Θεατρικός φωτισμός σε αρχαία θέατρα- Ζητήματα μεταφοράς θεατρικής παράστασης από κλειστό σε ανοιχτό χώρο

Stage lighting and ancient Greek theater – Issues of relocation of a stage performance from closed-space theatrical venues to outdoor ancient theaters (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Τζατζανάς, Ιωάννης
  3. Σχεδιασμός Φωτισμού (ΣΦΠ)
  4. 26 Οκτωβρίου 2021 [2021-10-26]
  5. Ελληνικά
  6. 126
  7. Μάσχα, Μελίνα
  8. Μάσχα, Μελίνα | Μουλού, Θεοδώρα
  9. θεατρικές παραστάσεις, αρχαίο θέατρο, θεατρικός φωτισμός, φωτιστικό πλάνο
  10. 2
  11. 39
  12. 25
  13. 0
    • Μέσα από τη δημιουργικότητα και την φαντασία οι τέχνες του θεάματος μπορούν να προσφέρουν μοναδικές εμπειρίες. Ανεξάρτητα από το είδος της παράστασης, ο φωτισμός στο θέατρο είναι ένας απαραίτητος πυλώνας που οδηγεί την παράσταση από μια ιδέα σε μια εμπνευσμένη λειτουργία. Η κατανόηση του πώς λειτουργεί ο σκηνικός φωτισμός, πώς ωφελεί το θέατρο και γιατί είναι τόσο ισχυρός είναι ένα μεγάλο βήμα προς την κατανόηση του τρόπου υλοποίησης μιας επιτυχημένης καλλιτεχνικής παράστασης. Ο σκηνικός φωτισμός είναι η τέχνη του φωτισμού, καθώς εφαρμόζεται στην παραγωγή θεάτρου, χορού, όπερας και άλλων τεχνών παραστάσεων. Αρκετοί διαφορετικοί τύποι οργάνων φωτισμού σκηνής χρησιμοποιούνται σε αυτόν τον κλάδο. Εκτός από τον βασικό φωτισμό, ο σύγχρονος φωτισμός σκηνής μπορεί επίσης να περιλαμβάνει ειδικά εφέ, όπως βιντεοπροβολείς και μηχανές ομίχλης. Οι άνθρωποι που εργάζονται στον φωτισμό σκηνής αναφέρονται συνήθως ως τεχνικοί φωτισμού ή σχεδιαστές φωτισμού. Ο εξοπλισμός που χρησιμοποιείται για φωτισμό σκηνής (π.χ. καλωδίωση, ρυθμιστές τάσης, φωτιστικά σώματα, κονσόλες φωτισμού) χρησιμοποιείται επίσης σε άλλες εφαρμογές φωτισμού, συμπεριλαμβανομένων εταιρικών εκδηλώσεων, συναυλιών, εμπορικών εκπομπών, τηλεοπτικών εκπομπών, παραγωγής ταινιών, φωτογραφικών στούντιο και άλλων τύπων ζωντανών εκδηλώσεων. Υπάρχουν αμέτρητα αρχαία θέατρα διάσπαρτα στη σύγχρονη Ελλάδα, που αποτελούν σημαντικές πολιτιστικές κληρονομιές των αρχαίων Ελλήνων προγόνων, που προκαλούν δέος στους επισκέπτες. Πολλά από αυτά τα θέατρα είναι σε καλή κατάσταση και μπορούν να φιλοξενήσουν παραστάσεις ακόμα και σήμερα. Ως αποτέλεσμα, κατά τους καλοκαιρινούς μήνες, πραγματοποιούνται συχνά μεταφορές παραστάσεων από τα αστικά κέντρα στα αρχαία θέατρα σε όλη την Ελλάδα, επιστρέφοντας τις θεατρικές παραστάσεις στις αρχαίες ρίζες τους. Μέσα από τα φεστιβάλ της Αθήνας και της Επιδαύρου, των Φιλίππων και της Θάσου και της Δωδώνης, το κοινό έχει την ευκαιρία να παρακολουθήσει την αναβίωση του αρχαίου θεάτρου και να εκτιμήσει τη διαχρονικότητα αυτών των τόπων. Η αυξανόμενη τάση χρήσης αρχαίων θεάτρων έχει οδηγήσει στο σχεδιασμό και τη μεταφορά πολλών θεατρικών παραστάσεων κάθε καλοκαίρι, ώστε να μπορούν να ανεβαίνουν σε αρχαία θέατρα σε όλη την Ελλάδα. Η ανάπτυξη του αρχαίου ελληνικού θεάτρου εντοπίζεται αρχικά στα τέλη της Αρχαϊκής περιόδου και η πλήρης διαμόρφωσή του έγινε κατά την Κλασική περίοδο, κυρίως στην Αθήνα. Στο πέρασμα των χρόνων δημιουργήθηκαν πολλοί τύποι αρχαίων θεάτρων στην ελληνική επικράτεια, τα οποία δεν παρουσίαζαν σημαντικές αλλαγές, αλλά μπορεί να εξυπηρετούσαν διαφορετικές ανάγκες. Τρία ήταν τα βασικά και αρχαιότερα τμήματα, τα οποία ήταν κοινά σε όλους τους τύπους των αρχαίων θεάτρων: η ορχήστρα, το κοίλο και η σκηνή. Επίσης, το προκλασικό θέατρο, το οποίο έχει τις ρίζες του στην Αθήνα και τις Διονυσιακές γιορτές. Κατά την πρώτη δεκαετία του 5ου αιώνα π. Χ. εμφανίζεται το θέατρο του άστεως της Αθήνας, αποκτά μόνιμη στέγη στο ιερό άλσος του Διονύσου, στη νότια κόγχη της Ακρόπολης. Το 4ο αιώνα π. Χ. κάνουν την εμφάνιση τους σημαντικά θέατρα, όπως αυτά της Επιδαύρου, της Ερέτριας, της Δωδώνης, των Δελφών, των Φιλίππων, αλλά και της Πέργαμου στη Μ. Ασία και της Πριήνης στην Ιταλία κλπ. Κατά την περίοδο της Ρωμαϊκής Αυτοκρατορίας, οι Ρωμαίοι ως θαυμαστές του αρχαίου ελληνικού δράματος, όχι μόνο διατήρησαν, αλλά και ανακατασκευάσαν όσα θέατρα βρήκαν στην ελληνική επικράτεια, όπως αυτά που χτίστηκαν στη Σαντορίνη, την Ιθώμη, τη Μαγνησία, την Έφεσο, τη Μίλητο, την Τερµησό, την Σιδώνα, κ.ά., χωρίς όμως να επιφέρουν τεράστιες αλλαγές. Στην σύγχρονη Ελλάδα, διατηρούνται ορισμένα πολύ σημαντικά Αρχαία Θέατρα, τα οποία λειτουργούν κατά τη θερινή περίοδο ως χώροι θεατρικών παραστάσεων, όπως αυτά της Δωδώνης, των Δελφών, του Ασκληπιείου Επιδαύρου, των Φιλίππων και της Μαρώνειας. Όπως αναφέρθηκε και παραπάνω, ο σχεδιασμός του φωτισμού των παραστάσεων είναι ζωτικής σημασίας για μια παράσταση. Οι αρχαίοι Έλληνες κατανοούσαν τη δύναμη του φωτός στο θέατρο και χρησιμοποιούσαν το φως του ήλιου για αυτό τον σκοπό. Υπολογίζοντας την κίνηση του ήλιου, τις σκιές του και τις χρωματικές του αλλαγές, δημιούργησαν την πρώτη μορφή σχεδιασμού φωτισμού για θέατρα. Με την ανάπτυξη των θεάτρων και τη στροφή τους σε κλειστούς χώρους, το φως του ήλιου δεν είναι πλέον χρήσιμο και οι νέες τεχνολογίες φαίνεται να γεμίζουν αυτό το κενό. Με την ανάπτυξη της τεχνολογίας του φωτισμού και την έλευση του ηλεκτρισμού δημιουργήθηκε η δυνατότητα αλλαγής χρώματος και κυμαινόμενης έντασης φωτισμού, με αποτέλεσμα το φως από μόνο του να μην αρκεί σε μια θεατρική σκηνή. Παρά την ραγδαία ανάπτυξη της τεχνολογίας των συστημάτων του φωτισμού, ο βασικός σκοπός του φωτισμού παραμένει σταθερός και χωρίζεται σε 4 διαφορετικούς στόχους. Αρχικά, βασικός στόχος είναι η ορατότητα στην σκηνή, προκειμένου να μπορεί το κοινό να παρακολουθεί καθαρά το τι συμβαίνει. Μετέπειτα, είναι ο όγκος-τρισδιάστατη απεικόνιση, η οποία αφορά στην οπτική αντίληψη και την αισθητική ικανοποίηση που αποκομίζει κανείς μέσα από αυτή. Επίσης, ο σχεδιασμός του φωτισμού θεατρικών παραστάσεων περιλαμβάνει και την αρχή της σύνθεσης των σκηνών, η οποία, συνδυαστικά με τα σκηνικά, τα κοστούμια και όλα τα υπόλοιπα στοιχεία της παράστασης, θέτει ως βασικό στόχο τη μεταφορά του κοινού μέσα στην ιστορία του εκάστοτε έργου. Τέλος, βασικός στόχος