Τα τελευταία χρόνια το μοντέλο της τηλεκατάρτισης, με διάφορες μορφές, έχει αποτελέσει το αντικείμενο έρευνας σε ολόκληρο τον κόσμο. Τα πεδία εφαρμογής του είναι πολλά: το σχολείο, η ανώτερη εκπαίδευση, η ενδοεπιχειρησιακή κατάρτιση, η κατάρτιση ανέργων, κλπ. Εξίσου πολλές είναι και οι προβλέψεις που έχουν γίνει για το μέλλον του, από τις πλέον αισιόδοξες έως τις πιο επιφυλακτικές.Η παρούσα έρευνα εξετάζει εάν η εφαρμογή ενός μεικτού μοντέλου τηλεκατάρτισης (30 ώρες «πρόσωπο με πρόσωπο» διδασκαλία και 70 ώρες τηλεκατάρτιση) σε προγράμματα ανέργων για την ανάπτυξη βασικών δεξιοτήτων τεχνολογιών πληροφορικής και επικοινωνίας (ΤΠΕ) βελτιώνει το μαθησιακό αποτέλεσμα σε σχέση με την κλασσική κατάρτιση, καθώς και εάν υπάρχει δυνατότητα εφαρμογής του μοντέλου αυτού σε άλλα πεδία κατάρτισης.Για την εξαγωγή συμπερασμάτων εξετάστηκαν τα αποτελέσματα των ερωτηματολογίων αξιολόγησης και των εξετάσεων πιστοποίησης 148 ατόμων και συγκρίθηκαν με τα αντίστοιχα αποτελέσματα 230 ατόμων που καταρτίστηκαν με «πρόσωπο με πρόσωπο» διδασκαλία. Ακολούθησαν συνεντεύξεις με 4 εκπαιδευτές και 3 οργανωτές, οι απαντήσεις των οποίων αναλύθηκαν σε συνδυασμό με τις απαντήσεις και τα σχόλια των καταρτιζόμενων, όπως διατυπώθηκαν σε ανοικτή ερώτηση του ερωτηματολογίου.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Η τηλεκατάρτιση ως μέσον για την ανάπτυξη βασικών δεξιοτήτων πληροφορικής - Identifier: 154552
Internal display of the 154552 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
