Ο Έρωτας στο έργο του Δάντη Αλιγκέρι: Από τη «Νέα Ζωή» στον «Παράδεισο»

  1. MSc thesis
  2. Πούλιου, Καλλιόπη
  3. Δημιουργική Γραφή (ΔΓΡ)
  4. 30 June 2022 [2022-06-30]
  5. Ελληνικά
  6. 106
  7. Αντωνιάδου, Ολυμπία
  8. Συμεωνίδης, Θωμάς | Βλαβιανού, Αντιγόνη
  9. Δάντης - Dante | Βεατρίκη - Beatrice | Νέα Ζωή - New Life | Θεία Κωμωδία - Divine Comedy | Αυλικός Έρωτας - Courtly Love | αλληγορία - allegory | θεία χάρη - divine grace | donna dello schermo (κάλυμμα αλήθειας) - donna dello schermo (cover of truth) | Παράδεισος - Paradise
  10. 1
  11. 13
  12. 33
  13. Περιέχει εικόνες και φωτογραφίες.
    • Η εργασία πραγματεύεται τη σχέση του Ιταλού ποιητή του Μεσαίωνα Δάντη Αλιγκέρι με τον έρωτα και την αγάπη (και τις προεκτάσεις των συγκεκριμένων συναισθημάτων, όπως ο ίδιος τα βίωσε) μέσα από τα έργα του Νέα ζωή και Θεία Κωμωδία. Αφορμή της αποτέλεσε η παρατήρηση/διαπίστωση πως αν και ο ίδιος παντρεύτηκε την Τζέμμα Ντονάτι και απέκτησε μαζί της τρία παιδιά, ποτέ δεν αναφέρθηκε σ’ εκείνη σε κάποιο από τα έργα του. Αντίθετα, κυρίαρχο ρόλο σ’ αυτά κατέχει η φιγούρα της Βεατρίκης, μια νεαρής κοπέλας που αποτελεί τον πρώτο έρωτα του ποιητή και που πέθανε σε ηλικία εικοσιπέντε ετών. Το πρωτόλειό του - με τίτλο Νέα Ζωή - αποτελεί μια πρώτη αυτοβιογραφία του ποιητή και συγχρόνως μια προσπάθεια αποχαιρετισμού προς την «ευγενικότατη», όπως την αποκαλεί, Βεατρίκη, η οποία είχε φύγει από τη ζωή μόλις τρία χρόνια πριν. Σ’ αυτό του το έργο ο Δάντης μάς εισάγει στον πλατωνικό του έρωτα για τη νεαρή κοπέλα, η οποία περιγράφεται - σύμφωνα με τους ποιητικούς όρους των τροβαδούρων - ως ύψιστο, σχεδόν θεϊκό, πλάσμα. Στη Θεία Κωμωδία, ωστόσο, το αξιοσημείωτο είναι πώς ο «αυλικός έρωτας» για τη Βεατρίκη ανασχηματίζεται και μετατρέπεται σε αγάπη προς τον Θεό. Το πρώτο σκίρτημα παραμένει, αλλά ποτέ δεν θα βρει την ολοκλήρωση με την ανθρώπινη-σαρκική έννοια. Η αγάπη του, όμως, για εκείνη ήταν τόσο δυνατή που ανυψώθηκε από τη Γη στον Ουρανό και πέρασε από τη Ζωή στην Αιωνιότητα (με τίμημα την απώλεια της όποιας ερωτικής χροιάς). Για τον Δάντη, εντέλει, η Βεατρίκη αντιπροσωπεύει τον Θεό που οδηγεί τον πιστό άνθρωπο σε μια ενάρετη ζωή και τον ίδιο στην κορυφή της ποίησης.
    • This dissertation examines the relationship of the medieval Italian poet Dante Alighieri with love and affection (and the extensions of these specific emotions, as he experienced them) through his works New Life and Divine Comedy. The reason was the observation/finding that although he married Gemma Donati and had three children with her, he never referred to her in any of his works. On the contrary, the dominant role in them is played by the figure of Beatrice, a young girl who is the poet’s first love and who died at the age of twenty-five. His first work – entitled New Life – is a first autobiography of the poet and at the same time an attempt to say goodbye to the “most gentle”, as he calls her, Beatrice, who had passed away just three years ago. Dante introduces us to his platonic love for the young girl, who is described – according to the poetic terms of the troubadours – as the highest, almost divine, creature. In Divine Comedy, however, what is remarkable is how “courtly love” for Beatrice is transformed into love for God. The first heart skipping remains, but it will never find completion in the human-carnal sense. His love for her, however, was so strong that he ascended from Earth to Heaven and passed from Life to Eternity (at the cost of losing any erotic sense). For Dante, finally, Beatrice represents God, who leads the faithful man to a virtuous life and himself to the top of Poetry.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.