Η εμπειρία του τοκετού στα δημόσια νοσοκομεία. Διερεύνηση του φαινομένου της άσκησης μαιευτικής βίας στην Ελλάδα

The experience of childbirth in public hospitals. An investigation of the phenomenon of obstetric violence in Greece. (english)

  1. MSc thesis
  2. ΑΝΤΩΝΙΟΥ, ΚΥΡΙΑΚΗ
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 25 September 2021 [2021-09-25]
  5. Ελληνικά
  6. 201
  7. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ, ΣΟΦΙΑ
  8. ΤΡΙΑΝΤΑΦΥΛΛΙΔΟΥ, ΣΟΦΙΑ | ΠΑΠΑΘΑΝΑΣΙΟΥ, ΧΡΥΣΟΒΑΛΑΝΤΗΣ
  9. Μαιευτική βία OBSTETRIC VIOLENCE | κακομεταχείριση MISTREATMENT | δικαιώματα των γυναικών WOMEN'S RIGHTS | μαιευτικά πρωτόκολλα OBSTETRIC PROTOCOLS | κατευθυντήριες οδηγίες στη μαιευτική OBSTETRIC GUIDELINES | εγκυμοσύνη PREGNANCY | τοκετός CHILDBIRTH | διακρίσεις DISCRIMINATIONS
  10. 3
  11. 34
  12. 121
  13. ΠΕΡΙΕΧΕΙ: ΠΙΝΑΚΕΣ, ΓΡΑΦΗΜΑΤΑ, ΕΙΚΟΝΕΣ.
  14. Ελληνικό Ανοικτό Πανεπιστήμιο (2014). Κώδικας Δεοντολογίας. Πάτρα: ΕΑΠ
    • Πολλές γυναίκες ανά τον κόσμο βιώνουν ασέβεια και κακομεταχείριση κατά την περιγεννητική περίοδο, γνωστή με την ορολογία «μαιευτική βία». Ως ορισμός ξεκίνησε από τη Λατινική Αμερική όπου θεσμοθετήθηκαν νόμοι για την υπεράσπιση των κακοποιημένων εγκύων. Οι διαστάσεις του φαινομένου έχουν γίνει αντιληπτές και στις αναπτυγμένες χώρες. Σκοπός ήταν να διερευνηθεί η εμπειρία του τοκετού των Ελληνίδων στα δημόσια νοσοκομεία και να βρεθεί κατά πόσο αντιλαμβάνονται την ύπαρξη ή μη μαιευτικής βίας ως δέκτες των μαιευτικών υπηρεσιών. Μεθοδολογία: Πρόκειται για μια συγχρονική μελέτη του επιπολασμού της μαιευτικής βίας στα ελληνικά δημόσια νοσοκομεία. Η συλλογή των απαντήσεων έγινε μέσω διαδικτυακού ερωτηματολογίου που περιελάμβανε ερωτήσεις για τη περιγεννητική μαιευτική φροντίδα, για ενδείξεις μαιευτικής βίας και τρεις σταθμισμένους-μεταφρασμένους δείκτες μέτρησης, (α) τον δείκτη αυτονομίας της μητέρας για τη λήψη αποφάσεων (MADM), (β) τον δείκτη σεβασμού προς τη μητέρα (MOR) και (γ) τον δείκτη κακομεταχείρισης της μητέρας (MIST). Το δείγμα αποτέλεσαν 553 γυναίκες που γέννησαν σε δημόσιο νοσοκομείο από το 2019 έως το τέλος του 2020. Για την ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πακέτο SPSS 22.0. Αποτελέσματα: Το 36,9% των συμμετεχουσών απάντησε ότι έχει δεχθεί οποιαδήποτε μορφή μαιευτικής βίας, με τη ψυχοσυναισθηματική μαιευτική βία να κατέχει το υψηλότερο ποσοστό (29,7%), ακολουθούμενη από τη λεκτική (16,5%) και τη σωματική μαιευτική βία (15,2%). Το είδος του τοκετού βρέθηκε να σχετίζεται στατιστικά σημαντικά τόσο με την εμφάνιση λεκτικής όσο και σωματικής βίας, με τα ποσοστά λεκτικής βίας υψηλότερα στην περίπτωση επείγουσας καισαρικής τομής (p=0,007) και τα ποσοστά φυσικής βίας στην περίπτωση του παρεμβατικού φυσιολογικού τοκετού (p<0,001). Όσο περισσότερη αυτονομία στη λήψη αποφάσεων είχαν οι συμμετέχουσες τόσο μικρότερη ήταν η πιθανότητα να έχουν υποστεί φυσική βία (p=0,002). Χαμηλότερα ποσοστά μαιευτικής βίας παρατηρήθηκαν στις συμμετέχουσες που είχαν ενημερωθεί για την επιλογές των επαγγελματιών περιγεννητικής φροντίδας και σε όσες είχαν συμπεριλάβει σε αυτές τις επιλογές τη μαία, ενώ αντίθετα υψηλότερα ήταν σε όσες δεν είχαν κανέναν να τις παρακολουθεί (p<0,001). Επίσης χαμηλότερα ποσοστά σε οποιαδήποτε μορφή μαιευτικής βίας παρατηρήθηκαν στις συμμετέχουσες που είχαν συμπεριλάβει στην περιγεννητική παρακολούθηση την υποστήριξη του συντρόφου τους (p=0,019). Συμπεράσματα: Η ιατρικοποίηση ενός φυσιολογικού γεγονότος όπως ο τοκετός, οδηγεί σε μη τεκμηριωμένες, επιβλαβείς παρεμβάσεις και ακούσιες πολλές φορές αναχρονιστικές πρακτικές που, παραβιάζουν τα δικαιώματα της εγκύου και της παρέχουν περιορισμένο περιθώριο αυτονομίας στη λήψη αποφάσεων. Κρίνεται σκόπιμη η ευαισθητοποίηση των επαγγελματιών υγείας πάνω στο θέμα, ώστε να είναι αρωγοί σε αυτήν την τόσο σημαντική περίοδο της ζωής των γυναικών.
    • Many women around the world experience disrespect and abuse during the perinatal period, known as "obstetric violence". As a definition, it started in Latin America where laws were enacted to protect abused pregnant women. The dimensions of the phenomenon have been realized in developed countries as well. The aim was to investigate the experience of childbirth of Greek women in public hospitals and to find out whether they perceive the existence or not, of obstetric violence as recipients of obstetric services. Methodology: This is a cross sectional study of the prevalence of obstetric violence in Greek public hospitals. The answers were collected through an online questionnaire that included questions about perinatal obstetric care, signs of obstetric violence and three weighted - translated measurement indicators, (a) the Mother’s Autonomy in DecisionMaking index (MADM), (b) the Mothers on Respect index (MOR) and (c) Maternal Mistreatment Index (MIST). The sample consisted of 553 women who gave birth in a public hospital from 2019 to the end of 2020. The statistical package SPSS 22.0 was used for the analysis of the data. Results: 36.9% of the participants answered that they have received any form of obstetric violence, with psycho-emotional obstetric violence having the highest percentage (29.7%), followed by verbal (16.5%) and physical obstetric violence (15.2%). The type of childbirth was found to be statistically significantly associated with both verbal and physical violence, with higher rates of verbal violence in the case of emergency cesarean section (p = 0.007) and physical violence rates in the case of interventional normal childbirth (p <0.001). ). The more autonomy in decision-making the participants had, the less likely they were to have suffered physical violence (p = 0.002). Lower rates of obstetric violence were observed in participants who were informed about the choices of perinatal care and the health care professionals and those who included midwifery in these choices, while higher rates were observed in those who had no one to monitor them (p <0.001). Also lower rates in any form of obstetric violence were observed in participants who had included in the perinatal follow-up their partner’s support (p = 0.019). Conclusions: The medicalization of a normal event such as childbirth, leads to unsubstantiated, harmful interventions and often unintentional anachronistic practices that violate the rights of the pregnant woman and give her limited scope for decision-making autonomy. It is advisable to raise the awareness of health professionals on the issue, so that they can help in this very important period of women's lives
  16. Attribution-NonCommercial-NoDerivatives 4.0 Διεθνές