Συνάντηση Θεολογίας και Ιατρικής μέσα από το βίο και το έργο του αγίου Αποστόλου και Ευαγγελιστή Λουκά και του αγίου Λουκά του ιατρού, Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας.

  1. MSc thesis
  2. ΔΙΑΚΑΚΗΣ, ΓΕΩΡΓΙΟΣ
  3. Σπουδές στην Ορθόδοξη Θεολογία (ΟΡΘ)
  4. 28 Σεπτεμβρίου 2019 [2019-09-28]
  5. Ελληνικά
  6. 70
  7. ΚΟΙΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ
  8. ΚΟΙΟΣ, ΝΙΚΟΛΑΟΣ | ΔΕΣΠΟΤΗΣ, ΣΩΤΗΡΙΟΣ
  9. Θεολογία | Ιατρική | συνάντηση | Άγιος Απόστολος και Ευαγγελιστής Λουκάς | Άγιος Λουκάς ιατρός Αρχιεπίσκοπος Συμφερουπόλεως και Κριμαίας
  10. 39
  11. 9
  12. 0
    • Πολλές φορές στη σημερινή εποχή, η Ιατρική εμφανίζεται να αντιμετωπίζει τον άνθρωπο κυρίως ως βιολογική ύπαρξη, ενώ αντίθετα η Εκκλησία και η Θεολογία να ασχολούνται πρώτιστα με τα «πνευματικά», όπως λέγονται, προβλήματά του. Αυτό έχει ως συνέπεια, αφενός μεν οι ιατροί να αγνοούν τη Θεολογία και να την αντιμετωπίζουν ως επιστήμη με αδιαφορία και ενίοτε εχθρικά, αφετέρου δε οι θεολόγοι να περιορίζονται κυρίως στο «πνευματικό» τους καθήκον, θεωρώντας την ψυχή ως να είναι κάτι το αυτοτελές και ως κάτι το τελείως ασύνδετο και ανεξάρτητο από το σώμα. Ωστόσο, πρέπει να γίνει κατανοητό από την ιατρική κοινότητα, ότι το υπαρκτικό ερώτημα περί Θεού αποτελεί αναπόφευκτο στοιχείο της έννοιας «άνθρωπος». Επιπλέον, πρέπει να γίνει κατανοητό από την πλευρά των θεολόγων, ότι ο άνθρωπος δεν μπορεί να νοηθεί χωρίς τη σωματικότητά του και τη σχέση του με το φυσικό και κοινωνικό του περιβάλλον. Το ζητούμενο είναι η συνύπαρξη και συμπόρευση Θεολογίας και Ιατρικής μέσα από τη συνάντησή τους, καθώς και ένας γόνιμος διάλογος μεταξύ των δύο επιστημών, οι οποίες άλλωστε έχουν ως επίκεντρο ενδιαφέροντός τους τον άνθρωπο. Στο βίο και το έργο δυο μεγάλων αγίων ιατρών της Εκκλησίας μας, του Ευαγγελιστή Λουκά (1ος μ. Χ. αιώνας) και του Λουκά Αρχιεπισκόπου Συμφερουπόλεως και Κριμαίας (20ος αιώνας), η συνύπαρξη και συμπόρευση Θεολογίας και Ιατρικής βρίσκει μια ζωντανή πραγμάτωση. Ο άγιος Λουκάς Αρχιεπίσκοπος Κριμαίας δεν ήταν ένας από τους ιατρούς της ύστερης αρχαιότητας, όταν δηλαδή η Ιατρική επιστήμη, αν και ήδη συστηματοποιημένη, ήταν ακόμα σε στοιχειώδη μορφή, αλλά αποτέλεσε περίπτωση ενός σύγχρονου εξαιρετικού ιατρού και καθηγητή χειρουργικής, ο οποίος άσκησε την Ιατρική μέσα από το πρίσμα της χριστιανικής διδασκαλίας. Και όπως έχει καταφανεί, την άσκησε με άριστο και υποδειγματικό τρόπο, σύμφωνα με τον οποίο διαφαίνεται ότι η αξία της στάσης των ιατρών δεν εξαρτάται από τις ιστορικές περιόδους, την εκάστοτε κοινωνικοπολιτική κατάσταση και την επιστημονική πρόοδο, όταν εκείνοι λειτουργούν ταυτοχρόνως τηρώντας τις αρχές του ορθόδοξου χριστιανικού ήθους. Καταδεικνύεται έτσι ξεκάθαρα ότι η τήρηση των χριστιανικών επιταγών, παράλληλα με την άσκηση του ιατρικού λειτουργήματος, είναι ανεξάρτητη από την επιστημονική πρόοδο και παραμένει πάντα αμετακίνητα διαχρονική. Αποτελεί έμπρακτη εφαρμογή της πατερικής ρήσης «πράξις γαρ θεωρίας επίβασις»
    • Many times in today's world, Medicine treats man primarily as a biological being, while on the contrary, the Orthodox Church and Theology deal primarily with the man's «spiritual» problems. As a result, physicians ignore Theology and consider it as a science with indifference and sometimes hostility and on the other hand the theologians are confined mainly to their «spiritual» duty, considering the soul to be something self-contained and as something totally unconnected and independent of the body. However, it must be known by the medical community that the existential question about God is an inevitable part of the concept of the «human being». In addition, it must be known by the theologians that man cannot be conceived without his physical being and his relation to his physical and social environment. The major issue is the coexistence of Theology and Medicine through their encounter. In the life and work of two great saints doctors of our Church, the Evangelist Luke (1st century AD) and Luke the Archbishop of Simferopol and Crimea (20th century), the coexistence and co-operation of Theology and Medicine take place in an excellent and harmonious way. Saint Luke, the Archbishop of Crimea, was not one of the doctors of late antiquity, when medical science, although already systematized, was still in elementary form, but was the case of a modern exceptional physician and professor of surgery, who practiced Medicine according to the teaching and doctrine of the Orthodox Christian Church. And it is generally accepted that he has done it in an excellent and exemplary way, through which it can be proved that the value of doctors' attitudes does not depend on historical periods and scientific progress, when they operate and at the same time they follow the ethical principles of Orthodox Christian Church. It is thus clear that the following of Christian imperatives along with the practice of Medicine is independent of scientific progress and remains always unchanging over time. It is a practical application of the patristic saying «in practice, ecclesiastical doctrine and theology are established and founded».
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.