Το 1766, ο Euler διατύπωσε την εικασία, ότι όλα τα κλειστά σώματα, αν δεν χάσουν την
συνοχή τους, παραμένουν άκαμπτα. Μερικές δεκαετίες αργότερα, ο Cauchy (1813) απέδειξε
την ορθότητα αυτής της εικασίας για τα κυρτά πολύεδρα, ενώ μόλις το 1978, ο Connelly,
κατασκεύασε το πρώτο εύκαμπτο, μη κυρτό πολύεδρο, καταρρίπτοντάς την, εν μέρει. Στο
ενδιάμεσο χρονικό διάστημα, (1941), ο Alexandrov, χρησιμοποιώντας την έννοια της ενδογενούς μετρικής, πάνω σε πολυεδρικές επιφάνειες, γενίκευσε σε μεγάλο βαθμό το Θεώρημα
του Cauchy και επιπλέον, κινήθηκε, προς την αντίθετη κατεύθυνση, διατυπώνοντας και αποδεικνύοντας μία πρόταση ύπαρξης: πότε, δηλαδή, ένα σύνολο πολυγώνων με συγκεκριμένους
κανόνες συγκόλλησης, παριστάνει κλειστό και κυρτό πολύεδρο.
In 1766, Euler conjectured that, all closed figures are rigid, unless they are ripped apart.
Some decades later, Cauchy (1813) proved that this is true for convex polyhedra, while
just in 1978, Connelly, showed that the conjecture is merely, false, as he constructed the
first flexible, non convex polyhedron. Meanwhile, (1941), Alexandrov, with the tools of
polyhedral metric generalized Cauchy’s theorem and proved, also the conversed: when
does a set of polygons with prescribed rules of gluing can be realized as a closed and convex
polyhedron.
Το Θεώρημα Μοναδικότητας του Alexandrov για Κλειστά και Κυρτά Πολύεδρα Περιγραφή: 134865_ΣΤΕΡΓΙΟΥ_ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ.pdf (pdf)
Book Reader Άδεια: Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές Μέγεθος: 7.9 MB
Το Θεώρημα Μοναδικότητας του Alexandrov για Κλειστά και Κυρτά Πολύεδρα - Identifier: 171592
Internal display of the 171592 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)