αποτελεί η δημιουργία συναισθημάτων, από το ευχάριστο στο δυσάρεστο, από το ενεργητικό στο παθητικό, από το ανέμελο στο αποπνικτικό. Τα βασικά χαρακτηριστικά του σύγχρονου φωτισμού αποτελούν η ένταση φωτισμού, το χρώμα, η κατανομή, η τοποθέτηση και φυσικά η εναλλαγή. Ο σύγχρονος εξοπλισμός φωτισμού αποτελείται από τους προβολείς και τα συστήματα έλεγχου του φωτός. Πιο συγκεκριμένα, τα φωτιστικά Floodlights (Φωτιστικά ανοιχτής δέσμης), τα οποία αποτελούν την απλούστερη μορφή θεατρικού προβολέα, οι προβολείς Parcan (Προβολέας παραβολικού επαλουμινώμενου κατόπτρου), οι οποίοι δημιουργούν πολύ φως και είναι ιδανικοί για γενικό φως με χρώμα, τα φωτιστικά Fresnels, τα οποία προσφέρουν κάποιο βαθμό ελέγχου στο μέγεθος και το σχήμα της δέσμης, οι προβολείς Profiles (προβολέας ελλειψοειδούς ανακλαστήρα Spotlight ή ERS), ο οποίος είναι ο πιο κοινός και ο ισχυρότερος από την σειρά φωτιστικών που θα χρησιμοποιήσει ένας σχεδιαστής φωτισμού, οι ρυθμιστές τάσης dimmer, οι οποίοι ρυθμίζουν την ηλεκτρική τάση με την οποία τροφοδοτείται το κάθε φωτιστικό σώμα και η κονσόλα φωτισμού, η οποία ρυθμίζει την ένταση του φωτισμού. Με γνώμονα τα παραπάνω θεωρητικά πλαίσια, βασικός στόχος της συγκεκριμένης διπλωματικής εργασίας είναι να διερευνήσει τις απόψεις ειδικών σχετικά με θέματα μεταφοράς μιας παράστασης σε αρχαίο θέατρο, κυρίως γύρω από τεχνικά θέματα, από θέματα απαιτήσεων και διαφορών και φυσικά γύρω από θέματα εξοπλισμού που απαιτείται για τη μεταφορά μιας παράστασης από εσωτερικό χώρο σε εξωτερικό. Πιο συγκεκριμένα, τα ερευνητικά ερωτήματα που καλείται να απαντήσει η εργασία αφορούν στο ποιες είναι οι απαιτήσεις για την μεταφορά μια παράστασης από κλειστό σε αρχαίο θέατρο, στο πως γίνεται ο σχεδιασμός φωτισμού μια παράστασης σε αρχαίο θέατρο και αν υπάρχουν διαφορές σε σχέση με τον σχεδιασμό σε ένα κλειστό χώρο και στο τι είδους τεχνικός εξοπλισμός απαιτείται για την μεταφορά μια παράστασης σε αρχαίο θέατρο. Βασικό εργαλείο συγκέντρωσης δεδομένων στην συγκεκριμένη έρευνα είναι η μέθοδος των ημιδομημένων συνεντεύξεων, συνδυαστικά με τη μέθοδο της μελέτης περίπτωσης. Οι συνεντεύξεις αφορούσαν ειδικούς στον τομέα του θεατρικού φωτισμού, οι οποίες πάρθηκαν με την άδεια τους και συμφώνησαν στην γνωστοποίηση των προσωπικών τους στοιχείων και απόψεων. Πιο συγκεκριμένα, οι συνεντευξιαζόμενοι ήταν: ο κος Αβδελιώδης Δήμος, Σκηνοθέτης και σχεδιαστής φωτισμών, η κα Αλεξανδροπούλου Ελίζα, σχεδιάστρια φωτισμών, ο κος Βλασόπουλος Νίκος, σχεδιαστής φωτισμών, η κα Θανάσουλα Χριστίνα, σχεδιάστρια φωτισμών, η κα Ταμιολάκη Βαλεντίνα, σχεδιάστρια φωτισμών, ο κος Τζολόπουλος Στέλιος, προϊστάμενος τμήματος σκηνών και εργαστηριών και υπεύθυνος καλλιτεχνικού προγραμματισμού στο Κρατικό Θέατρο Βορείου Ελλάδος και ο κος Φωτόπουλος Γιώργος, Ηλεκτρολόγος στο Εθνικό Θέατρο Ελλάδος. Η μελέτη περίπτωσης, η οποία αποτελεί μια μέθοδο συλλογής δεδομένων μέσω αναφορών προηγούμενων μελετών και επιτρέπει την εξερεύνηση και κατανόηση σύνθετων ζητημάτων, αφορούσε στην παράσταση «Ώσπερ Όναρ… Σαν όνειρο», η οποία παρουσιάστηκε το καλοκαίρι του 2017 στο φεστιβάλ Μαρώνειας Σάπων στο Αρχαίο Θέατρο της Μαρώνειας και στην συνέχεια μεταφέρθηκε στο κλειστό Δημοτικό Περιφερειακό Θέατρο Κομοτηνής. Η παράσταση σκηνοθετήθηκε από την Μαχαιροπούλου Άννα και τα σκηνικά – κουστούμια σχεδιάστηκαν από τον Καραγκιουλμέζη Ιωάννη. Από την ανάλυση των πρωτογενών δεδομένων, όπως αυτά προέκυψαν από τις ημιδομημένες συνεντεύξεις, και τη μελέτη περίπτωσης της παράστασης «Ώσπερ Όναρ… Σαν όνειρο» προέκυψαν αρκετά θέματα που αφορούν στη μεταφορά μιας παράστασης από εσωτερικό σε εξωτερικό χώρο. Αρχικά, υπήρχε ο περιορισμός στην παροχή του ηλεκτρικού ρεύματος, ο οποίος αποτελεί το κύριο πρόβλημα κατά την μεταφορά παραστάσεων σε αρχαία θέατρα, καθώς οι πίνακες παροχής ηλεκτρικής ενέργειας πολλές φορές βρίσκονται σε μεγάλη απόσταση από τον χώρο τοποθέτησης του εξοπλισμού, προϋποθέτοντας την ύπαρξη κατάλληλου καλωδίου για την μεταφορά ηλεκτρικής ενέργειας σε μεγάλες αποστάσεις. Επιπρόσθετα, καθώς οι ενεργειακές ανάγκες των φωτιστικών σωμάτων μπορεί να είναι μεγάλες, οι πίνακες θα πρέπει να είναι ικανοί να εξυπηρετήσουν την τροφοδότηση με την απαιτουμένη ένταση ρεύματος των φωτιστικών σωμάτων και του υπόλοιπου τεχνικού εξοπλισμού. Επιπλέον, βασικό πρόβλημα είναι ο περιορισμός που υπάρχει στον αριθμό των φωτιστικών σωμάτων που μπορούν να μεταφερθούν, αλλά και στην ανάγκη φωτιστικών συγκεκριμένων χαρακτηριστικών με στενής δέσμης φακούς. Αυτό συμβαίνει, εξαιτίας κυρίως του υψηλού κόστους αγοράς ή ενοικίασης των φωτιστικών σωμάτων, αλλά και του κόστους μεταφοράς (ανάγκες σε επιπλέον προσωπικό και οχήματα). Επίσης, σημαντικός περιορισμός είναι η αναγκαία ύπαρξη φωτιστικών σωμάτων με πολύ συγκεκριμένες προδιαγραφές, με οπτικούς φακούς με πολύ μικρό άνοιγμα 5 μοιρών, τα οποία μπορούν να φωτίσουν στις αποστάσεις που υπάρχουν στους αρχαίους χώρους. Ο περιορισμός των σημείων τοποθέτησης των φωτιστικών σωμάτων αποτελεί ακόμα ένα σημαντικό ζήτημα στη μεταφορά παραστάσεων. Μάλιστα, στα αρχαία θέατρα ο τρόπος με τον οποίο τοποθετούνται τα φωτιστικά σώματα γίνεται σε σχεδόν προκαθορισμένα σημεία. Σε κάθε περίπτωση, η τοποθέτηση των μπροστινών φωτιστικών σωμάτων γίνεται πάνω σε τρίποδα πάνω στο διάζωμα, σε κλίμακα διαχωρισμού 3 ή 5 σημείων, ανάλογα με το μήκος του διαζώματος. Στην περίμετρο της ορχήστρας τοποθετούνται φωτιστικά σώματα με συγκεκριμένο και προσεκτικό τόπο, προκειμένου να μην φωτίζουν προς το κοινό, ή τοποθετούνται φωτιστικά σώματα side πάνω σε τρίποδα δεξιά και αριστερά από την ορχήστρα, με απώτερο στόχο να καλύψουν σε μικρό βαθμό την έλλειψη φωτιστικών backlight. Με γνώμονα τα παραπάνω προβλήματα, όπως αυτά προέκυψαν από την έρευνα, προκύπτει το συμπέρασμα ότι η μεταφορά παραστάσεων από κλειστό σε αρχαίο χώρο είναι αρκετά περιορισμένη και συνιστάται σε κάθε περίπτωση ένας αρχικός σχεδιασμός φωτισμού μιας παράστασης, πριν αυτή μεταφερθεί στον εξωτερικό χώρο ενός αρχαίου θεάτρου.
    • Through creativity and imagination, the performing arts can offer unique experiences. Regardless of the type of performance, the lighting in the theater is an essential pillar that drives the performance from an idea to an inspirational function. Understanding how stage lighting works, how theater benefits and why it is so powerful is a big step towards understanding how to make a successful art show. Stage lighting is the art of lighting, as it is applied in the production of theater, dance, opera and other performing arts. Several different types of stage lighting fixtures are used in this industry. In addition to basic lighting, modern stage lighting can also include special effects such as lasers and fog cameras. People who work in stage lighting are commonly referred to as lighting technicians or lighting designers. Equipment used for stage lighting (e.g wiring, dimmers, lighting fixtures, controllers) is also used in other lighting applications, including corporate events, concerts, commercial shows, television shows, film production, photo studios and other types of live events. . There are countless ancient theaters scattered throughout modern Greece, which are important cultural heritages of the ancient Greek ancestors, which awe the visitors. Many of these theaters are in good condition and can host performances even today. As a result, during the summer months, performances are frequently moved from urban centers to ancient theaters throughout Greece, returning theatrical performances to their ancient roots. Through the festivals of Athens and Epidaurus, Philippi and Thassos and Dodoni, the public has the opportunity to watch the revival of the ancient theater and to appreciate the timelessness of these places. The growing tendency to use ancient theaters has led to the design and transfer of many theatrical performances every summer, so that they can be staged in ancient theaters throughout Greece. The development of the ancient Greek theater is initially located at the end of the Archaic period and its complete formation took place during the Classical period, mainly in Athens. Over the years, many types of ancient theaters were created in Greece, which did not show significant changes, but may have served different needs. There were three basic ancient parts, which were common to all types of ancient theaters: the orchestra, the concave and the stage. Also, the pre-classical theater, which has its roots in Athens and the Dionysian festivals. During the first decade of the 5th century BC. The theater asteos of Athens appears, which acquires a permanent home in the sacred grove of Dionysus, in the southern niche of the Acropolis. In the 4th century BC make their appearance important theaters, such as those of Epidaurus, Eretria, Dodona, Delphi, Philippi, but also Pergamon in Central Asia and Priene in Italy, etc. During the period of the Roman Empire, the Romans as admirers of the ancient Greek drama, not only preserved, but also reconstructed as many theaters as they found in Greek territory, such as those built in Santorini, Ithomi, Magnesia, Ephesus, Miletus, Terissos, Sidon, etc., but without to bring about huge changes. In modern Greece, some important Ancient Theaters are preserved, which operate during the summer as venues for theatrical performances, such as those of Dodoni, Delphi, the Asclepieion of Epidaurus, Philippi and Maronia. As mentioned above, the lighting design of the theatrical productions is vital. The ancient Greeks understood the power of light in the theater and used sunlight for this purpose. By calculating the movement of the sun, its shadows and its color changes, they created the first form of lighting design for theaters. With the development of theaters and their shift to indoor spaces, sunlight is no longer useful and new technologies seem to be filling this gap. With the development of lighting technology and the advent of electricity, the possibility of changing color and fluctuating light intensity was created, with the result that light alone is not enough in a theatrical stage. Despite the rapid development of lighting systems technology, the basic purpose of lighting remains the same and is divided into 4 different objectives. Initially, the main goal is visibility on stage, so that the audience can clearly watch what is happening. Next, it is the volume-three-dimensional imaging, which concerns the visual perception and the aesthetic satisfaction that one obtains through it. Also, the design of the lighting of theatrical performances includes the principle of the composition of the scenes, which, in combination with the sets, the costumes and all the other elements of the performance, sets as a main goal the transfer of the audience in the history of each project. Finally, the main goal is to create emotions, from the pleasant to the unpleasant, from the active to the passive, from the carefree to the suffocating, etc. The main characteristics of modern lighting are the light intensity, the color, the distribution, the placement and of course the alternation. Modern lighting equipment mainly concerns headlights and light control systems. More specifically: the Floodlights, which are the simplest form of theatrical projector, the Parcan projectors, which create a lot of light and are ideal for general colored light, the Fresnels luminaires, which offer some degree of control over the size and shape of the beam, Profiles (Spotlight or ERS), which are the most common and most powerful of the luminaires that a lighting designer will use, dimmer dimmers, which regulate the electrical voltage that supplies each luminaire and the lighting console, which regulates the light intensity. Based on the above theoretical frameworks, the main goal of this dissertation is to explore the views of experts on issues of transferring a performance to an ancient theater, mainly on technical issues of transferring a performance from indoor to outdoor, on issues of requirements and differences and of course around required equipment issues. More specifically, the research questions that this thesis is called to answer concern the requirements for the transfer of a performance from closed to ancient theater, how the lighting design of a performance in an ancient theater is done and whether there are differences in relation to the design in an enclosed space and what kind of technical equipment is required to transfer a performance to an ancient theater. The main tool for data collection in this research was the method of semi-structured interviews, in combination with the method of case study. The interviews concerned 3 experts in the field of theatrical lighting, which were taken with their permission and agreed to disclose their personal information and opinions. More specifically, the interviewees were: Mr. Avdeliotis Dimos, Director and lighting designer, Mrs Alexandropoulou Eliza, lighting designer, Mr Vlasopoulos Nikos, lighting designer, Mrs Thanaoula Xristina, lighting designer, Mrs Tamiolaki Valentina, lighting designer, Mr. Tzolopoulos Stelios, head of the stage and workshops department and in charge of artistic programming at the State Theater of Northern Greece and Mr. Fotopoulos George, Electrician at the National Theater of Greece. The case study, which is a method of data collection through reports from previous studies and allows the exploration and understanding of complex issues, was related to the play "Osper Onar… Like a dream", which was presented in the summer of 2017 at the Maronia- Sapon Festival at the Ancient Theater of Maronia and then transferred to the closed Municipal Regional Theater of Komotini. The play was directed by Anna Machairopoulou and the sets and costumes were designed by Karagioulmezis Ioannis. From the analysis of the primary data, as they emerged from the semi-structured interviews, and the case study of the play "Osper Onar… Like a Dream", several issues emerged regarding the transfer of a performance from indoor to outdoor. Initially, there was a restriction on the supply of electricity, which is the main problem when transporting performances to ancient theaters, as the power supply panels are often located at a great distance from the equipment installation site, provided there is a suitable cable for the transmission of electricity over long distances. In addition, as the energy needs of the luminaires can be high, the panels should be able to service the power supply of the luminaires and the rest of the technical equipment. In addition, a major problem is the limitation on the number of lights that can be carried, but also on the need for specific lighting fixtures with small lenses. This is mainly due to the high cost of purchasing or renting lighting fixtures, but also the cost of transportation (needs for additional staff and vehicles). Also, a basic limitation is the necessary existence of luminaires with very specific specifications, with optical lenses with a very small aperture of 5 degrees, which can illuminate at distances that exist in ancient spaces. Limiting the placement points of luminaires is another major problem in the transfer of performances. In fact, in ancient theaters the way in which the luminaires are placed is done in almost predetermined places. In each case, the front luminaires are mounted on tripods on the molding, at a separation scale of 3 or 5 points, depending on the length of the molding. On the perimeter of the orchestra are placed luminaires with a specific and careful place, so as not to illuminate the public, or side luminaires are placed on tripods to the right and left of the orchestra, with the ultimate goal to cover a small lack of backlight. Based on the above problems, as they emerged from the research, it is concluded that the transfer of performances from closed to ancient space is quite limited and in any case an initial lighting design of a performance is recommended, before it is transferred to the exterior of an ancient theater.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.