Από την Περιβαλλοντική Εκπαίδευση στην Εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη: Η ελληνική εκπαιδευτική πολιτική

From Environmental Education to Education for Sustainable Development: The Greek education policy (english)

  1. MSc thesis
  2. ΤΙΓΚΑΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ
  3. Επιστήμες της Αγωγής (ΕΚΠ)
  4. October 2016 [2016-10]
  5. Ελληνικά
  6. 96
  7. Φλογαΐτη, Ευγενία
  8. Φλογαΐτη, Ευγενία | Δημητρίου, Αναστασία
  9. Εκπαίδευση για την Αειφόρο Ανάπτυξη | Education for Sustainable Development | Εκπαιδευτική πολιτική | Education policy
  10. 2
  11. 39
  12. 55
  13. Περιέχει: Πίνακες και Διαγράμματα
    • Ακολουθώντας τη γραμμή της εξέλιξης που διαγράφει διεθνώς η εκπαίδευση για το περιβάλλον και την αειφορία, διαπιστώνεται η διαμόρφωση μιας θεωρητικής αλλά και πραγματικής τάσης, τουλάχιστον σε μια ομάδα προηγμένων χωρών, για βαθύτερους διαδοχικούς μετασχηματισμούς των εκπαιδευτικών συστημάτων, ώστε να καταστεί η ΕΑΑ βασικός πυλώνας τους ή ακόμα και επίκεντρό τους. Ο σχεδιασμός και η εφαρμογή των αλλαγών αυτών είναι ζήτημα πολιτικής. Στην Ελλάδα, παρότι υπάρχει ένας περιορισμένος αριθμός ερευνητικών εργασιών για καινοτόμες πολιτικές (π.χ. ίδρυση των ΚΠΕ) που επιλέχθηκαν σε μια αρχική φάση ένταξης της ΠΕ στα προγράμματα των πρώτων εκπαιδευτικών βαθμίδων, η προαναφερόμενη μετάβαση στη νέα εποχή της ΕΑΑ δεν έχει μελετηθεί. Η έρευνα που παρουσιάζεται εδώ επιχειρεί μια προσέγγιση στο συγκεκριμένο ερευνητικό πεδίο επιδιώκοντας να κωδικοποιήσει θεματολογικά και να αξιολογήσει, με βάση το περιεχόμενό τους, τη μεταρρυθμιστική δυναμική των ελληνικών εκπαιδευτικών πολιτικών για την ΠΕ και την ΕΑΑ από το 1990 και μετά. Η ερευνητική μεθοδολογία που ακολουθήθηκε βασίζεται στη συλλογή δεδομένων με τη διαδικασία της ανάλυσης περιεχομένου. Για τις ειδικότερες επεξεργασίες δημιουργήθηκαν πρωτότυπες λίστες ελέγχου με βάση τη σχετική βιβλιογραφία και αξιοποιήθηκε ο κώδικας κριτηρίων που προτείνεται από τον μελετητή Stephen Sterling και ονομάζεται μοντέλο C. Το μοντέλο αυτό, συνοψίζοντας σε έξι δείκτες τις προβλέψεις της σύγχρονης διεθνούς βιβλιογραφίας για τα ιδιαίτερα χαρακτηριστικά που πρέπει να έχει η ΕΑΑ, διευκολύνει την αξιολόγηση των εκπαιδευτικών πολιτικών ως προς την ικανότητά τους να συμβάλουν στον επαναπροσανατολισμό των εκπαιδευτικών συστημάτων στην κατεύθυνση της ΕΑΑ. Συνοψίζοντας στη βάση των τριών ερευνητικών ερωτημάτων τα αποτελέσματα των επιμέρους διερευνήσεων, η μελέτη απολήγει σε συμπεράσματα που δεν δείχνουν άμεση εναρμόνιση της ελληνικής εκπαιδευτικής πολιτικής με τη διεθνή τάση. Διαπιστώνεται συγκεκριμένα ότι η θεματολογία των πολιτικών πρωτοβουλιών είναι περιορισμένη σε ένα πλαίσιο που διαμορφώθηκε κατά βάση από τις αρχικές ανάγκες της ΠΕ, ότι η ορολογία που υιοθετείται για τους τίτλους των θεσμικών κειμένων δεν έχει ανανεωθεί ώστε να παραπέμπει στην ΕΑΑ και, κυρίως, από το περιεχόμενο των κειμένων αυτών προκύπτει ότι η ελληνική εκπαιδευτική πολιτική για την ΠΕ και την ΕΑΑ δεν μπορεί να συμβάλει καθοριστικά στη γενικότερη αναδιοργάνωση του ελληνικού εκπαιδευτικού συστήματος και να ενεργοποιήσει μετασχηματιστικές επιδιώξεις για την ελληνική κοινωνία, καθώς είναι περιορισμένες οι προβλέψεις που σχετίζονται με τη δημιουργία νέων θεσμών, δομών, μεθόδων και υλικών.
    • Following the line of evolution that the education for environment and sustainability prescribes internationally, we observe the formation of a theoretical and actual tendency, at least in a group of pioneer countries, for deeper successive transformations of education systems, to make the ESD their mainstay. The design and implementation of these changes is a matter of policy. In Greece, although there is a limited number of research works about a small number of policies, the aforementioned transition to the new era of ESD has not been studied. The research presented here attempts an approach to this specific area seeking to codify, according to their themes and evaluate, based on their content, the reform dynamics of Greek education policies for the EE and the ESD from 1990 onwards. The research methodology is based on data collected by the content analysis process. For specific treatments we created original checklists based on the literature and utilized the criteria code suggested by the researcher Stephen Sterling called model C. This model, summarizing in six indicators the forecasts of contemporary international literature on the characteristics that the ESD should have, facilitates the evaluation of education policies with regard to their ability to contribute to the re-orientation of educational systems in the direction of ESD. Summing up on the basis of three research questions the results of various investigations, the study leads to conclusions that do not show immediate harmonization of the Greek education policy with the international trend. It is specifically noted that the themes of policy are limited in a context shaped primarily by the initial needs of the EE, that the terminology adopted for the titles of institutional texts has not been updated and, mainly, from the content of these texts comes off that the Greek educational policy for the EE and the ESD cannot contribute decisively to the overall reorganization of the Greek education system and operate transformational aspirations for Greek society as the provisions related to the creation of new institutions, structures, methods and materials are limited.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.