ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ | Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ (;) ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΤΣΕΖΕ
16
5
0
Η ταινία ο Τελευταίος Πειρασμός σε σκηνοθεσία Μάρτιν Σκορτσέζε (1988) βασίζεται στο ομώνυμο μυθιστόρημα του Νίκου Καζαντζάκη. Πρόκειται για μια ταινία που ακολουθεί τις ευαγγελικές διηγήσεις για τη ζωή του Χριστού έως τη Σταύρωση. Από κει και πέρα η διήγηση αλλάζει. H ταινία δεν παρουσιάζει τα γεγονότα έτσι όπως έγιναν αλλά σε μια υποθετική κατάσταση. Ενώ βρίσκεται στον Σταυρό, ο Ιησούς βλέπει ότι έχει μεταφερθεί κάτω από ένα ανθισμένο δέντρο και ένας άγγελος του λέει ότι ο Θεός αποφάσισε να τον σώσει και να του επιτρέψει να ζήσει μια φυσιολογική ανθρώπινη ζωή.
Η κινηματογραφική αφήγηση που παρουσιάζει το ενδεχόμενο μιας φυσιολογικής ζωής του Χριστού και μια τελείως ανθρώπινη συμπεριφορά των ιερών προσώπων της Καινής Διαθήκης εξαγρίωσε τους εκκλησιαστικούς φορείς και η ταινία θεωρήθηκε θεολογική ύβρις, προκαλώντας βίαια επεισόδια κατά την προβολή της στην Ελλάδα και στο εξωτερικό και διχασμό της κοινής γνώμης.
Η εργασία εστιάζει στις ψυχολογικές, κοινωνικές και ηθικές εν δυνάμει διαστάσεις και πτυχές της ανθρώπινης φύσης του Χριστού που προβάλλονται στην ταινία και εξετάζει αν η ταινία προσβάλλει ή όχι τη χριστιανική θεολογία.
The film The Last Temptation directed by Martin Scorsese (1988) is based on the novel of the same title by Nikos Kazantzakis. This is a film that follows the gospel narratives about the life of Christ, up to the Crucifixion. Beyond that, the narrative changes. It does not present the facts as they happened but in a hypothetical situation. While on the Cross, Jesus sees that he has been transported under a flowering tree and an angel tells him that God has decided to save him and allow him to live a normal human life.
The cinematic narrative that presents the possibility of a normal life of Christ and a completely human behavior of the holy persons of the New Testament infuriated the ecclesiastical authorities. The film was considered a theological insult, provoking violent episodes during its projection in Greece and elsewhere, dividing the public opinion.
The present paper focuses on the potential psychological, social and moral dimensions and aspects of the human nature of Christ projected in the film and examines whether or not the film offends Christian theology.
ΘΕΟΛΟΓΙΑ ΚΑΙ ΚΙΝΗΜΑΤΟΓΡΑΦΟΣ : «Η ΠΕΡΙΠΤΩΣΗ ΤΟΥ ΑΙΡΕΤΙΚΟΥ (;) ΤΕΛΕΥΤΑΙΟΥ ΠΕΙΡΑΣΜΟΥ ΤΟΥ ΜΑΡΤΙΝ ΣΚΟΤΣΕΖΕ»