Οι οικονομίες διαμοιρασμού ως τουριστική δραστηριότητα. Αποτύπωση υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου, κενών δικαίου και αναζήτηση της ευθύνης των συμβαλλομένων μερών στην περίπτωση που λάβει χώρα τουριστικό ατύχημα.

Sharing economy as a tourist activity. Establishing the existing legal framework, legal gaps and seeking the responsibility of the contracted parties in the event of a tourist accident. (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Βασιλόπουλος, Νικόλαος
  3. Διοίκηση Τουριστικών Επιχειρήσεων (ΔΤΕ)
  4. 30 Σεπτεμβρίου 2018 [2018-09-30]
  5. Ελληνικά
  6. 216
  7. Στεργίου, Δημήτριος
  8. Στεργίου, Δημήτριος | Μυλωνόπουλος, Δημήτριος
  9. Οικονομία του Διαμοιρασμού | Βραχυχρόνιες Μισθώσεις | Ψηφιακή Πλατφόρμα | Νομοθετικό - Φορολογικό Πλαίσιο | Ευθύνη Συμβαλλομένων Μερών
  10. 1
  11. 80
  12. 179
  13. Η παρούσα διπλωματική εργασία περιέχει σχήματα, πίνακες και στατιστικά διαγράμματα.
  14. Βιτουλαδίτη, Ο. (2000), Εγχειρίδιο μελέτης του βιβλίου Marketing in Travel and Tourism, Πάτρα: Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο
    • Η οικονομία του διαμοιρασμού συνιστά ένα νέο τρόπο διάθεσης και κατανάλωσης υποχρησιμοποιούμενων αγαθών και υπηρεσιών στηριζόμενο στη δυναμική πληθώρας επενεργούντων κοινωνικοοικονομικών και τεχνολογικών παραγόντων. Ως όρος έχει αναδειχθεί σε ένα από τα καίρια ζητήματα των σύγχρονων επιστημονικών αναλύσεων, αναφερόμενος στο παραγωγικό εκείνο μοντέλο όπου ψηφιακές πλατφόρμες δημιουργούν μια ανοικτή αγορά προσωρινής χρήσης αγαθών ή υπηρεσιών που παρέχουν ιδιώτες (Botsman, 2015). Η συγκεκριμένη διαδικασία παράγει πολλαπλά οφέλη, καθώς μέσω αυτής δημιουργούνται σφαίρες ομότιμης εμπορικής δραστηριότητας, οι οποίες συνεισφέρουν σημαντικά στον περιορισμό του κόστους των συναλλαγών. Σε εθνικό επίπεδο, παρά το γεγονός ότι έχει επεκταθεί σε διάφορους κλάδους του τουρισμού, ιδιαίτερη ανάπτυξη παρουσιάζει στον τομέα της διαμονής, δοθέντος ότι η αύξηση της ζήτησης για τουριστική διαμονή σε συνδυασμό με την οικονομική κρίση, οδήγησαν αρκετούς ιδιοκτήτες κατοικιών να διαθέτουν τα ακίνητα τους σε τουρίστες μέσω συμβάσεων βραχυχρόνιας μίσθωσης. Η ενσωμάτωση του ως άνω φαινομένου στην εγχώρια αγορά, ως ειδικότερη μορφή εμφάνισης της οικονομίας του διαμοιρασμού, δημιούργησε την ανάγκη ανάληψης νομοθετικής πρωτοβουλίας, η οποία έλαβε χώρα με τη δημοσίευση του Ν. 4446/2016 (ΦΕΚ 240/Α/22.12.2016), όπως τροποποιήθηκε με το Ν. 4472/2017 (ΦΕΚ 74Α/19.05.2017). Παρόλα ταύτα, η πολυσχιδής φύση της συγκεκριμένης δραστηριότητας, εξακολουθεί να παράγει εφαρμοστικά κενά, καθιστώντας επιβεβλημένη την περαιτέρω εξειδίκευσή της. Την ίδια χρονική στιγμή, η διαμορφωθείσα κατάσταση, η οποία χαρακτηρίζεται από νομικό πολυκερματισμό, δύναται να εγείρει πρόσθετα ζητήματα, αν αναλογιστεί κανείς ότι στα πλαίσια μιας βραχυχρόνιας μισθωτικής σχέσης μπορεί να προκληθεί κάποιο τουριστικό ατύχημα. Μέσα σ’ αυτό το διαμορφωθέν πλαίσιο, η παρούσα διπλωματική εργασία αποσκοπεί στη θεωρητική αποτύπωση του όρου της «οικονομίας του διαμοιρασμού», επιχειρώντας συγχρόνως την καταγραφή του υφιστάμενου νομοθετικού πλαισίου που διέπει το θεσμό των βραχυχρόνιων μισθώσεων, των δημιουργούμενων δικαιικών κενών και την ευθύνη των συμβαλλομένων μερών. Αξίζει να σημειωθεί ότι η ερευνητική της στόχευση δεν εξαντλείται στη βιβλιογραφική παρουσίαση του φαινομένου και των επιμέρους συνιστωσών του, αλλά αναζητεί την άποψη του κοινωνικού