Τα προβλήµατα της επιθετικότητας και θυµατοποίησης στη δευτεροβάθµια εκπαίδευση και ο προβληµατισµός γύρω από τα θύµατα και τους δράστες αποτέλεσε το έναυσµα για την εργασία αυτή. Με την ελπίδα ότι η ενασχόληση µε το συγκεκριµένο θέµα θα µας βοηθήσει στην καλύτερη κατανόηση του προβλήµατος, στην αποτελεσµατικότερη αντιµετώπιση αλλά κυρίως στην πρόληψη των επιθετικών συµπεριφορών στους χώρους των σχολείων έγινε αυτή η έρευνα µε δείγµα όλους τους µαθητές ενός Γυµνασίου της Αθήνας. Για τη συλλογή των δεδοµένων χρησιµοποιήθηκε η µέθοδος του ερωτηµατολογίου. ∆ιανεµήθηκε στους µαθητήτες, 250 στον αριθµό, ανώνυµο ερωτηµατολόγιο στο οποίο κλήθηκαν να απαντήσουν, παρουσία των καθηγητών τους . Επίσης, ελήφθησαν και ηµιδοµηµένες συνεντεύξεις από οµάδα µαθητών και από το ∆ιευθυντή του σχολείου. Στην ανάλυση των δεδοµένων παρατέθηκαν περιλήψεις και αυτοτελή αποσπάσµατα των ποιοτικών στοιχείων και χρησιµοποιήθηκαν πίνακες και ιστογράµµατα για τα ποσοτικά στοιχεία. Από την ανάλυση των δεδοµένων διαπιστώθηκε, όπως δηλώθηκε και στο θεωρητικό µέρος, ότι το θέµα της επιθετικότητας και θυµατοποίησης απασχολεί ένα µεγάλο µέρος των µαθητών. Το 25% των µαθητών απάντησαν ότι σε εβδοµαδιαία βάση θυµατοποιούνται κάποιες φορές. Το ποσοστό αυτό είναι πολύ υψηλότερο σε διάφορες µορφές βίας, όπως η λεκτική. Επίσης τα αγόρια αναφέρουν σε µεγαλύτερα ποσοστά την εµπλοκή τους σε επιθετικά επεισόδια είτε ως δράστες είτε ως θύµατα. Ενδιαφέροντα είναι τα στοιχεία που προέκυψαν από τις απαντήσεις στην ερώτηση για διακρίσεις και προκαταλήψεις. Σε σχολείο µε µεγάλο ποσοστό αλλοδαπών µαθητών είναι πολύ ενθαρρυντικό το ότι σχεδόν καθολικά απάντησαν ότι ούτε υπέστησαν διακρίσεις αλλά ούτε προέβησαν σε διακρίσεις σε βάρος συµµαθητών τους. Σύµφωνα µε τις απαντήσεις των µαθητών αλλά και την άποψη του ∆ιευθυντή οι επιθετικές συµπεριφορές λαµβάνουν χώρα έξω από αυτό µε εξωσχολικούς να εµπλέκονται σε αυτά. Από την έρευνα φάνηκε αυτό που υποστηρίχθηκε και στο θεωρητικό µέρος ότι η σχολική επιθετικότητα είναι από τη φύση της αποκρυπτική. Κανείς από τους εµπλεκόµενους δε συζητά εύκολα για τα θέµατα αυτά. Έτσι, µικρό ποσοστό παιδιών αναφέρει τα βίαια επεισόδια στο ∆ιευθυντή ή και τους καθηγητές. Ένα µεγάλο ποσοστό απευθύνεται µετά τη θυµατοποίηση σε συµµαθητές όµως οι περισσότεροι προτιµούν να αποσιωπούν το γεγονός, ίσως από φόβο.
Hellenic Open University
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Προβλήματα επιθετικότητας και θυματοποίησης στη δευτεροβάθμια εκπαίδευση - Identifier: 144526
Internal display of the 144526 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
