Η απεικόνιση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, στη βυζαντινή μνημειακή ζωγραφική και στις φορητές εικόνες, σε δείγματα από τον 4ο έως και τον 18ο αιώνα [Cd-rom] : [Διπλωματική διατριβή]

  1. MSc thesis
  2. ΚΕΡΕΦΙΑΔΗΣ ΠΑΝΑΓΙΩΤΗΣ
  3. Επιστήμες της Αγωγής (ΕΚΠ)
  4. 06 Νοεμβρίου 2008 [2008-11-06]
  5. Ελληνικά | Αγγλικά
    •      Η απεικόνιση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος στη βυζαντινή μνημειακή ζωγραφική και στις φορητές εικόνες, από τον 4ο έως τον 18ο αιώνα, αποτελεί μια ιδιόμορφη προσέγγιση, η οποία ασφαλώς δεν επιλύει όλα τα ζητήματα, αλλά ενδιαφέρεται να ανιχνεύσει πως αναπαρίστανε ο ζωγράφος της κάθε περιόδου το φυσικό και ανθρώπινο περιβάλλον. Βέβαια το διάστημα από τον 4ο έως τον 18ο αιώνα είναι πολύ μεγάλο, όμως, έχει την έννοια εντοπισμού των ζητούμενων πληροφοριών κατά τη διαχρονία τους και όχι σε όλες τις απεικονίσεις.     Στην εργασία, ερευνάται κατά πόσο η απεικόνιση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος στη βυζαντινή ζωγραφική αποτέλεσε συνειδητή ή όχι επιλογή, όπως άλλωστε προκύπτει από τις αισθητικές και καλλιτεχνικές τάσεις της κάθε εποχής, αλλά κυρίως η προσπάθεια επικεντρώνεται σε  ανάλυση του κάθε επιλεγόμενου έργου. Σε δεύτερο στάδιο, αναδιατυπώνεται σε μια θεωρητική προσέγγιση με βάση την επιστήμη του περιβάλλοντος, η κάθε σύνθεση και συνδέεται με θέματα που απασχολούν τη σύγχρονη ανθρωπότητα, για ζητήματα περιβαλλοντικά. Είναι βέβαιο, ότι ως ερέθισμα η απεικόνιση του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος στη βυζαντινή ζωγραφική, αποτελεί γόνιμο πεδίο προβληματισμού, σχετικά με τη διαχείριση του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, αλλά και σχετικά με την αποτύπωση του φυσικού.     Σε κάθε περίπτωση, στη βυζαντινή ζωγραφική έστω κι αν το φυσικό περιβάλλον λειτουργεί σε δεύτερο επίπεδο για την ολοκλήρωση των συνθέσεων και πολλές φορές λειτουργεί για λόγους που εξυπηρετούν αποκλειστικά την αισθητική, δεν παύει να μας απεικονίζει ενδιαφέρουσες πληροφορίες τουλάχιστον για την οπτική του καλλιτέχνη δημιουργού. Η οποία δεν ήταν άμοιρη της γενικότερης αντίληψης για τον κόσμο και το περιβάλλον. Το ίδιο ισχύει και για την απεικόνιση του ανθρωπογενούς περιβάλλοντος, γιατί έτσι κι αλλιώς οι συνθέσεις στη βυζαντινή ζωγραφική έπρεπε να ήταν εύληπτες για τους θεατές-πιστούς, οι οποίοι συνήθως ήταν αγράμματοι και έπρεπε να κατανοούν όσα έβλεπαν. Επομένως όσο κι αν στις απεικονίσεις η φύση δεν παριστάνεται με την ίδια ρεαλιστικότητα και πιστότητα, αυτό δεν αφαιρεί την εκμαίευση στοιχείων, που είναι δυνατό να μας οδηγήσουν σε συμπεράσματα για την παρουσία, το είδος τη σχέση κ.ά., του φυσικού και ανθρωπογενούς περιβάλλοντος στη βυζαντινή ζωγραφική.
  7. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.