Στόχος της παρούσας εργασίας, είναι η καταγραφή του επιπέδου της συναισθηματικής νοημοσύνης και της επαγγελματικής ικανοποίησης των εκπαιδευτικών όλων των ειδικοτήτων που υπηρετούν στην Πρωτοβάθμια Εκπαίδευση του Νομού Άρτας και η διερεύνηση της μεταξύ τους σχέση. Στην έρευνα συμμετείχαν συνολικά 131 εκπαιδευτικοί. Πραγματοποιήθηκε ποσοτική έρευνα, με τη χρήση της κλίμακας για τη Συναισθηματική Νοημοσύνη TEIQueSF των Petrides & Furnham (2006) και της κλίμακας (TSI) για την Επαγγελματική Ικανοποίηση των Γκόλια & Κουστέλιος (2014). Η ανάλυση των δεδομένων, έδειξε ότι η συναισθηματική νοημοσύνη των εκπαιδευτικών είναι σε μέτρια προς υψηλά επίπεδα συνολικά (ΜΕΑΝ=5.08), καθώς και σε όλες τις διαστάσεις της συναισθηματικότητα (ΜΕΑΝ=5.37), ευημερία (ΜΕΑΝ=5.54), αυτοέλεγχος (ΜΕΑΝ=4,92) και κοινωνικότητα (ΜΕΑΝ=4,88). Στην παρούσα έρευνα, οι εκπαιδευτικοί φαίνεται να είναι λιγότερο ικανοποιημένοι από την αμοιβή τους και μετρίως ικανοποιημένοι από τους συναδέλφους, τον διευθυντή και τις συνθήκες εργασίας τους. Όσον αφορά τη σχέση της συναισθηματικής νοημοσύνης και της επαγγελματικής ικανοποίησης των εκπαιδευτικών, διαπιστώθηκε ότι η συναισθηματική νοημοσύνη σχετίζεται με όλους τους παράγοντες της επαγγελματικής ικανοποίησης εκτός του παράγοντα «ικανοποίηση από τις μισθολογικές αποδοχές» (τιμή Ρ=0.311>0.05). Σχετικά με τη διερεύνηση για το εάν η συναισθηματική νοημοσύνη ή κάποια από τις διαστάσεις της και οι παράγοντες της επαγγελματικής ικανοποίησης, σχετίζονται με τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, διαπιστώθηκε ότι η ηλικία σχετίζεται αρνητικά με τον παράγοντα «φύση της εργασίας» και θετικά με τον παράγοντα «ικανοποίηση από τους μαθητές» και «ικανοποίηση από τις μισθολογικές αποδοχές». Τα «έτη υπηρεσίας» σχετίζονται θετικά με τον παράγοντα «ικανοποίηση από τους μαθητές» της επαγγελματικής ικανοποίησης (P=0.008), ενώ αρνητικά με τον παράγοντα «ικανοποίηση από τις μισθολογικές αποδοχές» (P=0.031). Επιπλέον, υπάρχει θετική συσχέτιση με τις διαστάσεις «κοινωνικότητα» και «αυτοέλεγχος» της συναισθηματικής νοημοσύνης (τιμή P=0.005<0.05, τιμή P=0.047<0.05 αντίστοιχα), γεγονός που σημαίνει ότι καθώς αυξάνεται η προϋπηρεσία των εκπαιδευτικών, αυξάνονται και οι δύο αυτές διαστάσεις. Ωστόσο, γίνεται σαφές ότι στη σύγχρονη εκπαίδευση, ο εκπαιδευτικός έχει την ανάγκη συναισθηματικής και ψυχολογικής υποστήριξης, με την εφαρμογή προγραμμάτων ανάπτυξης και ενίσχυσης της Συναισθηματικής Νοημοσύνης των εκπαιδευτικών.
The aim of the current thesis is to write down the level of the emotional intelligence and job satisfaction that educators of all departments who work in Artas’ state Primary Education have and investigate the association between them. 131 educators participated in the survey in total. It was applied the quantitative method by using the scale for the Emotional Intelligence TEIQueSF of Petrides & Furnham (2006) and the scale for the Job Satisfaction of Golia & Koustelios (2014). The data analysis showed that the emotional intelligence of the educators ranges to medium towards high levels in total (MEAN=5,08) as well as in its all dimensions, empathy (MEAN =5,37), well-being (MEAN= 5,54), self-control (MEAN= 4,92) and sociability (MEAN=4,88). In the current survey, the educators seem to be less satisfied from their incentive and moderately satisfied from their colleagues, their headmaster and their working conditions. In accordance to the relationship between the educators’ emotional intelligence and the job satisfaction, it was ascertained that the emotional intelligence is related to all the factors of the job satisfaction except for the factor “satisfaction from remuneration” (price P=0.311>0.05). In accordance to the investigation about if emotional intelligence or any of its dimensions and the factors of job satisfaction are related to the demographic characteristics, it was ascertained that the age relates negatively to the factor “kind of employment” and positively to the factor “satisfaction from students” and “satisfaction from remuneration”. The “years of experience” relate positively to the factor “satisfaction from students” of job satisfaction (P=0,008) while negatively to the factor “satisfaction from remuneration” (P=0.031). Moreover, there is a positive association between the dimensions “sociability” and “self-control” of emotional intelligence (P=0.005<0.05, P=0.047<0.05 correspondingly) something that means that as the educators’ experience increases both these dimensions increase too. However, it is being clear that in modern education the educator needs emotional and psychological support by applying programmes for the development and enhancement of educators’ emotional intelligence.
Συναισθηματική νοημοσύνη και επαγγελματική ικανοποίηση εκπαιδευτικών Πρωτοβάθμιας Εκπαίδευσης του Ν. Άρτας