Ο Συνοδικός θεσμός κατά την περίοδο της Ύστερης Αρχαιότητας

The institution of ecumenical councils in Late Antiquity. (english)

  1. MSc thesis
  2. ΜΠΑΡΕΚΟΣ, ΑΝΤΩΝΙΟΣ
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. 25 September 2021 [2021-09-25]
  5. Ελληνικά
  6. 125
  7. ΓΙΑΚΓΑΖΟΓΛΟΥ, ΣΤΑΥΡΟΣ
  8. ΓΙΑΚΓΑΖΟΓΛΟΥ, ΣΤΑΥΡΟΣ | ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ , ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
  9. ΣΥΝΟΔΟΣ
  10. 52
  11. 37
  12. 0
  13. Η ΠΟΛΗ - ΚΡΑΤΟΣ ΤΟΜΟΣ Α΄, ΠΑΤΡΑ, 2002 ΜΑΣΤΡΑΠΑΣ ΑΝΤΩΝΙΟΣ
    • Ο Συνοδικός θεσμός διαχρονικά έχει αποτελέσει την έκφραση, τον χαρακτήρα και τη βαθύτερη κοσμοθεωρία της Εκκλησίας, και είναι αυτός που νοηματοδοτεί και δίνει ανάσα στη ζωή και την ταυτότητά της. Αποτελεί εκείνη τη διαδικασία αλλά και τον τρόπο μέσα από τον οποίο και τον οποίο αποτυπώνεται η ένωση και η συντεταγμένη πορεία όλων των μελών του εκκλησιαστικού σώματος, αναφορικά με τον αγώνα τους για την διατήρηση της γνήσιας και ορθόδοξης δογματικής διδασκαλίας της Εκκλησίας. Ταυτόχρονα, είναι εκείνη η ομοδοξία μέσα από την οποία αναδεικνύεται με τον πλέον σαφή τρόπο το στοιχείο της άμεσης ένωσης όλων των μελών του εκκλησιαστικού σώματος με τον Τριαδικό Θεό. Μια ένωση, στο πλαίσιο της οποίας οι πιστοί λαμβάνοντας τη χάρη και τον φωτισμό του Αγίου Πνεύματος, δεν παύουν επίσης και ταυτόχρονα να λαμβάνουν μέρος στην κατά χάριν μετοχή τους και τη σκέπη και δωρεά από τον ίδιο τον σαρκωμένο Υιό και Λόγο του Θεού. Οι τοπικές και οικουμενικές σύνοδοι συνιστούν σαφέστατη έκφραση του ορθόδοξου χριστιανικού δόγματος της Εκκλησιολογίας. Μέσω του συνοδικού θεσμού αποτυπώνεται η ισότητα μεταξύ όλων των μελών της Εκκλησίας και η από κοινού σύμπραξή τους, με γνώμονα την αντιμετώπιση όλων των δύσκολων συνθηκών και καταστάσεων που ανακύπτουν και καλείται να αντιμετωπίσει η Εκκλησία του Χριστού γενικότερα κατά τη διάρκεια της ιστορικής της πορείας προς την Βασιλεία του Θεού και των εσχάτων. Και σε αυτήν την πορεία προς τα έσχατα μάλιστα, είναι ενδεικτικό εδώ ότι η διαδικασία της λήψης τόσο σημαντικών αποφάσεων για τη ζωή και το δόγμα του ίδιου του σώματος του Χριστού, είναι κάτι που βασίζεται σε μια σύμπραξη και διαδικασία συλλογικών αποφάσεων και όχι στις ατομικές αποφάσεις και την απόλυτη εξουσία αποκλειστικά ενός μόνο ατόμου, κυρίαρχου στην νοηματοδότηση της αλήθειας και «γνήσιου» εκφραστή της εκκλησιαστικής πρόταξης, όπως στην περίπτωση της Ρωμαιοκαθολικής Εκκλησίας και της διδασκαλίας της περί παπικού πρωτείου. Ο συνοδικός θεσμός εξάλλου είναι ταυτόχρονα και σαφές δείγμα και εφαρμογή μιας σειράς πολύ συγκεκριμένων πτυχών και παραμέτρων της ζωής της Εκκλησίας και της διδασκαλίας της. Είναι, με άλλα λόγια, συνδυασμός του στοιχείου της ευχαριστιακής σύναξης, σε συνδυασμό ακόμα και με την ανάδειξη ενός συγκεκριμένου διοικητικού συστήματος που βασίζεται σε πτυχές, όπως η λεγόμενη Πενταρχία των Πατριαρχών. Κάτι τέτοιο εξάλλου, μπορεί παράλληλα να θεωρηθεί ακόμα και στο πλαίσιο της σύγχρονης εποχής, μιας πολύ σημαντικής παραμέτρου και πρότασης αναφορικά με την προβολή ενός συγκεκριμένου προτύπου διακυβέρνησης σε ένα ευρύτερο επίπεδο που δεν θα αφορά μόνο τον χώρο της Εκκλησίας, αλλά και πολλές άλλες πτυχές του ανθρώπινου βίου και πολιτισμού.
    • The synodal institution has always been the expression of the character and the deeper worldview, which gives meaning and gives breath to the life and identity of the Church. It is the process through which the unity and coordinated course of all members of the ecclesiastical body is reflected, regarding their struggle for the preservation of the genuine and orthodox dogmatic teaching of the Church. At the same time, it is that process through which the element of the direct union of all the members of the ecclesiastical body with the uncle is highlighted in the clearest way. A union in which the faithful, receiving the grace and enlightenment of the Holy Spirit, at the same time, also do not cease to receive within themselves the incarnate Son and Word of God. Local and ecumenical synods are a very clear expression of the orthodox Christian doctrine of Ecclesiology. The synodal institution reflects the equality between all the members of the Church and their joint partnership, with a view to dealing with all the difficult conditions and situations that the Church of Christ may have to face in general during its historical course towards Kingdom of God and the End. And in this journey towards the End, in fact, it is indicative here that the process of making decisions so important for the life and the dogma of the body of Christ itself, is something that is based on a process of collective decisions and not on decisions and absolute power of only one person, as in the case of the Roman Catholic Church and the idea of a papal capital. The synodal institution is at the same time a clear example and application of a series of very specific aspects and parameters of the life of the Church and its teaching. It is, in other words, a combination of the element of the Eucharist, in combination with even the emergence of a specific administrative system that is based on aspects, such as the so-called Five – Authority system of the Patriarchs. This, moreover, can be considered even in the context of the modern era a very important parameter and proposal regarding the promotion of a specific model of governance at a broader level that will concern not only the Church, but also many other aspects of human life and culture.
  15. Attribution-NoDerivatives 4.0 Διεθνές