Η σημασία του ανθρώπινου Προσώπου στην ψηφιακή εποχή: Ανθρωπολογικές ηθικές και εκκλησιολογικές προκλήσεις με αφορμή την πανδημία του κορονοϊού

The importance of the human personhood in the digital age: Anthropological, moral and ecclesiological challenges on the occasion of the coronavirus pandemic (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Παπαϊωάννου, Νικόλαος
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. 25 Σεπτεμβρίου 2021 [2021-09-25]
  5. Ελληνικά
  6. 204
  7. Κόϊος, Νικόλαος
  8. Γιαγκάζογλου, Σταύρος | Καραγιάννης, Χρήστος
  9. Ψηφιακό οικοσύστημα | Πανδημία | Κορονοϊός | Ανθρώπινο πρόσωπο | Θεία Ευχαριστία | Digital ecosystem | Pandemic | Coronavirus | Human face | Eucharist
  10. 11
  11. 106
  12. 41
  13. Περιέχει : πίνακες, διαγράμματα, εικόνες
  14. Θεολογία Της Πληροφορικής Και Του Διαδικτύου / Μάρας Αναστάσιος
    • Η εισβολή της ψηφιακής τεχνολογίας στην κοινωνία οδήγησε σε συστολή του χώρου, του χρόνου και της σκέψης του σύγχρονου ανθρώπου δημιουργώντας μια εικονική πραγματικότητα. Tο ανθρώπινο πρόσωπο, σε αντιδιαστολή με το πως ορίζεται στον δημόσιο χώρο, μετατρέπεται σε ψηφιακό προσωπείο το οποίο αλληλοεπιδρά σ’ έναν εικονικό χώρο όπου τα όρια μεταξύ πραγματικού και φανταστικού είναι δυσδιάκριτα. Η αναζήτηση του Θείου στον χώρο αυτό και οι αλληλεπιδράσεις μεταξύ των e-πιστών εγείρουν το ερώτημα κατά πόσο το διαδίκτυο αποτελεί προέκταση ή και υποκατάστατο του εκκλησιαστικού γεγονότος ή θα έπρεπε να αποτελεί αποκλειστικά μέσο διάδοσης του Ευαγγελίου και επικοινωνίας μεταξύ των πιστών. Αν το εκκλησιαστικό γεγονός αποτελεί έργο ελεύθερης κοινωνίας προσώπων, εικόνων Θεού με μοναδικά χαρακτηριστικά, και όχι άθροισμα ατόμων τότε υπό ποιες προϋποθέσεις μπορεί αυτή η κοινωνία προσώπων να υποκατασταθεί από μια ψηφιακή κοινωνία όπου το πρόσωπο του εν Χριστώ αδελφού αντικαθίσταται από ένα avatar. Κατά την διάρκεια της πανδημίας του κορονοϊού, λόγω της απαγόρευσης τέλεσης της Θείας Λειτουργίας, αρκετοί ιεροί ναοί επέλεξαν την διαδικτυακή μετάδοσή της έτσι ώστε να μην στερηθούν οι πιστοί το Εκκλησιαστικό γεγονός. Σε ποιο βαθμό πληρούνται οι προϋποθέσεις της Παύλειας προσέγγισης της Εκκλησίας ως σώμα Χριστού όπου οι Χριστιανοί βρίσκονται σε οργανική σχέση τόσο με το Χριστό, όσο και μεταξύ τους μέσω του μυστηρίου της Θείας Ευχαριστίας; Θα αναλύσουμε το φαινόμενο από Θεολογικής πλευράς.
    • The invasion of digital technology into society led to a contraction of the space, time and thought of modern man by creating a virtual reality. The human face, as opposed to how it is defined in the public space, becomes a digital persona that interact in a virtual space where the boundaries between reality and imaginary are indistinguishable. The search for the Divine in this space and the interactions between the e-believers raise the question of whether the internet is an extension or even a substitute for the ecclesiastical event or should be an exclusive means of spreading the gospel and communicating among believers. If the ecclesiastical event is the work of a free society of persons as images of God with unique characteristics, and not a sum of persons, then under what conditions can this society of persons be replaced by a digital society where the face of the brother in Christ is replaced by an avatar. During the corona virus pandemic, due to the ban on the commission of the Holy Mass, several holy temples chose its online transmission so as not to deprive the faithful of the Ecclesiastical event. To what extent are the conditions of the Church's Pavlia approach as the body of Christ fulfilled, where Christians are in an organic relationship with both Christ and each other through the mystery of the Eucharist? We're going to analyze the phenomenon from a theological point of view.
  16. Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές