Σχέδια δράσης στο Σχολείο Δεύτερης Ευκαιρίας Νάουσας και η συμβολή τους στη διαμόρφωση της αυτοαντίληψης των εκπαιδευομένων

Projects at Second Chance School of Naoussa and their contribution to change learners' self-concept (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Γρέζιου, Αικατερίνη
  3. Επιστήμες της Αγωγής (ΕΚΠ)
  4. 12 Σεπτεμβρίου 2020 [2020-09-12]
  5. Ελληνικά
  6. 212
  7. Δακοπούλου, Αθανασία
  8. Δακοπούλου, Αθανασία | Παπαστεφανάκη, Σοφία
  9. Αυτοαντίληψη | Ενήλικες Εκπαιδευόμενοι | Σχολεία Δεύτερης Ευκαιρίας | Σχέδια Δράσης
  10. 2
  11. 60
  12. 14
  13. Περιέχει έναν (1) πίνακα
  14. Δραγώνα, Θ., Σκούρτου, Ε., & Φραγκουδάκη, Α. (2001). Εκπαίδευση: Πολιτισμικές Διαφορές και Κοινωνικές Ανισότητες (Τομ. Α’). Πάτρα: Ε.Α.Π
    • Ο James (1910, όπ. αναφ. στο Markus & Nurius, 1986, σ.956) και η Harter (1988), στις θεωρίες που διατύπωσαν σχετικά με την αυτοαντίληψη, υποστήριξαν ότι η αυτοαντίληψη του ατόμου δεν παραμένει σταθερή σε όλη τη ζωή του αλλά έχει τη δυνατότητα να μεταβάλλεται και μετά την ενηλικίωσή του. Σε πρόσφατες μελέτες τους, η Manning (2007) και ο Biney (2015) ανέδειξαν το δυναμικό ρόλο των σχεδίων δράσης ως παράγοντα διαμόρφωσης της αυτοαντίληψης του ατόμου. Συγκεκριμένα, και οι δύο υποστήριξαν ότι οι ενήλικοι μαθητές, που συμμετέχουν σε σχέδια δράσης, διαμορφώνουν θετικότερη αυτοαντίληψη στη σχέση τους με την εκπαίδευση. Θεωρώντας ότι η αυτοαντίληψη του ατόμου δεν παραμένει σταθερή αλλά μπορεί να παρουσιάζει αλλαγές και μετά την ενηλικίωση, η συγγραφέας, με την παρούσα εργασία, ερευνά εάν η αυτοαντίληψη που διαμορφώνει το άτομο για τη σχέση του με την εκπαίδευση δύναται να αλλάξει με την πάροδο του χρόνου, και συγκεκριμένα στην ενήλικη ηλικία του. Για την πραγματοποίηση της συγκεκριμένης εργασίας, η συγγραφέας προσέγγισε επτά απόφοιτους του ΣΔΕ Νάουσας που συμμετείχαν σε δύο σχέδια δράσης του σχολείου στην περίοδο 2018-2019. Τους ζήτησε να αναφέρουν τις απόψεις τους για τη συμμετοχή τους στην εκπαίδευση και την αυτοαντίληψη που διαμόρφωσαν μέσα στο χώρο της εκπαίδευσης ως ανήλικοι μαθητές της τυπικής εκπαίδευσης του παρελθόντος και ως ενήλικοι μαθητές του ΣΔΕ Νάουσας. Η ποιοτική προσέγγιση θεωρήθηκε ως η πλέον κατάλληλη για την υλοποίηση της παρούσας εργασίας, ενώ οι Ιστορίες Ζωής επιλέχθηκαν ως ερευνητικό εργαλείο, προκειμένου οι ερωτώμενοι της έρευνας να αφηγηθούν τις απόψεις και τις εμπειρίες τους χωρίς περιορισμούς, και οι αφηγήσεις αυτές να μπορούν να ερευνηθούν σε βάθος. Τα ευρήματα της έρευνας κατέδειξαν ότι η δεύτερη εμπειρία αυτών των ατόμων στην εκπαίδευση ήταν πολύ διαφορετική από την πρώτη. Τα συγκεκριμένα άτομα, ως ανήλικοι μαθητές στο Δημοτικό και το Γυμνάσιο, είχαν εισπράξει την αίσθηση ότι δεν είναι ικανά να συμμετέχουν στην εκπαίδευση. Πίστεψαν ότι οι εκπαιδευτικές τους αδυναμίες ήταν τόσο μεγάλες, ώστε δεν θα μπορούσαν να συνεχίσουν στην εκπαίδευση. Αυτός ήταν και ο λόγος που είχαν αποσυρθεί από το χώρο της. Αντίθετα, μέσα από τη φοίτησή τους στο ΣΔΕ και μέσα από τις καινοτόμες διδακτικές τεχνικές του σχολείου, οι ερωτώμενοι της έρευνας –στην πλειοψηφία τους- αντιλήφθηκαν θετικά στοιχεία για τον εαυτό τους στη συμμετοχή τους στην εκπαίδευση. Παρουσίασαν υψηλές επιδόσεις στα μαθήματα του ΣΔΕ, ένιωσαν δημιουργικοί μέσα από τις δράσεις του, κοινωνικοποιήθηκαν και διαπίστωσαν ότι έχουν τις ικανότητες ώστε να συνεχίσουν στην εκπαίδευση.
    • James (1910, as cited in Markus & Nurius, 1986, p.956) and Harter (1988), in their theories of self-concept, argued that the individual's self-concept does not remain stable throughout his life, but it has the ability to change even after adulthood. In recent studies, Manning (2007) and Biney (2015) highlighted the dynamic role of projects as a factor in shaping individual’s self-concept. In particular, both argued that adult learners, who participate in projects, form a more positive self-concept in their relationship with education. Considering that the individual's self-concept does not remain stable but may change even after adulthood, the author relied on the above theoretical framework and, with this study, investigates whether the individual's self-concept about his relationship with education can change over time, and specifically in adulthood. For the realization of this study, the author approached seven graduates of SCS of Naoussa, who participated in two projects of this school in the period 2018-2019 and she asked them to discuss about this experience. She asked them to mention their views about their participation in education and the self-concept that they formed in the field of education as minor students of the formal education of the past and as adult students of SCS of Naoussa. The qualitative approach was considered as the most appropriate for the implementation of this study, while Life Stories were selected as a research tool, so that the respondents can narrate their views and experiences without restrictions, and these narratives can be researched in depth. The research findings showed that the second experience of these people in education was very different from the first. These individuals, as minor students in Primary and Secondary School, had received the feeling that they were not able to participate in education. They believed that their educational weaknesses were so great that they could not continue in education. That was the reason why they had given up education. On the contrary, through their studies at SCS and through the innovative teaching practices of the school, the respondents of this study - in their majority - perceived positive elements about themselves in their participation in education. They showed high performance in the courses of SCS, they felt creative through these actions of school, they were socialized and they found that they have the skills to continue in education.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.