ΟΙ ΕΜΠΕΙΡΙΕΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΤΙΚΩΝ ΤΗΣ ΔΕΥΤΕΡΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΕΜΦΑΝΙΣΗ ΤΗΣ ΠΑΡΑΒΑΤΙΚΗΣ ΣΥΜΠΕΡΙΦΟΡΑΣ ΤΩΝ ΜΑΘΗΤΩΝ ΚΑΙ ΟΙ ΑΠΟΨΕΙΣ ΤΟΥΣ ΓΙΑ ΤΗΝ ΑΠΟΤΕΛΕΣΜΑΤΙΚΗ ΔΙΑΧΕΙΡΙΣΗ ΤΗΣ

Secondary teachers' experiences of student misbehaviour and their views on how it could be best dealt with (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΜΑΡΑΚΗ, ΔΙΟΝΥΣΙΑ
  3. Επιστήμες της Αγωγής (ΕΚΠ)
  4. Οκτώβριος 2016 [2016-10]
  5. Ελληνικά
  6. 82
  7. ΑΒΡΑΜΙΔΗΣ, ΗΛΙΑΣ
  8. ΣΟΦΙΑΝΟΠΟΥΛΟΥ, ΧΡΥΣΟΥΛΑ
  9. Δευτεροβάθμια Εκπαίδευση / Secondary schools | Σχολική παραβατικότητα / Student misbehaviour
  10. 2
  11. 51
  12. 14
  13. Περιέχει πίνακες και διαγράμματα
  14. Νόβα-Καλτσούνη, Χρ., Μακρή-Μπότσαρη, Ευ, Τσιμπουκλή, Α. (2002), Εξέλιξη του Παιδιού στο Κοινωνικό Περιβάλλον (Θέματα Εφηβείας), ΕΑΠ, Πάτρα
    • ΠΕΡΙΛΗΨΗ Το ζήτημα της παραβατικότητας των εφήβων μαθητών αποτελεί ένα μείζον θέμα στα χώρο της Δευτεροβάθμιας Εκπαίδευσης στην Ελλάδα. Στα πλαίσια της παρούσας εργασίας ζητήθηκαν οι εμπειρίες των εκπαιδευτικών λειτουργών για τη συχνότητα εμφάνισης της σχολικής παραβατικότητας, τους παράγοντες που οδηγούν σε αυτού του είδους τη συμπεριφορά και τις απόψεις τους σχετικά με τον τρόπο αντιμετώπισής της. Τέλος, ζητήθηκαν οι προτάσεις τους για την αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση της σχολικής παραβατικότητας. Στη συγκεκριμένη έρευνα συμμετείχαν 200 εκπαιδευτικοί διαφορετικών ειδικοτήτων που εργάζονται σε 10 Γυμνάσια του νομού Ηρακλείου Κρήτης. Για τη συλλογή των δεδομένων της έρευνας πραγματοποιήθηκε μια διερεύνηση, που στηρίχθηκε στην τεχνική του ερωτηματολογίου (δημοσκόπηση), το οποίο σκόπευε στην καταγραφή των στάσεων των εκπαιδευτικών απέναντι στο επίμαχο ζήτημα. Στη συνέχεια, επιχειρήθηκε να καταδειχθεί ο βαθμός βαρύτητάς τους μέσα από τη στατιστική επεξεργασία. Από την ανάλυση των αποτελεσμάτων προέκυψε ότι η παραβατική συμπεριφορά που εμφανίζεται συχνότερα είναι «οι μαθητές να μιλάνε χωρίς να είναι η σειρά τους (π.χ. φωνάζοντας, διακόπτοντας, κάνοντας ακατάλληλα σχόλια που αποσπούν την προσοχή κατά τη διάρκεια του μαθήματος)‧οι σημαντικότεροι παράγοντες που οδηγούν σε τέτοιες συμπεριφορές, σύμφωνα με τις απόψεις των εκπαιδευτικών είναι «μαθητές που έχουν συναισθηματικές ή συμπεριφορικές δυσκολίες» και «γονείς που δεν εμπνέουν θετικές ως προς το σχολείο στάσεις στα παιδιά τους». Ο τρόπος αντιμετώπισης που υιοθετήθηκε από τους περισσότερους εκπαιδευτικούς ήταν η βεβαιότητα ότι σε όλους τους μαθητές έχει δοθεί άμεσα μαθησιακή δραστηριότητα ώστε να κρατηθούν απασχολημένοι. Παράλληλα, η πλειονότητα των συμμετεχόντων στην έρευνα δήλωσε ότι είναι αρκετά σίγουροι/ες ότι διαθέτουν τις ικανότητες προκειμένου να αντιμετωπίσουν αποτελεσματικά την παραβατική συμπεριφορά στη σχολική τάξη. Τέλος, οι προτάσεις των εκπαιδευτικών για αποτελεσματικότερη αντιμετώπιση του φαινομένου ήταν «συνεργασία με ειδικούς παιδαγωγούς, ψυχολόγους, κοινωνικούς λειτουργούς καθώς και η επιμόρφωση των εκπαιδευτικών σχετικά με την αντιμετώπιση της σχολικής παραβατικότητας». Ευελπιστώ ότι η συγκεκριμένη ερευνητική προσπάθεια θα συμβάλει στην παρουσίαση μιας πληρέστερης εικόνας της μαθητικής παραβατικότητας που αντιμετωπίζουν οι Έλληνες εκπαιδευτικοί.
    • ABSTRACT The topic of student misbehaviour appears to be a major issue in Greek secondary schools. Within the scope of this project, teachers were asked about their views regarding the frequency of student misbehaviour, the factors accounting for this kind of behavior, the strategies for dealing with it, and their confidence that they have the skills needed to deal with student misbehaviour that occurs. Finally, they were asked to make suggestions as to how student misbehaviour can be most effectively faced. This particular research was conducted with the assistance of 200 teachers of different speciality, working at schools of Secondary Education in the region of Heraklion (Crete). In order to collect the necessary data, an investigation was carried out which was based on the technique of the questionnaire (survey), which was to record the educators’ attitude towards this controversial issue. Then, the degree of importance of this data was attempted to be demonstrated by means of statistical processing. What emerged from the analysis of the results was that the most frequent student misbehaviour reported was “talking out of turn (e.g. calling out, interrupting, inappropriate remarks or distracting chatter during the lesson)”; major factors accounting for student misbehaviour was reported to be “students who have emotional and/or behavioural difficulties” and “parents who do not instil preschool values in their children”; the strategy rated most positively was “make sure all students are given work to do as soon as possible that will keep them occupied”. Besides this, it became clear that a large number of teachers are quite confident that they have the skills needed to deal with student misbehaviour that occurs in their class. Finally, the suggestions that the teachers made as to how student misbehaviour can be most effectively faced were “cooperation with specialists, such as educators, psychologists and social workers” and “special education in the field of dealing with student misbehaviour”. I hope that this particular research attempt will contribute to the presentation of a more thorough picture of school delinquency which Greek teachers cope with.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.