διαδικτυο των πραγματων | internet of things | δεδομενα | data | βιομηχανικο iot | industrial iot | ευθυνη | liability | ασφαλεια δεδομενων | data security | ιδιωτικοτητα | privacy | διαωοητικη ιδιοκτησια | intellectual property
23
47
0
Το Διαδίκτυο των Πραγμάτων (εφεξής: ΙοΤ) δηλαδή η ώσμωση και η ένωση σε ένα αντικείμενο (πράγμα) και όχι η απλή συνύπαρξη, συσκευών, λογισμικού και υπηρεσιών είναι κάτι παραπάνω από ένα ακόμη τεχνολογικό project. Συνηγορεί σε αυτό η υιοθέτηση και ραγδαία εξάπλωση του IoT σε παγκόσμιο επίπεδο . Όπως συνέβη με το διαδίκτυο, η τεχνολογική επανάσταση του ΙοΤ έρχεται με τη σειρά της να επηρεάσει έτι περαιτέρω την καθημερινότητα καθώς επίσης και πολλούς τομείς της πραγματικής οικονομίας .
H μεγαλύτερη πρόκληση για την περαιτέρω εξάπλωση του ΙοΤ είναι η θέσπιση ρυθμίσεων και κανόνων που θα λάβουν τη μορφή προτύπων και θα απαντούν στις προκλήσεις και τους «άδηλους κινδύνους πολυδιάστατου και οριζόντιου χαρακτήρα» που έρχονται να επηρεάσουν δυναμικά όλους τους οικονομικούς δρώντες. Με αυτόν τον τρόπο επιτυγχάνεται η ρύθμιση του πεδίου δράσης και των ορίων κάθε ρόλου καθώς επίσης και των ζητημάτων από τις τεχνικού, οικονομικού, κοινωνικού ή νομικού ενδιαφέροντος σχέσεις που προκύπτουν από την αλληλεπίδρασή όλων των δρώντων στο οικοσύστημα ΙοΤ.
Η επιπλέον δυσκολία αντιμετώπισης αυτών των ζητημάτων ανάγεται στο επίπεδο της αποτελεσματικότητας του ελέγχου των ρυθμίσεων και έγκειται στο γεγονός πως προκύπτουν μέσω της σύνθεσης και αλληλεπίδρασης τόσο μεταξύ των ετερογενών και κατανεμημένων συστατικών του ΙοΤ (συσκευές, λογισμικό, υπηρεσίες, έμποροι, χρήστες) τα οποία διαχειρίζονται διαφορετικές οντότητες διάσπαρτες σε διάφορους τομείς και διάφορα νομικά συστήματα, όσο και με πολλές από τις συγγενικές αναδυόμενες τεχνολογίες . Για αυτό το λόγο και προκειμένου να είναι αποτελεσματικές οι ρυθμίσεις και οι κανονιστικές παρεμβάσεις θα πρέπει να υπάρξει μια ισορροπία ανάμεσα στις οριζοντίου και τις τομεακού χαρακτήρα παρεμβάσεις.
Στόχος της εργασίας είναι να καταγραφεί το ισχύον νομικό καθεστώς και είτε να προταθούν ρυθμίσεις, είτε να προκριθεί η αυτορρύθμιση ή ακόμη και η αποχή από ρυθμίσεις όπου και όταν αυτό κρίνεται αναγκαίο. Χρησιμοποιούμε ως τομέα αναφοράς αυτόν του βιομηχανικού (industrial IoT), στον οποίο και εστιάζουμε πρωτίστως καθώς επίσης και τον καταναλωτικό. Εν προκειμένω, τα κυρίαρχα νομικής φύσης προβλήματα και προκλήσεις που το ΙοΤ κομίζει και χρήζουν απαντήσεων είναι πρώτον η ασφάλεια των δεδομένων και η ιδιωτικότητα οι οποίες τίθεται σε κίνδυνο τόσο εξαιτίας του μεγάλου όγκου παραγόμενων δεδομένων, όσο και λόγω του γεγονότος πως έχουμε να κάνουμε με ανοικτά κατά βάση διασυνδεδεμένα μέσω του διαδικτύου συστήματα, τα οποία είναι δεκτικά σε κυβερνοεπιθέσεις. Δεύτερον η ιδιοκτησία συσκευών-λογισμικού δεδομένων και τα παρεπόμενα ζητήματα διανοητικής ιδιοκτησίας όχι τόσο των συσκευών όσο του λογισμικού και της ροής των δεδομένων. Τέλος η ευθύνη, η απόδοση της οποίας καθίσταται δυσχερής εξαιτίας μεταξύ άλλων των «όλο και αυξανόμενων δυνατοτήτων αυτονόμησης» των μερών (συσκευών, κατασκευαστή, λογισμικού, προγραμματιστή) που μετέχουν ενός οικοσυστήματος ΙοΤ.
The Internet of Things (hereinafter: IoT) i.e. osmosis and union in an object (thing) and not the simple coexistence of devices, software and services is more than just another technological project. This is supported by the adoption and rapid spread of Internet globally. As was the case with the internet, iot's technological revolution comes in turn to further affect everyday life as well as many sectors of the real economy.
The biggest challenge for the further spread of IoT is the establishment of regulations and rules that will take the form of standards and will respond to the challenges and "invisible risks of a multidimensional and horizontal nature" that come to strongly affect all economic actors. In this way, the regulation of the scope of action and the boundaries of each role as well as the issues from the technical, economic, social or legal relationships arising from the interaction of all actors in the IoT ecosystem is achieved.
The additional difficulty of dealing with these issues goes back to the level of the effectiveness of the control of the regulations and lies in the fact that they arise through the synthesis and interaction both between the heterogeneous and distributed components of IoT (devices, software, services, traders, users) which manage different entities scattered across various sectors and various legal systems, as well as with many of the related emerging technologies. For this reason, and in order for regulation and regulatory interventions to be effective, there must be a balance between horizontal and sectoral interventions.
The aim of the work is to record the current legal regime and either to propose regulations, or to opt for self-regulation or even abstention from regulations where and when necessary. We use as a reference area the industrial IoT, on which we focus primarily as well as the consumer sector. In this regard, the predominant legal problems and challenges that IoT brings and need to be answered are firstly data security and privacy, which are at risk both because of the large amount of data generated, and because of the fact that we are dealing with systems that are basically openly interconnected through the internet, which are receptive to cyberattacks. Finally, liability, the performance of which is made difficult by, inter alia, the "ever-increasing possibilities for the autonomy of the parties (devices, manufacturer, software, programmer) involved in an IoT ecosystem
Internet of Things: από την κατασκευή έξυπνων προϊόντων στην παροχή υπηρεσιών. Οικονομικές-Νομικές προεκτάσεις