Ιερείς ως Ποιμένες και Λειτουργοί στο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη: Χαρακτήρες, Ρόλοι και Προσφορά

  1. MSc thesis
  2. Παπαγεωργίου, Κωνσταντίνος
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. Οκτώβριος 2016 [2016-10]
  5. Ελληνικά
  6. Παπαδιαμάντης | ιερείς | ποιμαντικός ρόλος | παράδοση | , κράτος και Εκκλησία
  7. This study investigates the role of priests as pastors and celebrants in the work of Alexander Papadiamantis in the parish and local community as well as in the wider modern Greek society of his times as it is portrayed in his numerous short stories, articles and publications. An attempt is made initially to approach the role of the priest from a theological perspective through his ecclesiastical ministry to the faithful and his function as their spiritual guide in fundamental matters of spiritual life such as remembrance of the dead, participation in the eucharist, repentance and confession. Papadiamantis’ priests are exemplars of Orthodox faith and eucharistic living. We then examine the essential and key role of the priests in the small island parishes but also those of Athens, together with the problems the priests encountered as human beings, as members of society, either as married clergy at the head of a family, whom Papadiamantis preferred to serve in parishes, or as celibate clergy or monks living in the world. We go on to analyse how the influence of the priests informs the social and Christian ethic within the parish and community. Papadiamantis does not conceive of life divorced from the Church: in its embrace all the activities of the faithful unfold and they make up its body. The priests constitute the connective tissue of that body and for that reason when the pastoral care they provide is deficient or erroneousthe problems which arise are so serious. The last chapter presents an analysis of Papadiamantis’ censure of unworthy priests of high and low office. Papadiamantis disapproves of the intervention of political authority into the affairs of the Church and at the same time rebukes the inappropriate conduct of some members of the Hierarchy which scandalises the faithful and frustrates the pastoral work of the Church. For Papadiamantis the priests are guardians of ecclesiastical tradition and for that reason should reject the tendency to modernise. In short, the priests in the work of Papadiamantis constitute a powerful unifying bond in traditional societies and their role faced with the challenges of modern times is demanding but unchanging in its essential meaning and significance.
    • Η παρούσα εργασία διερευνά τον ρόλο των ιερέων ως ποιμένων και λειτουργών στο έργο του Αλέξανδρου Παπαδιαμάντη, στο πλαίσιο της ενορίας, της κοινότητας και της ευρύτερης νεοελληνικής κοινωνίας της εποχής του μέσα από τη μελέτη πολλών διηγημάτων και δοκιμιακών – δημοσιογραφικών του κειμένων. Αρχικά γίνεται μια απόπειρα θεολογικής προσέγγισης του ρόλου των ιερέων στον Παπαδιαμάντη μέσα από την εκκλησιαστική πράξη και την πνευματική καθοδήγηση που προσφέρουν στους πιστούς σε ουσιώδη ζητήματα της πνευματικής ζωής, όπως οι προσφορές στη μνήμη των νεκρών, η ευχαριστιακή συμμετοχή, η μετάνοια και η εξομολόγηση. Οι ιερείς του Παπαδιαμάντη αποτελούν υποδείγματα Ορθόδοξης πίστης και ευχαριστηριακής ζωής. Στη συνέχεια, εξετάζεται ο κεντρικός και ουσιαστικός ρόλος των ιερέων στις μικρές νησιωτικές αλλά και αθηναϊκές λαϊκές ενορίες, με τα προβλήματα που αντιμετώπιζαν οι ιερείς ως άνθρωποι, ως μέλη της κοινότητας, είτε ως οικογενειάρχες, τους οποίους ο Παπαδιαμάντης προτιμά στις ενορίες, είτε ως άγαμοι κληρικοί ή μοναχοί μέσα στον κόσμο. Ακολούθως αναλύεται η επιρροή των ιερέων στη διαμόρφωση της κοινωνικής και της χριστιανικής ηθικής μέσα στην ενορία και στην κοινότητα. Ο Παπαδιαμάντης δεν εννοεί τη ζωή χωριστά από την Εκκλησία, στον κύκλο της οποίας εγγράφονται όλες οι δραστηριότητες των πιστών, που αποτελούν το σώμα της. Οι ιερείς αποτελούν τον συνεκτικό ιστό αυτού του σώματος. Γι’ αυτό τον λόγο είναι ιδιαιτέρως σοβαρά τα προβλήματα που προκύπτουν όταν η ποιμαντική καθοδήγηση που προσφέρουν, είναι ελλιπής, ανύπαρκτη ή δεν είναι η πρέπουσα. Στο τελευταίο κεφάλαιο παρουσιάζεται αναλυτικά η κριτική που ασκεί ο Παπαδιαμάντης σε ανάξιους ιερείς όλων των βαθμίδων, αλλά κυρίως των Ιεραρχών. Ο Παπαδιαμάντης αποδοκιμάζει την παρέμβαση της πολιτικής εξουσίας στην Εκκλησία και, συγχρόνως, επικρίνει τις ανάρμοστες συμπεριφορές της Ιεραρχίας που σκανδαλίζουν τους πιστούς και ακυρώνουν το ποιμαντικό έργο της Εκκλησίας. Για τον Παπαδιαμάντη οι ιερείς είναι θεματοφύλακες της εκκλησιαστικής παράδοσης. Επομένως, οφείλουν να απορρίπτουν τους νεοτερισμούς. Συνοψίζοντας, οι ιερείς στο έργο του Παπαδιαμάντη αποτελούν ισχυρό συνεκτικό δεσμό στις παραδοσιακές κοινωνίες και ο ρόλος τους ενώπιον των προκλήσεων της νεοτερικής εποχής είναι ιδιαίτερα δύσκολος, αλλά αναλλοίωτος ως προς τη σημασία και την ουσία του.
  9. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.