Η πρόσληψη της δεκαετίας του '40 μέσα από τις πολεμικές περιπέτειες του ελληνικού δημοφιλούς κινηματογράφου της δικτατορίας (1967-1974)

The perception of the 1940s through the war adventures of Greek popular cinema during the dictatorship (1967-1974) (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Καδιανάκη, Κατερίνα
  3. Δημόσια Ιστορία (ΔΙΣ)
  4. 24 Ιουλίου 2022 [2022-07-24]
  5. Ελληνικά
  6. 118
  7. Μυλωνάκη, Αγγελική
  8. Λεμονίδου, Έλλη | Πούπου, Άννα
  9. Ελληνικός κινηματογράφος | Greek cinema | Πολεμικές ταινίες | War films | Δικτατορία | Dictatorship | Προπαγάνδα | Propaganda | Λογοκρισία | Censorship
  10. 2
  11. 65
  12. 0
  13. Περιέχει : πίνακες
    • Η εργασία διερευνά τον τρόπο πρόσληψης της δεκαετίας του ’40 και ιδιαίτερα των τραυματικών γεγονότων της Αντίστασης και του Εμφυλίου μέσα από το είδος των πολεμικών περιπετειών του ελληνικού δημοφιλούς κινηματογράφου, που γυρίστηκαν και προβλήθηκαν κατά τη διάρκεια της δικτατορίας στην Ελλάδα. Εξετάζεται ο ρόλος της εγχώριας κινηματογραφικής παραγωγής της εποχής, με έμφαση στο είδος της πολεμικής περιπέτειας, στην άσκηση προπαγάνδας υπέρ του δικτατορικού καθεστώτος, το οποίο παρείχε διευκολύνσεις, υλικό, χρηματοδότηση και προσωπικό των ενόπλων δυνάμεων για κομπάρσους σε συγκεκριμένους παραγωγούς για τη δημιουργία «πατριωτικών» ταινιών. Η εργασία παρακολουθεί τους τρόπους συγκρότησης του επίσημου καθεστωτικού αφηγήματος για τη δεκαετία του ΄40, όπως αρχικά αποτυπώνονται στους μηχανισμούς της προπαγάνδας και της λογοκρισίας, που ασκούνται σε όλες τις τέχνες. Το ενδιαφέρον της έρευνας εστιάζεται στον δημοφιλή κινηματογράφο και, ειδικότερα, στο ανερχόμενο είδος της πολεμικής περιπέτειας, που θα λειτουργήσει καθ’ όλη τη διάρκεια της δικτατορίας ως όχημα προπαγάνδας και διάδοσης στερεότυπων αφηγήσεων για τη δεκαετία του ’40. Η εργασία αναλύει κριτικά το ηρωικό σύμπαν που ανασυστήνουν οι ελληνικές πολεμικές περιπέτειες της εποχής, όπου κυριαρχεί μια εξιδανικευμένη εκδοχή της εθνικής ταυτότητας (πατριωτισμός, ηρωισμός, ανδρεία) και προβάλλει το ιδεολόγημα της Κατοχής και της Αντίστασης ως «εθνικού θριάμβου» με ομόθυμη και σύσσωμη αντίσταση των Ελλήνων στους ξένους κατακτητές, απαλλαγμένη από ενοχλητικές ιστορικές αναφορές. Προκειμένου να καταδειχθεί το προπαγανδιστικό αφήγημα της Χούντας για τη δεκαετία του ’40 μέσα από τον ελληνικό κινηματογράφο, εξετάζονται ως μελέτες περίπτωσης δύο πολεμικές περιπέτειες: η ταινία «Όχι» (1969) του Ντίμη Δαδήρα, σε παραγωγή του Τζέημς Πάρις, στην οποία η προπαγάνδα ανάγεται σε αναπόσπαστο όρο της κινηματογραφικής παραγωγής. Και η ταινία «Υπολοχαγός Νατάσα» -η πιο εμπορική ταινία του ελληνικού κινηματογράφου της εποχής - (1971) σε παραγωγή της Φίνος Φιλμς, με την Αλίκη Βουγιουκλάκη, όπου το κινηματογραφικό σταρ σύστεμ διαμορφώνει το πλαίσιο για τη διάδοση του εθνικού αφηγήματος της δικτατορίας για τη δεκαετία του ’40.
    • The paper investigates how the 1940s, particularly the traumatic events of the Resistance and the Civil War, were perceived through popular Greek cinema's war adventures, which were filmed and screened during Greece's dictatorship. The role of domestic film production at the time, with a focus on the type of war adventure, is examined in the dictatorial regime's propaganda, which provided facilities, material, financing, and armed forces personnel as extras to certain producers for making "patriotic" films. The paper examines how the official regime narrative for the 1940s was constructed, as first reflected in the mechanisms of propaganda and censorship used in all arts. The research interest is in popular cinema, particularly the emerging type of war adventure, which will serve as a vehicle for propaganda and the dissemination of stereotypes about the 1940s throughout the dictatorship. The work critically examines the heroic universe reconstructed by the Greek war adventures of the time, which is dominated by an idealized version of national identity (patriotism, heroism, bravery) and promotes the ideology of Occupation and Resistance as a "national triumph" with the unanimous and united resistance of the Greeks over foreign conquerors, free of disturbing historical references. Two war adventures are examined as case studies to demonstrate the junta's propaganda narrative of the 1940s through Greek cinema: the film "No" (1969) by Dimis Dadiras, produced by James Paris, in which propaganda is an integral part of film production and "Lieutenant Natasha," (1971) the most commercial film of Greek cinema at the time, produced by Finos Films with Aliki Vougiouklaki, in which the film star system forms the framework for the spread of the dictatorship's national narrative for the 1940s.
  15. Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές