Οι περί της ποινής του θανάτου απόψεις της Ορθοδοξίας

The death penalty views of orthodoxy (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Τράντα, Αναστασία
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. 28 Σεπτεμβρίου 2019 [2019-09-28]
  5. Ελληνικά
  6. 54
  7. Μαράς, Αναστάσιος
  8. Μαράς, Αναστάσιος | Κόιος, Νικόλαος
  9. Ορθοδοξία - Orthodoxy | Θανατική ποινή - Death Penalty
  10. 54
  11. 9
  12. 0
  13. Μαράς, Αναστάσιος Γ. «Σύγχρονα ζητήματα οικολογίας και βιοηθικής». Στο Αθανασοπούλου – Κυπρίου, Σπυριδούλα Σταύρος Γιαγκάζογλου και Αναστάσιος Γ. Μαράς. Η Ορθοδοξία ως Πολιτισμικό Επίτευγμα και τα Προβλήματα του Σύγχρονου Ανθρώπου. τ. Γ΄. Ορθοδοξία και [Μετα-] Νεωτερικότητα. Πάτρα: ΕΑΠ, 2008.
    • Η θανατική ποινή ανήκει στις βίαιες μορφές θανάτου κι ενώ στο φόνο ή στο έγκλημα ο εκτελεστής είναι κάποιος ο οποίος δρα με ιδιοτέλεια και δολιότητα, στην περίπτωση της εφαρμογής της θανατικής ποινής υπαίτιος φέρεται να είναι το κράτος, το οποίο με την εφαρμογή του νόμου λειτουργεί ανιδιοτελώς προκειμένου να προστατεύσει -σύμφωνα με την άποψή του- το κοινωνικό σύνολο. Η Εκκλησία θεωρεί πως κάθε θάνατος, ο οποίος προκαλείται από την υπαιτιότητα κάποιου και είναι ενάντια στην επιθυμία του θανόντος, αποτελεί βίαιη παραβίαση της ανθρώπινης ζωής. Στην Παλαιά Διαθήκη, παρά την εντολή «Οὐ φονεύσεις», η οποία ορίζει με κατηγορηματικό τρόπο πως ο φόνος αποτελεί αμάρτημα (Εξ. 20:15), η εσχάτη των ποινών αναγνωριζόταν ως τιμωρία σε ορισμένα αδικήματα. Στην Καινή Διαθήκη και στην ιστορική κληρονομιά και Παράδοση της Εκκλησίας δεν εμφανίζεται κάποια σαφής ένδειξη για την αναγκαιότητα της κατάργησής της. Ωστόσο, το γεγονός ότι το έλεος του Θεού, όπου υπήρχε ειλικρινής μετάνοια, συγχωρούσε τον παραβάτη των εντολών Του, οδηγεί στο συμπέρασμα ότι η Εκκλησία δεν θα πρέπει να δέχεται την αφαίρεση της ζωής ως μέσο απονομής δικαιοσύνης. Το ηθικό ζήτημα που δημιουργείται στην περίπτωση της δικαστικής πλάνης αποτελεί μεγάλο πρόβλημα κι έρχεται σε αντιδιαστολή με τη διδασκαλία του Χριστιανισμού, ο οποίος καλείται να καλύψει το λάθος του κράτους. Η ορθόδοξη ηθική, η οποία βασίζεται στη Χάρη του Θεού κι όχι στην κοσμική αρχή, διαπαιδαγώγησε με το πέρασμα του χρόνου τις συνειδήσεις των ανθρώπων, ώστε να τηρούν μία αρνητική στάση ως προς τη θανατική ποινή. Έτσι, η ποιμαντική δυνατότητα των καταδικασμένων εις θάνατο, γίνεται ενεργός μέσα από την ευαγγελική προτροπή για διακονία των φυλακισμένων (Μτ. 25:36) κι ο σκοπός της Εκκλησίας ολοκληρώνεται μέσα από την προσπάθεια να οδηγηθούν οι άνθρωποι που εγκλημάτησαν εις την μετάνοια και τη διόρθωση του ήθους τους. Δυστυχώς στη σημερινή εποχή κατά την οποία η ανθρώπινη ζωή έχει χάσει την αξία της μέσα στην μαζικοποίηση των πληθυσμών και των πολιτισμών, εμφανίζεται ο κίνδυνος της ενεργοποίησης της θανατικής ποινής στα πλαίσια της ικανοποίησης του αισθήματος περί «κοινωνικού δικαίου». Σκοπός της παρούσας μελέτης είναι η διερεύνηση και εξαγωγή συμπερασμάτων περί της αναγκαιότητας της εφαρμογής της θανατικής ποινής ως μέσο πρόληψης της εγκληματικότητας, σε συνδυασμό με τη διδασκαλία της Εκκλησίας για την μετάνοια και την προοπτική της αιωνιότητας της ύπαρξής μας.
    • The death penalty belongs to the violent forms of death while in murder or crime an executor is someone who acts with self-interest and disloyalty, in case of application of the death penalty culprit reportedly is the State with the implementation of the law is working selflessly to protect-in accordance with its opinion-society. The Church believes that every death, which is caused by the fault of someone and is against the wish of the deceased, is a brutal violation of human life. In the old testament, despite the command of God “Thou shall not kill” which stipulates categorically that murder is a sin (Exodus 20:15), capital punishment was recognized as punishment in certain offenses. In the New Testament and in the historical heritage and tradition of the Church is not shown some clear indication of the need of its repeal. However, the fact that the mercy of God, where there was a sincere repentance, condone the infringer of His command, leads to the conclusion that the Church should not accept the removal of life as a means of Justice. The ethical issue that is created in case of miscarriage of Justice is a big problem and contrasts with the teaching of Christianity, which is invited to cover the State's fault. The Orthodox ethics, which are based on the grace of God and not the secular authority, educate with the passage of time the consciences of people, in order to keep a negative attitude towards the death penalty. Thus, the pastoral ability of individuals sentenced to death, becomes active through the Evangelical exhortation for the Prison Ministry (Mt. 25:36), the purpose of the Church is accomplished through trying to drive people who crime unto the repentance and correction of their ethos. Unfortunately in this day and age in which human life has lost its value in the rose of populations and cultures, shows the danger of activation of the death penalty in the context of satisfaction of feeling of “social law”. The purpose of this study is to investigate and draw conclusions on the necessity of the application of the death penalty as a means of preventing crime, coupled with the teachings of the Church to repentance and the prospect of eternity of our existence.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.