Το βίωμα των διασωστών του ΕΚΑΒ από την έκθεση σε έντονα και ακραία, κρίσιμα περιστατικά κατά την παροχή της προνοσοκομειακής φροντίδας: μια μελέτη περίπτωσης

The experience of EKAB personnel towards critical incidents: a case study (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Μπανάβελος, Παναγιώτης
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 26 Σεπτεμβρίου 2021 [2021-09-26]
  5. Ελληνικά
  6. 91
  7. Μπελλάλη, Θάλεια
  8. Στεργιάννης, Παντελής | Κωσταγιόλας, Πέτρος
  9. Διασώστης | ΕΚΑΒ | Έντονα και ακραία περιστατικά | Στρατηγικές διαχείρισης
  10. 5
  11. 24
  12. 140
  13. 0
    • Εισαγωγή: Η έκθεση των επαγγελματιών υγείας σε έντονα και ακραία περιστατικά μπορεί να προκαλέσει διάφορες επιπτώσεις όπως είναι το δευτερογενές τραυματικό στρες, η κόπωση συμπόνιας και η επαγγελματική εξουθένωση. Οι διασώστες - πληρώματα ασθενοφόρων βιώνουν έντονες και ακραίες καταστάσεις κατά την παροχή της προνοσοκομειακής φροντίδας και εφαρμόζουν διάφορες στρατηγικές διαχείρισης για να ανταπεξέλθουν στο ψυχικό φορτίο. Σκοπός: Η διερεύνηση του βιώματος των διασωστών σε έντονες και ακραίες καταστάσεις κατά τη διαδικασία παροχής της προνοσοκομειακής φροντίδας. Υλικό - Μεθοδολογία: Πρόκειται για μελέτη περίπτωσης (case study) που πραγματοποιήθηκε με ημιδομημένη συνέντευξη με ερωτήσεις ανοιχτού τύπου. Ο οδηγός συνέντευξης βασίστηκε στη βιβλιογραφία, αλλά και σε κατευθύνσεις βάσει των ερωτηματολογίων: α) Κλίμακα Δευτερογενούς Τραυματικού Στρες (Secondary Traumatic Stress Scale), β) κλίμακα ανθεκτικότητας, γ) Κλίμακα καταγραφής Μετατραυματικής Ανάπτυξης (Post-traumatic Growth Inventory) και δ) Ερωτηματολόγιο Στρατηγικών Διαχείρισης (Coping Strategies Questionnaire). Ο συμμετέχων ήταν ένας διασώστης του Εθνικού Κέντρου Άμεσης Βοήθειας (ΕΚΑΒ) που υπηρετεί σε τομέα του βορείου Αιγαίου. Η ανάλυση των δεδομένων της συνέντευξης έγινε με την μέθοδο της θεματικής ανάλυσης (thematic analysis). Αποτελέσματα: Από την ανάλυση της συνέντευξης προέκυψαν τα εξής θέματα: α) οι έντονες και ακραίες καταστάσεις που βιώνει ο διασώστης, με υποθέματα: τα παιδιατρικά περιστατικά, ομάδες και άτομα που χρίζουν ειδικής μέριμνας, η κρισιμότητα – δυσμενής έκβαση των περιστατικών, οικείο άτομο στη θέση του ασθενή/τραυματία/θύματος, ο συνδυασμός ευάλωτων ομάδων και θανάτου/τραγικότητας/κρισιμότητας, β) το συναίσθημα και ο επαγγελματισμός στο βίωμα των συμβάντων, με υποθέματα: η οργή, η θλίψη και η στεναχώρια, το "γιατί να συμβαίνει;", η εναλλαγή δουλειάς και προσωπικής ζωής, η αναβίωση της θλίψης, η αγωνία της παραλαβής - παράδοσης των περιστατικών, γ) η διαχείριση των συμβάντων, με υποθέματα: το μοίρασμα και η αποφόρτιση στο χώρο εργασίας, η ψυχική θωράκιση μέσα από μια γνωστική διεργασία, η συναισθηματική αποστασιοποίηση κατά τη διάρκεια της προσφοράς της φροντίδας, προσπάθεια διαχωρισμού του εργασιακού ψυχικού φόρτου από την προσωπική ζωή, δ) οι επιπτώσεις στον εαυτό, στους άλλους στη ζωή γενικότερα, με υποθέματα: η διαρκής προσπάθεια αυτοφροντίδας μέσω προσωπικής και επαγγελματικής εξέλιξης, ανάπτυξη ανθεκτικότητας στην πάροδο του χρόνου, η ικανοποίηση από την αίσθηση προσφοράς και βοήθειας προς τον συνάνθρωπο, η παραμέληση άλλων υποχρεώσεων λόγω της εργασίας, ε) η υποστήριξη, με υποθέματα: συνειδητοποίηση του ρόλου του διασώστη και αυτοφροντίδα, ενίσχυση των θεσμικών παρεμβάσεων: υποστήριξη και εκπαίδευση, στήριξη μεταξύ συναδέλφων και μοίρασμα εμπειριών. Συμπεράσματα: Η θετική προσέγγιση των βιωμάτων από την έκθεση σε έντονα και ακραία περιστατικά μπορεί να κινητοποιήσει μια διαδικασία που οδηγεί στην προσωπική και επαγγελματική εξέλιξη των διασωστών. Οι διασώστες χρησιμοποιούν στρατηγικές διαχείρισης μέσα από ατομικές ή ομαδικές προσπάθειες. Μέσα από αυτές να προσπαθούν να διαφυλάξουν την ψυχική τους ισορροπία και τις διαπροσωπικές τους σχέσεις ώστε τα έντονα και ακραία βιώματα να μην εξελίσσονται σε ψυχολογικά σύνδρομα αλλά να συμβάλλουν στην αύξηση της ανθεκτικότητάς τους αποτελώντας ένα στοιχείο ενδυνάμωσης. Ωστόσο, μεγάλο κενό, αποτελεί η έλλειψη θεσμικών παρεμβάσεων και υποστήριξης προς την κατεύθυνση αυτή.
    • Introduction: Exposure of health professionals to severe and extreme events can cause a variety of effects such as secondary traumatic stress, compassion fatigue and burnout. Rescuers - ambulance crews experience intense and extreme situations in the provision of prehospital care and apply various management strategies to cope with the mental burden. Aim: To investigate the experience of rescuers in intense and extreme situations during the process of providing pre-hospital care. Materials and Methods: This is a case study conducted with a semi-structured interview with open-ended questions. The interview guide was based on the guides and questionnaires: a) Secondary Traumatic Stress Scale, b) endurance questionnaires, c) Post-traumatic Growth Inventory, d) Coping Strategies Questionnaire). The participant was a rescuer of the National Emergency Center (EKAB) who serves in a sector of the northern Aegean. The analysis of the interview data was done by the method of thematic analysis. Results: The analysis of the data revealed the following themes: a) the intense and extreme situations experienced by the rescuer, with subthemes: pediatric cases, groups and individuals in need of special care, the criticality - adverse outcome of the incidents, familiar person in the position of the patient/injured/victim, the combination of vulnerable groups and death/tragedy/criticality, b) emotion and professionalism in the experience of events, with subthemes: anger, sadness and grief, the "why should it happen?", the alternation of work and personal life, the revival of grief, the agony of receiving - delivering the events, c) the management of events, with subthemes: sharing and unloading in the workplace, the mental shielding through a cognitive process, the emotional distancing during the delivery of care, trying to separate the work mental burden from personal life, d) the effects on oneself, on others in life in general, with subthemes: the constant effort of self-care through personal and professional development, development of resilience over time, the satisfaction from the sense of offer and help to fellow human beings, the neglect of other obligations due to work, e) support, with subthemes: awareness of the role of rescuer and self-care, strengthening institutional interventions: support and training, support among colleagues and sharing experiences. Conclusions: A positive approach to experiences from exposure to intense and extreme incidents can mobilize a process that leads to the personal and professional development of rescuers. Rescuers use management strategies through individual or group efforts. Through them to try to preserve their mental balance and interpersonal relationships so that intense and extreme experiences do not develop into psychological syndromes but contribute to increasing their resilience as an element of empowerment. However, a big gap is the lack of institutional interventions and support in this direction.
  15. Αναφορά Δημιουργού 4.0 Διεθνές