Η παρούσα εργασία είναι προϊόν εμπειρικής έρευνας που διεξήχθη στην Περιφέρεια της Αττικής με σκοπό τη διερεύνηση των απόψεων των μονίμων στελεχών των Ενόπλων Δυνάμεων για το εάν η δια βίου μάθηση συμβάλλει στην επαγγελματική τους εξέλιξη και ανάπτυξη. Με ποσοτική προσέγγιση διερευνήθηκαν οι απόψεις ενενήντα έξι μονίμων στελεχών του Στρατού Ξηράς μέσω χρήσης αυτο-συμπληρούμενου ερωτηματολογίου, προσεγγίζοντας την εν λόγω πτυχή μέσω τριών ερευνητικών ερωτημάτων αναφορικά με τα εμπόδια και τα κίνητρα για την εμπλοκή τους σε εκπαιδεύσεις στο πλαίσιο της δια βίου μάθησης καθώς και με τον τρόπο συμβολής της δια βίου μάθησης στην επαγγελματική εξέλιξη και ανάπτυξή τους. Μετά από περιγραφική (και σε ορισμένες μόνο περιπτώσεις επαγωγική) στατιστική ανάλυση μέσω του προγράμματος SPSS, τα ευρήματα κατέδειξαν ότι τα μόνιμα στελέχη ανέφεραν, ως τροχοπέδη, πρώτα τα θεσμικά εμπόδια με κυριότερο εκείνο του κόστους συμμετοχής σε εκπαιδεύσεις ή σεμινάρια (94,7% των περιπτώσεων), ακολουθούμενα από τα εμπόδια καταστασιακού τύπου και κυρίως την έλλειψη χρόνου λόγω εργασιακών υποχρεώσεων (67,0% των περιπτώσεων), με χαμηλότερα στην κατάταξη, τα προδιαθετικά εμπόδια. Τα κίνητρα που καταδείχθηκαν εντοπίζονται στο ενδιαφέρον των μονίμων στελεχών για περαιτέρω μάθηση και στην επαγγελματική αναβάθμιση μέσω της μεγαλύτερης αποδοτικότητας στην εργασία. Περαιτέρω, καταδείχθηκε ότι ο θεσμός της δια βίου μάθησης έχει γίνει αποδεκτός από μεγάλο μέρος του πληθυσμού των μονίμων στελεχών του Στρατού Ξηράς με την πλειοψηφία να αντιλαμβάνεται τη δια βίου μάθηση ως το μέσο εκείνο που συμβάλλει στην εργασιακή αποτελεσματικότητα. Ωστόσο, εκφράστηκε δυσπιστία ως προς το εάν με τη δια βίου μάθηση, επιτυγχάνεται επαγγελματική εξέλιξη. Εκτιμάται ότι η παρούσα έρευνα θα συνεισφέρει, ως αντικείμενο μελέτης από τις αρμόδιες Διευθύνσεις Εκπαίδευσης του Γενικού Επιτελείου Στρατού, στην πολυεπίπεδη επανεξέταση και τον επανασχεδιασμό των παρεχόμενων επιμορφωτικών προγραμμάτων καθώς και στην ενδυνάμωση των κινήτρων για ώθηση των μονίμων στελεχών προς την κατεύθυνση της δια βίου μάθησης με στόχο τη διαρκή ανάπτυξή τους σε επαγγελματικό και προσωπικό επίπεδο. Μελλοντικές έρευνες θα ήταν χρήσιμες για περαιτέρω διερεύνηση του ζητήματος και μέσω άλλων πτυχών του καθώς και αναφορικά με τα μόνιμα στελέχη των λοιπών κλάδων των Ενόπλων Δυνάμεων.
The present work is a product of empirical research conducted in the Region of Attica in order to investigate the views of the permanent military personnel of the Armed Forces on whether lifelong learning contributes to their professional development. Quantitatively, the views of ninety-six army officials were surveyed through the use of a self-administered questionnaire, approaching this aspect through three research questions regarding the obstacles and incentives for their involvement in lifelong learning training and how lifelong learning contributes to their professional development. After descriptive (and in some cases only inductive) statistical analysis through the SPSS program, the findings showed that army officials first cited, as a brake, the institutional obstacles with the main one being the cost of participation in trainings or seminars (94.7% of the cases), followed by status obstacles and mainly the lack of time due to work obligations (67.0% of cases), with lower in the ranking, predisposing obstacles. The incentives demonstrated are located in the interest of the permanent executives for further learning and in the professional upgrade through the greater efficiency at work. Furthermore, it has been shown that the institution of lifelong learning has been accepted by a large part of the population of Army officers with the majority perceiving lifelong learning as the means that contributes to work efficiency. However, skepticism was expressed as to whether lifelong learning would lead to professional development. It is estimated that the present research will contribute as a subject of study by the competent Directorates of Education of the Army General Staff to the multilevel review and redesign of the provided training programs as well as to the strengthening of the incentives for pushing the permanent military personnel in the direction of their development on a professional and personal level. Future research would be useful for further investigation of the issue through other aspects as well as regarding the permanent executives of the other branches of the Armed Forces.
Κίνητρα και εμπόδια στη Δια Βίου Μάθηση.Μία μελέτη σε μόνιμο στρατιωτικό προσωπικό των Ενόπλων Δυνάμεων.