Ορθοδοξία και Ισλάμ. Ο μεταξύ τους διαχρονικός διάλογος και οι σημερινές προοπτικές

Orthodoxy and Islam. The diachronic dialogue between the two religions and the current prospects (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Λίναρης, Σταμάτιος
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. 26 Σεπτεμβρίου 2020 [2020-09-26]
  5. Ελληνικά
  6. 156
  7. Καραμούζης, Πολύκαρπος
  8. Παπαθανασίου, Αθανάσιος
  9. Ορθοδοξία | Ισλάμ | Διάλογος | Πολυπολιτισμός | Παγκοσμιοποίηση | Ισλαμοφοβία | Εκπαίδευση μουσουλμανοπαίδων
  10. 1
  11. 74
  12. 44
  13. Εικόνες
  14. Αδραχτάς Bασίλειος. (2008). Οι επιστημολογικές προκείμενες της συνάντησης Ορθοδοξίας και Ισλάμ. Στο Αδραχτάς Βασίλειος κ.α., Ο Διάλογος της Ορθοδοξίας με Δύση κα Ανατολή. Η Ορθοδοξία στον εικοστό αιώνα. Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο, Τόμος Γ, Πάτρα (σ.σ. 121-179).
    • Από την εμφάνιση του ανθρωπίνου είδους επί γης και εντεύθεν, το θρησκευτικό συναίσθημα διαδραματίζει πρωτεύοντα ρόλο στην ανθρώπινη ιστορία. Από τη στιγμή όμως που διαδόθηκαν ευρέως οι ιδέες των διαφωτιστών και των κοινωνικών επαναστατών, σε αγαστή συνεργασία με τα νεωτερικά – μετανεωτερικά κινήματα εκκοσμίκευσης, προσπάθησαν να θέσουν σε αμφισβήτηση το ρόλο της θρησκείας στην εξέλιξη της ανθρώπινης Ιστορίας. Όμως οι παγκόσμιες εξελίξεις κατέστησαν σαφές, ότι το θρησκευτικό συναίσθημα ουδόλως αποτρέπει τις αλλαγές, αλλά τουναντίον εν τέλει υποβοηθά τις επιστήμες και τα οικονομικά συστήματα να αναπτυχθούν. Στη σημερινή πολυπολιτισμική και παγκοσμιοποιημένη κοινωνία οι θρησκείες οφείλουν να καταβάλουν προσπάθειες διαλόγου, ούτως ώστε να καταστήσουν δυνατή την άνευ εντάσεων συμβίωση των πιστών τους. Εν προκειμένω ιδιαίτερη ευθύνη έχουν οι αβρααμικές θρησκείας, καθώς ουσιαστικά έχουν κοινή βάση αναφοράς. Ο Χριστιανισμός και ιδιαίτερα η Ορθοδοξία έχουν δέκα τέσσερις αιώνες κοινής ιστορίας με το Ισλάμ γεμάτες από συγκρούσεις, αλλά και περιόδους που οι πιστοί τους συμβίωναν ειρηνικά και δημιουργικά. Αποτελεί ως εκ τούτου «υποχρέωσή» τους να προβούν στις δέουσες ενέργειες για την έναρξη ενός ειλικρινούς και άνευ αγκυλώσεων διαλόγου. Στον Ελλαδικό χώρο μέχρι προσφάτως το σύνολο σχεδόν του πληθυσμού ήταν χριστιανοί ορθόδοξοι. Η προσφυγική όμως κρίση, έφερε δίπλα στους μουσουλμάνους της Δυτικής Θράκης και της Δωδεκανήσου, εκατοντάδες χιλιάδες ομόθρησκούς τους που κατέφυγαν στην Ελλάδα, (ως πύλη εισόδου στην Ευρώπη), αναζητώντας καταφύγιο από τις πολεμικές συγκρούσεις και ένα καλύτερο οικονομικό αύριο για αυτούς και τις οικογένειές τους. Σύνοικοι πλέον πληθυσμοί στον Ελλαδικό χώρο χριστιανοί και μουσουλμάνοι είναι υποχρεωμένοι από τις καταστάσεις να συνυπάρξουν ειρηνικά, για το αμοιβαίο συμφέρον και οι ταγοί τους να αρχίσουν άμεσα διαλογικές διαδικασίες, ούτως ώστε να το καταστήσουν αυτό εφικτό. Η οικονομική κρίση, τα μνημόνια και η οικονομική ένδεια που ταλάνιζε την Ελλάδα κατά την περίοδο εισόδου των προσφύγων και των μεταναστών στη χώρα, αύξησε την απήχηση ακραίων σοβινιστικών σχηματισμών και οδήγησε μεγάλα τμήματα του φτωχοποιημένου ελληνικού λαού να πάρουν θέσεις, οι οποίες θα μπορούσαν να χαρακτηρισθούν ως ισλαμοφοβικές και ενίοτε ρατσιστικές. Η αδυναμία της Ελληνικής Πολιτείας να λύσει θέματα διαβίωσης των προσφύγων αλλά και να επιλύσει το ακανθώδες θέμα της εκπαίδευσης των ισλαμοπαίδων, επέτειναν τις δυσχέρειες. Σε αυτό το πλαίσιο η έναρξη ειλικρινούς και χωρίς προαπαιτούμενα ισλαμοχριστιανικού διαλόγου στον Ελλαδικό χώρο είναι περισσότερο αναγκαία από ποτέ.
    • Since the emergence of the human being on Earth the religious sentiment has played a major part in the human history. When the proponents of the Enlightment and the social rebellion began disseminating in combination with modernist and post-modernist movements of secularism, they endeavored to call into question the role of religion in the evolution of human history. However, the global progressions clarified that under no circumstances does the religious sentiment prevent changes. On the contrary, it assists science and economic systems to develop. In the multicultural and globalized society of our day and age, religions must try to initiate dialogue in order to enable their believers to coexist without tensions. In particular, abrahamic religions have the main responsibility because of their common base of reference. Christianity and especially Orthodoxy, share a common history of fourteen centuries with Islam full of conflicts besides periods of peaceful and creative coexistence. Therefore, they are responsible for the beginning of a sincere and rigid-free dialogue. In Greece, almost whole of the population was Christian Orthodox until recently. Nevertheless, the refugee crisis brought next to the Muslims of West Thrace and the Dodecanese islands hundreds of thousands of coreligionist who resorted to Greece (as a gate of entrance to Europe), seeking for a refuge because of wars and a better financial future for their families. Consequently, these coexisting populations in Greece, Christians and Muslims, are obliged to cohabitate peacefully and their bellwethers should begin discussions so as to make this come true. The financial crisis, the bailouts and the poverty, which afflicted Greece during the period of refugees and migrants entering the country, increased the echo chamber of extreme chauvinist formations and led a great number of impoverished Greek people to embrace outlooks that can be characterized as islamophobic and racist. The inadequacy of the Greek government to solve the refugees’ living issues as well as to solve the spiny problem of Islamic students’ education, made the situation even more difficult. In this context, the inauguration of a sincere and prerequisite-free Islamic-Christian dialogue is more necessary than ever.
  16. Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές