Οργανωμένο έγκλημα, εγκληματική οργάνωση, κοινωνική κατασκευή, | αντεγκληματική πολιτική
5
20
29
Η παρούσα εργασία ασχολείται με το ζήτημα του οργανωμένου εγκλήματος στην Ελλάδα, την κοινωνική του κατασκευή και την κοινωνική και ποινική του αντιμετώπιση.
Παπαχαραλάμπους, Χ., (2019). Η εγκληματικότητα των ισχυρών και ο λόγος του ποινικού δικαίου. Στο: Σ. Βιδάλη, Ν. Κ. Κουλούρης, Χ. Παπαχαραλάμπους, Εγκλήματα των ισχυρών. Διαφθορά, Οικονομικό και Οργανωμένο έγκλημα (σελ. 139-153). Αθήνα: Ε.Α.Π
Το φαινόμενο του οργανωμένου εγκλήματος συνιστά ένα σημαντικό πρόβλημα της σύγχρονης εποχής. Οι δυσκολίες αντιμετώπισής του ξεκινούν από την αδυναμία διατύπωσης ενός κοινά αποδεκτού ορισμού. Οι διεθνείς διαπραγματεύσεις που έχουν οδηγήσει και στην υιοθέτηση διεθνών πρωτοβουλιών για την αντιμετώπιση του φαινομένου, φαίνεται να έχουν αποφέρει αποτελέσματα αναφορικά και με την εννοιολογική προσέγγισή του. Η παρούσα εργασία επιχειρεί να σκιαγραφήσει το φαινόμενο αυτό, με έμφαση στην Ελλάδα. Διατυπώνονται οι ορισμοί του, η μορφολογία του αλλά και τα θεωρητικά μοντέλα που έχουν υιοθετηθεί για την κατανόηση και αντιμετώπισή του. Επιπλέον γίνεται η διάκρισή του από την τρομοκρατία και επισημαίνονται τα κοινά τους χαρακτηριστικά (τεχνικές και δραστηριότητες). Όσον αφορά την παρουσία του στον ελληνικό χώρο, παρουσιάζεται η ιστορική του εξέλιξη, οι τύποι του και οι κοινωνικές ομαδώσεις. Επιπλέον αναδεικνύεται η κοινωνική κατασκευή του φαινομένου, αρχικά ως θεωρία και στη συνέχεια μέσα από το παράδειγμα του ληστρικού φαινομένου. Τέλος, παρατίθεται η σχετική νομοθεσία προκειμένου να καταδειχτούν οι τρόποι αντιμετώπισης που έχουν υιοθετηθεί από τον κρατικό μηχανισμό. Ως εισαγωγή στη νομοθεσία παρατίθενται κάποιοι ορισμοί που αφορούν την Αντεγκληματική Πολιτική και οι παράγοντες από τους οποίους επηρεάζεται η χάραξή της. Από τη διαπραγμάτευση του θέματος συμπεραίνεται ότι παρά την αυστηροποίηση των μέτρων πρόληψης, αντιμετώπισης και καταστολής, `το οργανωμένο έγκλημα εξακολουθεί να «ανθίζει» στη σύγχρονη κοινωνία εγείροντας ερωτήματα σχετικά με την αποτελεσματικότητα της αντεγκληματικής πολιτικής.
The phenomenon of organized crime is a major problem in modern times. The difficulties in dealing with it start from the inability to formulate a commonly accepted definition. The international negotiations that have led to the adoption of international initiatives to address the phenomenon, seem to have yielded results in terms of its conceptual approach.The present paper attempts to outline this phenomenon in general and in Greece in particular. It describes its definitions,its morphology but also the theoretical models that have been adopted for understanding and dealing with it. In addition, it is distinguished from terrorism and their common characteristics (techniques and activities) are highlighted. Regarding its presence in Greece, is presented its historical development, its types and the social groupings that are observed. In addition, the social construction of the phenomenon is highlighted, first as a theory and then through the example of the predatory phenomenon. Finally, is presented the relevant legislation in order to demonstrate the ways of dealing with it which have been adopted by the state mechanism. As an introduction to the legislation, are provided some definitions that concern the Anti-Crime Policy and the factors that influence its formulation are highlightened. From the negotiation of the issue it is concluded that despite the tightening of the measures of prevention, confrontation and repression, organized crime continues to" flourish" in modern society raising questions about the effectiveness of anti-crime policy.
«Το φαινόμενου του Οργανωμένου Εγκλήματος στην Ελλάδα: Κοινωνική Οργάνωση και επίσημη Κοινωνική Αντίδραση».