Η παρούσα έρευνα διερευνά την αξιοποίηση της ψηφιακής αφήγησης ιστοριών στο ελληνικό περιβάλλον ως ένα καινοτόμο μέσο που θα μπορούσε να ενισχύσει το ανήκειν και την ανθεκτικότητα των Πολιτισμικά και Γλωσσολογικά Διαφορετικών μαθητών. Προς αυτή την κατεύθυνση, μια Έρευνα Δράσης προωθήθηκε η οποία έλαβε χώρα σε τρία Δημοτικά Σχολεία στην πόλη του Ηράκλειου, Κρήτης με την συμμετοχή μαθητών (δ=20) ηλικίας 10-12, οι οποίοι παρακολουθούσαν μαθήματα σε Ζώνες Εκπαιδευτικής Προτεραιότητας (ΖΕΠ) κατά την διαρκεία του σχολικού έτους 2022-2023. Ο ερευνητής χρησιμοποίησε την εφαρμογή ψηφιακής αφήγησης η οποία σχεδιάστηκε ως μέρους του προγράμματος Micreate το οποίο έχει ολοκληρωθεί προκειμένου να δημιουργήσει την ιστορία ενός ανήλικου που ονομάζεται Νόα, του οποίου η οικογένεια μετανάστευσε στην Ελλάδα. Οι μαθητές είχαν την ευκαιρία να συνεχίσουν την ιστορία από αυτό το σημείο επιδεικνύοντας τις δύο κεντρικές έννοιες και προκαλώντας μια σειρά θετικών συναισθημάτων. Ποιοτικα και ποσοτικά δεδομένα συγκεντρώθηκαν κατά την διαδικασία καθώς ο ερευνητής συμπλήρωσε φύλλα παρατήρησης ενώ οι μαθητές απάντησαν στα ερωτηματολόγια μετά την ολοκληρώση της δραστηριότητας. Επιπλέον, ένα δεύτερο δείγμα αποτελούμενο από εκπαιδευτικούς (δ=12) απάντησε σε ημι-δομημένες συνεντεύξεις, οι οποίες στην συνέχεια τέθηκαν σε θεματική ανάλυση προκειμένου να εξαχθούν κώδικες και θέματα.

       Η ανάλυση των δεδομένων έδειξε πως τα ψηφιακά εργαλεία ενισχύουν τα μαθησιακά αποτελέσματα των μαθητών καθώς και τα επίπεδα κινητοποίησης και διασκέδασης. Ωστόσο, η εφαρμογή τους προυποθέτει να συναντώνται μια σειρά από προαπαιτούμενα, όπως ο εκπαιδευτικός να κατέχει εξειδίκευση, το ενδιαφέρον των μαθητών και την διαθεσιμότητα τεχνολογικού εξοπλισμού. Η ψηφιακή αφήγηση φάνηκε πολύτιμη ως μέσο προώθησης των ικανοτήτων των μαθητών, και συγκεκριμένα για την πολυτροπικότητα-ψηφιακή γραμματικότητα, τις διαπροσωπικές ικανότητες και την συνεργασία τους καθώς επίσης και στην ενίσχυση του ανήκειν και της ανθεκτικότητας τους. Επιπλέον, ένας πιθανός χώρος για συνδιδασκαλία με τον δάσκαλο της Πληροφορικής εμφανίστηκε, με δεδομένο ότι θα υπάρχει διαχωρισμός των διδακτικών ρόλων και συνεργασία-επικοινωνία μεταξύ των εκπαιδευτικών. Τέλος, η σημασία της έρευνας έγκειται στην καθιέρωση της ψηφιακής αφήγησης ιστοριών ως ένα πολύτιμο εργαλείο για την συμπερίληψη των διαφορετικών μαθητών ενώ επιβεβαιώνονται τα ευρήματα άλλων σχετικών ερευνών στο ελληνικό πεδίο. Οι περιορισμοί κυρίως σχετίζονταν με τον περιόρισμενο χρόνο.

       The present study scrutinizes the exploitation of digital storytelling in the Greek context as a transformative means that could reinforce the belongingness and resilience of culturally and linguistically diverse students. Towards this scope, an Action Research was promoted that took place at three Primary Schools in the city of Heraklion, Crete with the participation of students (n=20) aged 10-12 attending Zones of Educational Priority (ZEP) during the 2022-2023 school year. The researcher made use of the Digital Storytelling application designed as part of the Micreate completed project in order to create the story of a minor named Noah whose family migrated in Greece. Students had the opportunity to continue the story from this point demonstrating the two central concepts and provoking a series of positive emotions. Both qualitative and quantitative data were gathered in the process as the researcher filled in observation sheets while the students answered to questionnaires after the completion of the activity. Additionally, a second sample consisting of educators (n=12) answered semi-structured interviews that were subsequently subjected to thematic analysis in order to extract codes and themes.

       Data analysis showed that digital tools enhance the learning outcomes of students as well as their motivation and enjoyment levels. Nonetheless, their implementation presupposes a series of prerequisites to be met, such as the educator possessing an expertise, the interest of the students and the availability of technological equipment. Digital Storytelling was found valuable both as a medium that promoted learners’ skills, namely their multimodality-digital literacy and their interpersonal and collaboration skills as well as in reinforcing their belongingness and resilience. Furthermore, a potential space for co-teaching with the Computer Science teacher emerged considering that there is a segregation of the teaching roles and collaboration-communication among educators. Finally, the significance of the study underlies into establishing Digital Storytelling as a valuable tool concerning the inclusion of diverse students while corroborating the findings of other pertinent studies in the Greek field. Limitations mainly pertained to the limited amount of time.

       The present study scrutinizes the exploitation of digital storytelling in the Greek context as a transformative means that could reinforce the belongingness and resilience of culturally and linguistically diverse students. Towards this scope, an Action Research was promoted that took place at three Primary Schools in the city of Heraklion, Crete with the participation of students (n=20) aged 10-12 attending Zones of Educational Priority (ZEP) during the 2022-2023 school year. The researcher made use of the Digital Storytelling application designed as part of the Micreate completed project in order to create the story of a minor named Noah whose family migrated in Greece. Students had the opportunity to continue the story from this point demonstrating the two central concepts and provoking a series of positive emotions. Both qualitative and quantitative data were gathered in the process as the researcher filled in observation sheets while the students answered to questionnaires after the completion of the activity. Additionally, a second sample consisting of educators (n=12) answered semi-structured interviews that were subsequently subjected to thematic analysis in order to extract codes and themes.

Data analysis showed that digital tools enhance the learning outcomes of students as well as their motivation and enjoyment levels. Nonetheless, their implementation presupposes a series of prerequisites to be met, such as the educator possessing an expertise, the interest of the students and the availability of technological equipment. Digital Storytelling was found valuable both as a medium that promoted learners’ skills, namely their multimodality-digital literacy and their interpersonal and collaboration skills as well as in reinforcing their belongingness and resilience. Furthermore, a potential space for co-teaching with the Computer Science teacher emerged considering that there is a segregation of the teaching roles and collaboration-communication among educators. Finally, the significance of the study underlies into establishing Digital Storytelling as a valuable tool concerning the inclusion of diverse students while corroborating the findings of other pertinent studies in the Greek field. Limitations mainly pertained to the limited amount of time.