«Επιχειρώντας μια δημόσια ιστορία του εγκλεισμού: χώροι φυλακών στην Ελλάδα από το Μεσοπόλεμο έως τη Δικτατορία των Συνταγματαρχών»

«Attempting a Public History of confinement: prisons in Greece from the period of Interwar to the Dictatorship of the Colonels» (english)

  1. MSc thesis
  2. Σουρβίνου, Μαρία
  3. Δημόσια Ιστορία (ΔΙΣ)
  4. 24 July 2022 [2022-07-24]
  5. Ελληνικά
  6. 137
  7. Γιαννιτσιώτης, Ιωάννης
  8. Καραμανωλάκης, Βαγγέλης | Χαραλαμπίδης, Μενέλαος
  9. Δημόσια Ιστορία, ιστορικές φυλακές, τόποι εξορίας, Μουσείο, συλλογική μνήμη, λήθη, σωματεία μνήμης, διεκδίκηση του χώρου | Public History, historic prisons, places of exile, Museum, collective memory, oblivion, memory collectivities, claiming of the space
  10. 1
  11. 246
  12. 3
  13. 0
    • Η εργασία αυτή επικεντρώνεται στον 20o αιώνα και στις επίμαχες ιστορικές φάσεις του. Πιο συγκεκριμένα μελετά επιλεγμένες περιπτώσεις ιστορικών κτισμάτων εγκλεισμού που χρησιμοποιήθηκαν από την περίοδο του Μεσοπόλεμου (1925) έως και την πτώση της Δικτατορίας των Συνταγματαρχών (1974) και τη σημερινή τους μετατροπή σε μουσεία μνήμης. Στόχος μου είναι να εξετάσω πως η μνήμη αυτών των φυλακών στα αστικά κέντρα και στους τόπους εξορίας γεφυρώνεται με το παρόν και πόσο εφικτή ή όχι καθίσταται σήμερα η ανάδειξη της ιστορικότητάς τους. Σημαντικό επίσης είναι να εξεταστεί από ποιους προωθούνται οι ενέργειες αποκατάστασης της μνήμης αλλά και οι μελλοντικές εξελίξεις στη μουσειοποίηση των υπόλοιπων παλιών χώρων εγκλεισμού. Επιπρόσθετα, θα γίνει αναφορά στο Μουσείο ως θεσμού και στο ρόλο του στις μνημονικές διεργασίες, αλλά και στο Ψηφιακό Μουσείο, ως αποτελέσματος από τη διεπιστημονική συνεργασία ανάμεσα στην επιστήμη της Ιστορίας με τις Νέες Τεχνολογίες. Οι παραπάνω χώροι εγκλεισμού ορίστηκαν από τα αυταρχικά καθεστώτα του προηγούμενου αιώνα, ως χώροι εκφοβισμού, μεταμέλειας και παραδειγματισμού συγκεκριμένων κοινωνικών ομάδων για τον ιδεολογικό προσανατολισμό και τη δράση τους. Άλλοι πάλι χρησιμοποιήθηκαν ως χώροι φυλάκισης και μαρτυρίου κατά το Β’ Παγκόσμιο Πόλεμο. Ορισμένοι από αυτούς τους χώρους σήμερα μπορεί να στέκουν ερειπωμένοι, κάποτε όμως υπήρξαν τοπόσημα. Παρά το πέρασμα του χρόνου, για την ελληνική κοινωνία η μνήμη τους παρέμεινε επώδυνη, όπως και ο ρόλος τους στην εποχή τους, αλλά ποτέ δεν έσβησε. Οι κοινωνικές ομάδες με βιωμένη την εμπειρία του εγκλεισμού στο πρόσφατο παρελθόν, αλλά και οι απόγονοί τους σήμερα επιδιώκουν τη διάσωση των παλιών φυλακών ή άλλων ιστορικών τόπων εξορίας, παρά τη “βαριά” μνήμη που τους πλαισιώνει. Την ίδια στάση διατηρεί σε περιπτώσεις και η κοινωνία, αλλά και οι φορείς του τόπου. Όμως, η διάθεση ή οι δυνατότητες της πολιτείας για τη διαφύλαξη της ιστορικής μνήμης σε τοπικό και εθνικό επίπεδο, δε θεωρούνται πάντοτε δεδομένες.
    • This M.A. Thesis focuses on the 20th century and its controversial historical phases. More specifically, it examines selected cases of historic prisons that were used from the Interwar period (1925) until the fall of the Dictatorship of the Colonels (1974) and their current reconstruction in memorial museums. My aim is to examine how the memory of these prisons in urban centers and places of exile is bridged with the present time and how feasible or not it becomes today to highlight their historicity. It is also important to be examined by whom these actions of memory restoration are promoted, as well as, if there are perspectives of the museumization of the rest old confinement places. Additionally, a reference to the Museum as an institution and about it΄s role in mnemonic processes will be made, as also to the Digital Museum, as a result of the interdisciplinary collaboration of History and New Technologies. The places of confinement above were defined by the authoritarian regimes of the past century, as places of intimidation, repentance and example for specific social groups due to their ideological orientation and their action. Still others were used as places of imprisonment and martyrdom during World War II. Some of these places today may stand in ruins, but once there were landmarks. Despite the passage of time, for the Greek society the memory of these places remained painful, as well as their role in the past but it was never erased. Today, the social groups with the experience of incarceration in the recent past, but also their descendants claim the rescue of the old prisons or other historical sites of exile, despite the "hard" memory that frames them. In cases, the same attitude is sustained by the society as well by the public institutions of a place. However, the willing or the possibilities of the State for the preservation of historical memory at local and national level are not always taken for granted.
  15. Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές