Θεσμός και χάρισμα στην Ορθόδοξη Εκκλησιολογία. Τα χαρίσματα και η εμπειρία του Αγίου Πνεύματος στην πίστη και στη ζωή της Εκκλησίας.

  1. MSc thesis
  2. ΜΑΡΚΑΝΤΩΝΗΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. October 2016 [2016-10]
  5. Ελληνικά
  6. 177
  7. Γιαγκάζογλου, Σταύρος, Δρ.
  8. Θεσμός | Χάρισμα
  9. 56
  10. 4
  11. 0
    • Ο θεσμός και το χάρισμα αποτελούν θεμελιακά συστατικά στοιχεία της Εκκλησίας. Η αλληλεξάρτησή τους αποτυπώνεται τόσο στην περίοδο της Παλαιάς Διαθήκης όσο και στη διαχρονική πορεία της Εκκλησίας. Καταγράφεται επίσης και η ένταση ενίοτε και η πόλωση που συνοδεύει αυτή τη συμπόρευση. Ωστόσο, η μυστηριακή ζωή της Εκκλησίας αποκαλύπτει μία αρμονική σύζευξη θεσμού και του χαρίσματος, η οποία εδράζεται στην ασύγχυτη, αδιαίρετη και αχώριστη θεανθρώπινη ενότητα των δύο φύσεων του ενσαρκωθέντος Λόγου και Θεού. Σε οργανική σχέση με τη μυστηριακή ζωή, το μοναστικό κίνημα ανέπτυξε και την ασκητική διάσταση, η οποία συνοδεύει την ύπαρξη και εκδήλωση χαρισμάτων. Ο συνοδικός θεσμός έδωσε υποδείγματα αρμονικής συνάρθρωσης των δύο αυτών μεγεθών με αποκορύφωμα τις οικουμενικές συνόδους. Εκεί αποκαλύφθηκε περίτρανα ότι το συνοδικό πνεύμα δεν είναι ένα έκτακτο και περιστασιακό γεγονός. Αλλά είναι ένα χάρισμα το οποίο χρειάζεται να συνοδεύει και να διέπει τη ζωή της Εκκλησίας σε κάθε πτυχή της. Στη σύγχρονη εποχή η μαρτυρία της Εκκλησίας κρίνεται καθημερινά και στο επίπεδο της τοπικής επισκοπής και της ενοριακής ζωής. Η γνώση και η εφαρμογή στην πράξη του συνοδικού πνεύματος σε όλα τα επίπεδα, η αναζήτηση της αποκάλυψης των χαρισμάτων του Αγίου Πνεύματος, αλλά και η υιοθέτηση της ασκητικής βιοτής που συνοδεύει τη χαρισματική ζωή είναι κρίσιμα μεγέθη ποιμαντικών διαστάσεων του εκκλησιαστικού σώματος. Η χαρισματική ευχαριστιακή κοινότητα, θεσμικά οργανωμένη και συγκροτημένη, αποτελεί και τη συνθετική πρόταση της παρούσας μεταπτυχιακής έρευνάς μας για τον αποτελεσματικό και μεταμορφωτικό διάλογο της Εκκλησίας με τον σύγχρονο άνθρωπο της εποχής μας.
    • Institution and charisma constitute two fundamental elements of the Church. Their interdependence, along with the intensity and the polarization that often accompanies this close relationship, is reflected both in the period of the Old Testament and in the history of the Church. At the same time, however, the sacramental life of the Church reveals a harmonious co-existence between institution and charisma, based on the unconfused, indivisible and inseparable divine-human unity of the two natures of the incarnated Word of God. In organic relationship with the sacramental life, the monastic movement developed also the ascetic dimension, which accompanies the existence and manifestation of charismata. Several patterns of a harmonious inter-relation between these two realities were historically provided by the Synodical institution, as it was the case especially with the Ecumenical Councils. In this latter case it was clearly revealed that the synodical spirit is not just a temporary and occasional event. On the contrary, it constitutes a charisma that needs to accompany and inform every aspect of the Church life. In modern times, the witness of the Church to the world is judged also on the level of the local diocese and the parish life. The knowledge and practical application of the synodical spirit on all levels, the search for the manifestation of the gifts of the Holy Spirit, and the adoption of the ascetic life that relates to the charismatic life, represent critical elements with pastoral importance for the ecclesiastical body. This charismatic Eucharistic community, institutionally organized and structured, constitutes the synthetic proposal of this Thesis, aiming at the effective and transformative dialogue of the Church with the humanity of our time.
  13. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.