Τα μουσεία είναι σημαντικοί και καθοριστικοί πυλώνες μάθησης και πολιτισμού, αρκεί
να υποστηρίζονται από ανάλογη επικοινωνιακή πολιτική και στρατηγική, καθώς και
νέες τεχνολογίες. Φιλοξενούν εκείνα τα στοιχεία του παρελθόντος αλλά και του
παρόντος που χαρακτηρίζουν ένα έθνος και διαμορφώνουν την πολιτιστική του
ταυτότητα. Σε εθνικό, ευρωπαϊκό και διεθνές επίπεδο υπάρχουν πολλές αξιόλογες
πρακτικές επικοινωνιακής στρατηγικής και διαχείρισης. Οι ψηφιακές τεχνολογίες και
το διαδίκτυο αποτελούν νέα εργαλεία στην επικοινωνιακή πολιτική αλλά και στην
προώθηση των πολιτιστικών προϊόντων και αγαθών. Η διαδικτυακή σύγχρονη και
ασύγχρονη προσέγγιση εκθέσεων, δράσεων, προγραμμάτων, εκδηλώσεων αλλά και
αγορών ανεξαρτήτου γεωγραφικού περιορισμού αρχικά υπήρχε ως υπηρεσία μόνο σε
επιλεγμένα και μεγάλα μουσεία. Η νέα πραγματικότητα όπως διαμορφώθηκε με την
πανδημία από το τέλος του 2019 απαίτησε την διαμόρφωση ψηφιακών υπηρεσιών και
περιβαλλόντων σε όλα σχεδόν τα μουσεία του πλανήτη, καθώς οι δια ζώσης επισκέψεις
ήταν απαγορευτικές. Η ψηφιοποίηση του υλικού των πολιτιστικών ιδρυμάτων (π.χ.
Μουσείων, ιστορικών αρχείων, βιβλιοθηκών κ.τ.λ.) άρχισε να αποτελεί ανάγκη και
καθοριστικό παράγοντα για την βιωσιμότητά τους. Η παρούσα έρευνα στοχεύει στην
κριτική ανάλυση όσων προαναφέρθηκαν με έμφαση στην περίοδο της πανδημίας,
έχοντας ως μελέτη περίπτωσης το Μουσείο τέχνης GETTY.
Museums are important and main pillars of learning and culture, as long as they are
supported by an effective communication policy and strategy, as well as technology.
They host those elements of the past and present that characterize a nation and shape
its cultural identity. At national, European and international level there are many
valuable communication strategy and management practices. Digital technology and
the internet are new tools in communication policy but also in the promotion of cultural
products and goods. The online modern and asynchronous approach of exhibitions,
actions, programs, events and markets of independent geographical restriction
originally existed as services only in selected and large museums. The new reality as
formed by the pandemic from the end of 2019 required the formation of digital services
and environments in almost all museums, as live visits were prohibitive. The
digitisation of the collections of cultural institutions (e.g. museums, historical archives,
libraries, etc.) began to be a necessity and a determining factor for their sustainability.
This research aims at the critical analysis of what has been mentioned above with
emphasis on the pandemic period, choosing the GETTY Museum of Art as a case study.