Στην Ελλάδα παρατηρείται το φαινόμενο χαμηλής εκπροσώπησης των γυναι-κών εκπαιδευτικών σε διευθυντικές θέσεις σχολικών μονάδων της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης. Όμως, παρά το γεγονός αυτό, υπάρχουν γυναίκες εκπαιδευτικοί που κατάφεραν να διεκδικήσουν και να κατακτήσουν τις θέσεις αυτές. Η παρούσα εργασία απευθύνθηκε στις γυναίκες αυτές και διερεύνησε τα ε-μπόδια και τις δυσκολίες που συνάντησαν στην ανάληψη του διευθυντικού αυτού πό-στου και τους «υποστηρικτικούς» παράγοντες που επηρέασαν αυτή την εξέλιξη. Το μεθοδολογικό πλαίσιο που ακολουθήθηκε είναι συνδυασμός ποσοτικής και ποιοτικής κυρίως προσέγγισης, με χρήση ερωτηματολογίου και συνέντευξης ως ερευ-νητικών εργαλείων. Ανταποκρίθηκαν 39 σε σύνολο 43 διευθυντριών των δημοσίων σχολείων της δευτεροβάθμιας εκπαίδευσης της Δ Αθήνας στη συμπλήρωση των ε-ρωτηματολογίων, ενώ 10 διευθύντριες εθελοντικά συμμετείχαν σε συνέντευξη. Από την ανάλυση των δεδομένων της έρευνας προέκυψε ότι οι γυναίκες διευ-θύντριες θεωρούν ως τον πιο σημαντικό υποστηρικτικό παράγοντα επαγγελματικής τους ανέλιξης την προσωπικότητά τους, ενώ ακολουθούν η οικογένεια και το εργασι-ακό τους περιβάλλον. Προέκυψαν ενδιαφέρουσες συσχετίσεις μεταξύ των αιτιών ανάληψης της δι-οικητικής αυτής θέσης, των απόψεων τους για το φύλο και των μοντέλων διοίκησης που συνήθως υιοθετούν. Επιπλέον η οικογένεια και το εργασιακό περιβάλλον φάνηκε να συσχετίζονται και με άλλες μεταβλητές, όπως την επιμόρφωση και την προσωπι-κότητά τους. Τέλος, αναδείχθηκαν τα απαραίτητα συστατικά ενός υποστηρικτικού πλαισίου που θα μπορούσαν να ενθαρρύνουν τη συμμετοχή περισσότερων γυναικών εκπαιδευ-τικών στην εκπαιδευτική διοίκηση. Λέξεις-κλειδιά: Διευθύντριες σχολικών μονάδων, ανάληψη διευθυντικού ρόλου, γυ-ναικείο φύλο, υποστηρικτικά πλαίσια, μοντέλα εκπαιδευτικής διοίκησης.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