συνόλου αναφορικά με το βαθμό νομικής του εξοικείωσης σχετικά με τις εξεταζόμενες μισθώσεις. Για την επίτευξη του ως άνω σκοπούμενου αποτελέσματος, χρησιμοποιήθηκε ως μεθοδολογικό εργαλείο ένα αυτοσυμπληρούμενο ερωτηματολόγιο, το οποίο διαμοιράστηκε και συμπληρώθηκε από 306 συμμετέχοντες μέσω του οποίου κατεγράφη η αντίληψη των πολιτών επί του ερευνητικού ζητήματος. Τα αποτελέσματα της έρευνας κατέδειξαν αφενός την άγνοια της ελληνικής κοινωνίας όσον αφορά στο νομικό πλαίσιο και αφετέρου την προσπάθεια συνεχούς μετάθεσης της ευθύνης στο αντισυμβαλλόμενο μέρος.
    • Sharing economy constitutes a newfound way of disposal and consumption of underused commodities and services, based on the dynamics of a plethora of affecting socioeconomic and technological factors. As a term it has been emerged as one of the most crucial issues of the contemporary scientific analyses, referring to the production model within which digital platforms create an open market of short-term use of commodities or services, offered by private citizens. (Botsman, 2015). Multiple benefits are produced by this procedure, as through it peer scopes of commercial activity are created through it, significantly contributing to the reduction of the transaction costs. At a national level, although sharing economy has been extended to various tourism sectors, a significant development is apparent especially in the field of accommodation, as the increase in the demand for touristic accommodation in conjunction with economic crisis have lead a large number of home owners to offer their houses to tourists through short term lease contracts. The inclusion of the aforementioned phenomenon in the domestic market as a special form of the appearance of sharing economy created the need for taking legislative action, which took place with the publication of Law 4446/2016 (GPS 240/A/22.12.2016), as amended by Law 4472/2017 (GPS 74A/19.05.2017). However, the manifold nature of the specific activity continues generating implementative gaps, thus rendering further specialization an essentiality. At the same time, the formulated situation, characterized by a legal multi-fragmentation, could raise additional issues as it is commonly accepted that the possibility of a touristic accident taking place during the short-term lease relationship is not a distant one. Within this formulated frame, the aim of this thesis is to explore the theoretical depiction of the term “sharing economy”, attempting at the same time to record the existing legal framework regulating the field of short term leases, the generated legal gaps as well as the responsibility of the contracted parties. It is worth mentioning that the thesis research aim does not only include the bibliographical presentation of the phenomenon and its components but it also explores the public community’s opinion on the degree of their legal awareness of public community’s opinion of leases in question. In order to achieve the above aim, a self-completion questionnaire which was distributed to and filled out by 306 participants, was used as a methodological tool, whereby the public views on the issues were recorded. Research results illustrated participant’s awareness as far as the legal framework is concerned, as well as an attempt to continuously attribute responsibility to the other party.
  16. Αναφορά Δημιουργού - Παρόμοια Διανομή 4.0 Διεθνές