ΧΡΙΣΤΙΑΝΙΚΕΣ ΚΑΙ ΕΛΛΗΝΟΡΩΜΑΪΚΕΣ ΕΟΡΤΕΣ: ΕΠΙΔΡΑΣΕΙΣ ΚΑΙ ΔΙΑΦΟΡΟΠΟΙΗΣΕΙΣ

CHRISTIAN AND GRECO-ROMAN FEASTS: INFLUENCES AND DIFFERENCES (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΣΑΡΑΤΣΗ, ΣΥΜΕΩΝΑ
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. 25 Σεπτεμβρίου 2021 [2021-09-25]
  5. Ελληνικά
  6. 98
  7. ΦΙΛΙΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ
  8. ΦΙΛΙΑΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ | ΚΑΡΑΜΟΥΖΗΣ, ΠΟΛΥΚΑΡΠΟΣ
  9. χειμερινό ἡλιοστάσιο, Χριστούγεννα, ἐαρινή ἰσημερία, Πάσχα, θερινό ἡλιοστάσιο, Γενέθλιον Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου
  10. 35
  11. 1
  12. Περιέχει πίνακες καί εἰκόνα
    • Σκοπός τῆς παρούσης ἐργασίας εἶναι στό πλαίσιο τῆς συνάντησης ἑλληνισμοῦ καί χριστιανισμοῦ κατά τήν ὕστερη ἀρχαιότητα νά διερευνήσει τήν συνάντηση, διασταύρωση ἤ καί ὄσμωση χριστιανικῶν καί ἑλληνορωμαϊκῶν ἑορτῶν, ἐστιάζοντας σέ τρεῖς ἑορτές: τά Χριστούγεννα, τό Πάσχα καί τό Γενέθλιον τοῦ Ἁγίου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου. Στήν Ἀνατολική Μεσόγειο οἱ λαοί τῆς ἀρχαιότητας (πλήν τῶν Ἑβραίων) εἶχαν φυσικές, πολυθεϊστικές θρησκεῖες καί λάτρευαν θεούς πού ἀντιπροσώπευαν τήν λειτουργία τῆς φύσεως, ὅπως τόν Ἄδωνη, ὁ ὁποῖος ἦταν ἡ προσωποποίηση τῆς βλαστήσεως καί ὁ θάνατός του ὑποδήλωνε τήν ἐξαφάνιση τῆς φυτικῆς ζωῆς κατά τήν διάρκεια τοῦ χειμῶνα, ἐνῶ ἡ ἀνάστασή του συμβόλιζε τήν ἀναγέννηση τῆς φύσεως κατά τήν ἄνοιξη. Μέ τήν ἐμφάνιση τοῦ χριστιανισμοῦ ἄρχισαν νά ἑορτάζονται ἡ Κυριακή καί τό Πάσχα καί λίγο ἀργότερα τά Θεοφάνεια ἤ Ἐπιφάνεια, ἑορτή εἰς ἀνάμνησιν διαφόρων γεγονότων ἀπό τήν ζωή τοῦ Χριστοῦ, ὅπως ἡ Γέννηση καί ἡ Βάπτιση. Τόν 4ο αἰῶνα ἀποσπάστηκε ἡ ἑορτή τῆς Γεννήσεως καί ἄρχισε νά ἑορτάζεται τήν 25η Δεκεμβρίου, κατά τήν παγανιστική ἑορτή τῶν γενεθλίων τοῦ ἀήττητου θεοῦ ἥλιου. Τήν ἄνοιξη μετά τήν ἐαρινή ἰσημερία καθιερώθηκε ἡ ἑορτή τοῦ Πάσχα, στήν ὁποία ἐνσωματώθηκε ἐν πολλοῖς τό τελετουργικό τῶν ἀρχαίων φυσικῶν θρησκειῶν, τό σχετικό μέ τόν θάνατο-ἐξαφάνιση τῆς φυτικῆς ζωῆς καί τήν ἀκόλουθη ἀνάσταση-ἀναγέννηση τῆς φύσεως. Στό θερινό ἡλιοστάσιο στίς 24 Ἰουνίου ἔχει τοποθετηθεῖ ἡ ἑορτή τοῦ Γενεθλίου τοῦ Ἁγἰου Ἰωάννου τοῦ Προδρόμου, κατά τήν ὁποία μέχρι πρόσφατα διασωζόταν τό παγανιστικό ἔθιμο τῶν λατρευτικῶν πυρῶν. Σέ κάθε περίπτωση ἠ ἀντικατάσταση σημαντικῶν παγανιστικῶν ἑορτῶν ἀπό χριστιανικές γεννᾶ ἐρωτήματα ἀναφορικά μέ τόν τρόπο μέ τόν ὁποῖο ἔγινε ἡ ἀντικατάσταση αὐτή.
    • The purpose of this study is to investigate the meeting, intersection and osmosis of the Christian and Greco -Roman feasts during the late Antiquity as the Greek and Christian worldviews met, focusing on the feasts of Christmas, Easter and the Birth of St. John the Baptist. In the Eastern Mediterranean the peoples of Antiquity had natural, polytheistic religions (except for the Jews). They worshiped gods, who represented the circles of nature, such as Adonis, who was the personification of vegetation and his death signified the extinction of plant life during the winter while his resurrection was a symbol of nature’s rebirth. With the advent of Christianity began Sunday’s celebration as well as Easter or a little later the Epiphany, a celebration in remembrance of various events in Christ’s life, such as the Nativity and the Baptism. In the 4th century Nativity’s feast was celebrated on the 25th of December (Christmas), on the pagan feast of the invincible god Helios’ birthday. In the spring after the vernal equinox the Easter’s feast took and still takes place. The ancient natural religion’s ritual, which had to do with the ‘death’- extinction of plant-life during the winter and its ‘resurrection’-rebirth in spring, was largely incorporated in the Christian Easter festivities. Near the summer solstice, i.e. on the 24th of June, takes place St. John Baptist’s Birthday celebration, during which the custom of the cult fires was preserved until recently. In any case the replacement of important pagan feasts with Christian ones, raises questions on how this replacement happened.
  14. Attribution-NoDerivatives 4.0 Διεθνές