Η παρούσα ποσοτική έρευνα εστιάζει στις απόψεις και στάσεις 108 εκπαιδευτικών της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης Αρκαδίας και των δυο φύλων, διαφορετικών ηλικιών και ειδικοτήτων, σχετικά με το φαινόμενο του σχολικού εκφοβισμού και τις επιμορφωτικές τους ανάγκες. Η ερευνήτρια προσέγγισε το δείγμα με τις μεθόδους της βολικής δειγματοληψίας και της δειγματοληψίας-χιονοστιβάδας και συγκέντρωσε τα δεδομένα μέσω ερωτηματολογίου. Η στατιστική ανάλυσή τους ανέδειξε ως κύριες θεωρούμενες αιτίες του σχολικού εκφοβισμού το οικογενειακό περιβάλλον αλλά και κοινωνικο-πολιτισμικούς, σχολικούς και ενδοατομικούς παράγοντες. Όσον αφορά τους δυο τελευταίους, παρατηρήθηκε σημαντική διαφοροποίηση με βάση το φύλο και την ειδικότητα, δηλαδή οι άνδρες τονίζουν περισσότερο τη σημασία της προσωπικότητας και της χαμηλής ευφυΐας, ενώ οι γυναίκες την έλλειψη συνεργασίας με τους γονείς και την αδιαφορία του σχολείου απέναντι στη βίαιη συμπεριφορά των μαθητών. Ως προς την ειδικότητα, οι εκπαιδευτικοί της θεωρητικής κατεύθυνσης τονίζουν περισσότερο τις μαθησιακές δυσκολίες και τα χωροταξικά προβλήματα. Σχετικά με τις μορφές εκδήλωσης του εκφοβισμού, οι εκπαιδευτικοί αναγνωρίζουν τη λεκτική μορφή (ρατσιστικά σχόλια, παρατσούκλια, κοροϊδία) ως επικρατούσα. Αξιοσημείωτο είναι το γεγονός, ότι αν και ο ηλεκτρονικός εκφοβισμός είναι σπάνιος, εντοπίζεται κυρίως στα αστικά σχολεία. Ως προς το φύλο, οι εκπαιδευτικοί πιστεύουν, ότι τα αγόρια λειτουργούν περισσότερο ως θύτες, ενώ δε σημειώνεται διαφοροποίηση ως προς την εθνικότητα. Για την αντιμετώπιση του φαινομένου οι εκπαιδευτικοί γενικά, κάνουν χρήση ήπιων πρακτικών, ειδικότερα όμως, οι γυναίκες εκπαιδευτικοί και οι θεωρητικής κατεύθυνσης καταφεύγουν πιο συχνά στη συνεργασία και στη συζήτηση με όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους στην εκπαιδευτική διαδικασία. Αναφορικά με τις πρόσθετες παρεμβάσεις, οι μεγαλύτεροι σε ηλικία θεωρούν πολύ σημαντική τη συστηματική ενημέρωση των εφήβων από το σχολείο για τον εκφοβισμό. Τέλος, ως προς την επιμόρφωση οι εκπαιδευτικοί πρώτα επιλέγουν τις πρακτικές διαχείρισης των προβλημάτων των εφήβων, τελευταία τη Διαπολιτισμική Εκπαίδευση, ενώ παρατηρείται διαφοροποίηση ως προς την επιμόρφωση στο σχολικό εκφοβισμό, διότι την επιλέγουν κυρίως οι άντρες και οι Θεωρητικοί. Συνεπώς, καταγράφονται αναγκαίες παρεμβάσεις για όλους τους άμεσα εμπλεκόμενους που θα συμβάλλουν στην αντιμετώπιση του φαινομένου.
This quantitative research focuses on the views and attitudes of 108 teachers of both sexes, different ages and disciplines, working in the Secondary Education sector of Arcadia, regarding the phenomenon of bullying and their own educational needs. The researcher applied the methods of convenience sampling and snowball sampling and collected the data through a questionnaire. Their statistical analysis has highlighted as the perceived main causes of bullying not only the family environment but also socio-cultural, school-related and intra-individual factors. Regarding the latter two, a significant differentiation was noted based on gender and discipline, that is to say, men stress more the importance of personality and low intelligence, whereas women note the lack of cooperation with parents and the school’s indifference towards the violent behavior of pupils. In terms of discipline, teachers of theoretical subjects place more emphasis on learning difficulties and spatial problems. Concerning the many manifestations of bullying, educators recognize the verbal one (racist slurs, name-calling, mockery) as prevalent. It is remarkable that, although cyberbullying is rather rare, it takes place mainly in urban schools. With regards to gender, boys seem to function more as bullies, while no differentiation is noted regarding nationality. In order to tackle this phenomenon, teachers use mild practices in general; however, more specifically, women educators and those who teach theoretical courses, more often initiate interventions based on cooperation and discussion with all those directly involved in the educational procedure. Regarding the additional interventions, those who are older note the importance of systematically raising awareness in adolescents. Finally, regarding the training, teachers initially prefer practices in management of the problems of adolescents, leaving Intercultural Education as a last option, while there is a striking differentiation in bullying prevention training, for it is mainly chosen by men and teachers of theoretical subjects. Consequently, urgent interventions are noted for all those directly involved, who will in turn help to address the phenomenon.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Απόψεις και στάσεις των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για τις αιτίες, τις μορφές και τα μέσα αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού Περιγραφή: Μιχαλακάκου Γεωργία.pdf (pdf)
Book Reader Μέγεθος: 3.9 MB
Απόψεις και στάσεις των εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης για τις αιτίες, τις μορφές και τα μέσα αντιμετώπισης του σχολικού εκφοβισμού - Identifier: 154252
Internal display of the 154252 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)