Αν και το εκπαιδευτικό πλαίσιο στην Ελλάδα περιλαμβάνει μαθητές από διαφορετικό υπόβαθρο, σαφείς ή έμμεσες πρακτικές αφομοίωσης φαίνεται ότι επιμένουν. Οι μαθητές που προέρχονται από μεταναστευτικό υπόβαθρο έχουν ποικίλες ανάγκες και προοπτικές που συνήθως δεν αναγνωρίζονται. Ειδικότερα, οι μετανάστες μαθητές που έχουν από νωρίς εκτεθεί στην κυρίαρχη γλώσσα θεωρούνται λανθασμένα ως ικανοί να συμβαδίσουν με τους γηγενείς μαθητές, με την ελλιπή τους επίδοση να αποδίδεται σε φυγοπονία, έλλειψη γονικής στήριξης, ή σε ανεπαρκή χρήση της δεύτερης γλώσσας στο σπίτι. Ταυτόχρονα, οι τεχνολογικές εξελίξεις του 21^ου αιώνα απαιτούν οι μαθητές να χρησιμοποιούν την τεχνολογία και να εξασκούν τις κριτικές και επικοινωνιακές τους δεξιότητες. Η τεχνολογία στην εκπαίδευση δείχνει να προσφέρει ένα «παράθυρο» ευκαιριών για γλωσσικά διαφορετικούς μαθητές, ώστε να αναπτύξουν και να διευρύνουν τις ικανότητες τους μέσω διαφορετικών τρόπων δημιουργίας νοήματος. Η παιδαγωγική των πολυγραμματισμών, επίσης, υποστηρίζει ίσες μαθησιακές ευκαιρίες μέσω της προώθησης πολλαπλών τρόπων δημιουργίας νοήματος ως εξίσου πολύτιμων για την μάθηση, διευρύνοντας την πέραν από συμβατικές και συχνά περιοριστικές πρακτικές που έχουν ως βάση το κείμενο. Μια τεχνική που συνδυάζει και τις δυο αρχές είναι η ψηφιακή αφήγηση που ενώνει τεχνικές αφήγησης με ψηφιακά μέσα. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να διερευνήσει τον αντίκτυπο της ψηφιακής αφήγησης στην ανάπτυξη και κινητοποίηση των μεταναστών μαθητών σε ένα μικρό δημοτικό σχολείο στην Κρήτη. Πιο συγκεκριμένα, μια μικρής κλίμακας έρευνα δράσης διεξήχθη, εξετάζοντας τις απόψεις των εκπαιδευτικών σχετικά με την χρήση εναλλακτικών μεθόδων και -συγκεκριμένα- την ψηφιακή αφήγηση, καθώς και το αν και πώς τα κίνητρα, η εμπλοκή και η εξέλιξη των μεταναστών μαθητών ενισχύθηκαν. Οι εκπαιδευτικοί εφάρμοσαν ψηφιακή αφήγηση με την ενεργό συμμετοχή της ερευνήτριας. Οι πληροφορίες από τις ημι-δομημένες συνεντεύξεις των εκπαιδευτικών και την παρατήρηση κατά την παρέμβαση δείχνουν ενισχυμένη μαθητική εμπλοκή και περισσότερο ενεργή συμμετοχή, καθώς επίσης και διαρκή και σταθερά μονογλωσσικά πλαίσια. Εντέλει, η μέθοδος θεωρήθηκε ως ένα υποσχόμενο εργαλείο για την συμπερίληψη όλων των μαθητών και την προώθηση της συνεργασίας, αλλά και των δεξιοτήτων λήψεων αποφάσεων.

Although the Greek educational landscape has been transformed to include students of diverse backgrounds, explicit or implicit assimilatory practices seem to persist. Students of migrant background have a diversity of needs and potential which are not usually acknowledged. Especially migrant students that have been exposed early on to the dominant language are falsely considered to be able to keep up with native students, with their poor performance being attributed to laziness, lack of parental support or insufficient use of the L2 at home. At the same time, 21^st century skills require students to effectively employ technology and practice their critical and communicative skills. Technology in education seems to offer a window of opportunity for linguistically diverse students to develop and expand their abilities within different modes of meaning. Multiliteracies pedagogy also supports equitable learning opportunities through promoting multiple modes of meaning as equally valuable for learning, thus expanding learning beyond conventional and often restrictive text based practices. A technique that combines both principles is digital storytelling, which brings together narrative techniques with digital media. The present dissertation attempts to explore the effects of digital storytelling on the development and motivation of migrant students within a small public primary school in Crete.  A small-scale action research was conducted, examining the teachers’ views on the use of alternative methods and digital storytelling in particular as well as whether and how the motivation, engagement and learning development of migrant students were benefitted. Teachers implemented digital storytelling with the researcher being an active participant. The information from the teachers’ semi structured interviews and the observations during the intervention point to raised student engagement and more active participation, but also to enduring and fixed monolingual frameworks. The method was viewed as a promising tool to include all students and promote their collaboration and decision making skills.