Η Δραματοθεραπεία ως εκπαιδευτική τεχνική στην Εκπαίδευση Ενηλίκων

Dramatherapy as a training method in Adults Education (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΜΑΝΤΖΑΒΕΛΑ, ΚΥΡΑΤΣΟΥΛΑ
  3. Επιστήμες της Αγωγής (ΕΚΠ)
  4. Οκτώβριος 2016 [2016-10]
  5. Ελληνικά
  6. 323
  7. Παπαστεφανάκη, Σοφία Δρ
  8. Παπαστεφανάκη, Σοφία Δρ | Τσιμπουκλή, Άννα Δρ
  9. Βιωματικές εκπαιδευτικές τεχνικές, Δραματοθεραπεία, Δραματοθεραπεία και Εκπαίδευση Ενηλίκων, ο ρόλος του εκπαιδευτή ενηλίκων, ο ρόλος του Δραματοθεραπευτή.
  10. 4
  11. 42
  12. 18
  13. Περιέχει: 14 πίνακες και 4 σχήματα.
  14. Αντωνίου, Σ. (2009). Διερεύνηση αντιλήψεων εκπαιδευτών του Ι.Ε.Κ. ΟΑΕΔ Πάτρας ως προς τη χρήση των βιωματικών συμμετοχικών τεχνικών κατά την άσκηση του έργου τους. (Διπλωματική εργασία, ΕΑΠ). Διαθέσιμο από τη βάση δεδομένων του Ιδρυματικού Αποθετηρίου του ΕΑΠ (κωδ. 18434). Βασιλακόπουλος, Φ. (2010). Διερεύνηση αντιλήψεων εκπαιδευτικών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ως προς τη χρήση συμμετοχικών εκπαιδευτικών τεχνικών κατά την άσκηση του διδακτικού τους έργου. (Διπλωματική εργασία, ΕΑΠ). Διαθέσιμο από τη βάση δεδομένων του Ιδρυματικού Αποθετηρίου του ΕΑΠ (κωδ. 19329). Κόκκος, Α. (1998). Τεχνικές εκπαίδευσης στις Ομαδικές Συμβουλευτικές Συναντήσεις. Στο: Α. Κόκκος, Α. Λιοναράκης. Ανοικτή και εξ αποστάσεως εκπαίδευση. Σχέσεις διδασκόντων/διδασκομένων. Τόμος Β. σ. 187-228. Πάτρα: ΕΑΠ. Κόκκος, Α. (2008). Εισαγωγή στην Εκπαίδευση Ενηλίκων ΤΟΜΟΣ Α’ Θεωρητικές Προσεγγίσεις. Πάτρα: ΕΑΠ Κόκκος, Α. (2008). Οι εκπαιδευτικές τεχνικές. Στο: Δ. Βαϊκούση, Ι. Βαλάκας, Ε. Γιαννακοπούλου, Ι. Γκιάστας, Α. Κόκκος, Α. & Α. Τσιμπουκλή, Α. (2008). Εισαγωγή στην Εκπαίδευση Ενηλίκων . Τόμος Δ’. Εκπαιδευτικές Μέθοδοι-Ομάδα Εκπαιδευομένων. σ. 21-29.Πάτρα: ΕΑΠ. Ορφανός, Γ. (2009). Διερεύνηση απόψεων καθηγητών Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης ως προς την αξιοποίηση των βιωματικών συμμετοχικών τεχνικών της Εκπαίδευσης Ενηλίκων κατά τη διαδικασία υλοποίησης προγραμμάτων Τοπικής Ιστορίας. (Διπλωματική εργασία, ΕΑΠ). Διαθέσιμο από τη βάση δεδομένων του Ιδρυματικού Αποθετηρίου του ΕΑΠ (κωδ. 19241).
    • Στην παρούσα εργασία, διερευνάται η δυνατότητα εφαρμογής της δραματοθεραπείας ως εκπαιδευτικής τεχνικής στην Εκπαίδευση Ενηλίκων, εξετάζοντας την αποτελεσματικότητά της και τον ρόλο του δραματοθεραπευτή-εκπαιδευτή ενηλίκων. Για τον σκοπό αυτό, εξετάστηκαν οι απόψεις 15 εκπαιδευτικών δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης, που συμμετείχαν σε σεμινάρια επιμόρφωσης στη Δυτική Θεσσαλονίκη, τα τρία προηγούμενα έτη (2012-2015), έχοντας την δραματοθεραπεία ως επιμορφωτική τεχνική. Για την συλλογή και ανάλυση των δεδομένων, χρησιμοποιήθηκε η ποιοτική μέθοδος ως η καταλληλότερη. Διεξήχθησαν ατομικές συνεντεύξεις και συζήτηση σε ομάδα εστίασης, οι οποίες βασίστηκαν σε ημιδομημένες και ανοιχτού τύπου ερωτήσεις. Η ανάλυση των ποιοτικών δεδομένων κατέδειξε την αποτελεσματικότητα της εκπαίδευσης μέσω της δραματοθεραπείας και ανέδειξε σημαντικούς παράγοντες για την επίτευξη της. Στους παράγοντες αυτούς ανήκουν, τα επαγγελματικά και ατομικά κίνητρα, με κυρίαρχη τη διάθεση για πειραματισμό, των συμμετεχόντων εκπαιδευτικών καθώς και η προσωπικότητα και τα εφόδια που διαθέτει ο/η δραματοθεραπευτής/τρια ως εκπαιδευτής/τρια ενηλίκων. Στις προτάσεις για περαιτέρω έρευνα, εντάσσεται και η αναζήτηση των αιτίων της περιορισμένης, σε αριθμό, συμμετοχής ανδρών εκπαιδευτικών σε βιωματικού τύπου σεμινάρια.
    • This thesis addresses the possibility of applying dramatherapy as an educational tool for adult education. It inquired as to its effectiveness as well as the role of the dramatherapist/instructor. To this end it examined the viewpoints of fifteen secondary education instructors, who had participated in educational seminars using drama-therapy as an educational technique in the city of Thessaloniki, during the past three years (2012-2015). For this purpose a qualitative research method was used as it was judged to be the most appropriate. Individual interviews and a focus group discussion were conducted based on semi-structured open ended questions. The analysis of the qualitative data showed the effectiveness of the use of dramatherapy in education and indicated important factors that render it effective. Among these factors were the instructors’ motives towards professional and personal development, particularly, an attitude for experimentation on the part of the participant instructors as well as the personality, and the possession and employment of the necessary dramatherapy knowledge and skills on the part of the individual drama-therapist/trainer. An implication of this research is the need for further inquiry into the reasons why the participation of male instructors into such experiential type training is so limited.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.