Η επίδραση της αντιλαμβανόμενης από τον ασθενή ενσυναίσθησης του θεράποντος ιατρού, της συμμόρφωσης στη θεραπευτική αγωγή και της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής στη βραχυπρόθεσμη πρόγνωση ασθενών με καρδιακή ανεπάρκεια

  1. MSc thesis
  2. Μποζίνη, Νικολέτα
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 26 Σεπτεμβρίου 2021 [2021-09-26]
  5. Ελληνικά
  6. 105
  7. Παππά, Ευαγγελία
  8. ενσυναίσθηση | συμμόρφωση | heart failure | ποιότητα ζωής
  9. 1
  10. 21
  11. 250
  12. 0
    • Ανασκόπηση: Η καρδιακή ανεπάρκεια (ΚΑ) αποτελεί είναι σύνθετο κλινικό σύνδρομο που σχετίζεται με αυξημένη νοσηρότητα και θνητότητα. Η ποιότητα ζωής και η συνέπεια στην προτεινόμενη θεραπεία σχετίζονται με την πρόγνωση χρόνιων ασθενειών και της ΚΑ. Η επίδραση της αντιλαμβανόμενης από τον ασθενή ενσυναίσθησης του θεράποντος ιατρού και της σχέσης της με άλλους παράγοντες στην πρόγνωση της ΚΑ δεν έχει μελετηθεί επαρκώς. Σκοπός: Να μελετήσει τις σχέσεις μεταξύ ποιότητας ζωής, συμμόρφωσης στην προτεινόμενη θεραπεία και της αντιλαμβανόμενης από τον ασθενή ενσυναίσθησης του θεράποντος ιατρού μεταξύ τους και την επίδρασή τους στη μεσοπρόθεσμη πρόγνωση ασθενών με γνωστή ΚΑ. Μεθοδολογία: Στη μελέτη συμμετείχαν 217 ασθενείς (85% άρρενες) με ιστορικό καρδιακής ανεπάρκειας που παρακολουθούνται στο Τακτικό Εξωτερικό Ιατρείο του ΓΝΑ «Ιπποκράτειο» μέσης ηλικίας 71 ±12 ετών, οι οποίοι παρακολουθήθηκαν προοπτικά για την εκδήλωση συμβαμμάτων για διάστημα 6 (5-7) μηνών μετά την είσοδό τους στην παρούσα μελέτη. Ως καταληκτικό σημείο ορίστηκε ο συνδυασμός επείγουσας επίσκεψης σε Τμήμα Επειγόντων Περιστατικών (ΤΕΠ), νοσηλείας ή θανάτου από οποιαδήποτε αιτία. Για την εκτίμηση της ποιότητας ζωής των συμμετεχόντων χρησιμοποιήθηκε το προτυποποιημένο, επικυρωμένο ερωτηματολόγιο. Η συμμόρφωση ή μη των ασθενών στην προτεινόμενη θεραπεία αξιολογήθηκε μέσω του Simplified Μedication Adherence Questionnaire (SMAQ). Η εκτίμηση της αντιλαμβανόμενης από τον ασθενή ενσυναίσθησης του θεράποντος ιατρού έγινε βάση του Jefferson Scale of Patient's Perceptions of Physician Empathy (JSPPPE). Αποτελέσματα: Οι ασθενείς που εμφάνισαν σύμβαμμα ήταν μεγαλύτεροι σε ηλικία (73 ± 12 έν. 69 ± 12 ετών, p=0.01), είχαν χειρότερο LVEF [30 (27-40)% έν. 40 (32-55)%], είχαν χειρότερο στάδιο NYHA (NYHA II: 30.9% έν. 42.3%, ΝΥΗΑ ΙΙΙ: 46.9% έν. 28.8%, ΝΥΗΑ IV:14.8% έν. 9.6%, p=0.01), είχαν συχνότερα ιστορικό επέμβασης προσθετικής βαλβίδας (19.4% έν. 6.3%, p=0.01) και βηματοδότη (9.3% έν. 0%, p=0.01) σε σχέση με τους ασθενείς που δεν εμφάνισαν το καταληκτικό σημείο. Οιι ασθενείς που εμφάνισαν σύμβαμμα είχαν συχνότερα πρόσθετα φάρμακα για συννοσηρότητες στην αγωγή τους (67.9% έν. 51.1%, p=0.02). Οι ασθενείς που εκδήλωσαν το καταληκτικό σημείο είχαν χειρότερη ποιότητα ζωής [p<0.001], ανέφεραν μικρότερη ενσυναίσθηση [p<0.001] και χειρότερη συμμόρφωση στη θεραπεία [p=0.01] σε σχέση με τους ασθενείς που ήταν ελεύθεροι συμβαμμάτων. Η εφαρμογή ενός μοντέλου λογιστικής παλινδρόμησης έδειξε ότι η χειρότερη ποιότητα ζωής [OR 1.02 (95% CI: 1.01-1.04), p=0.04] και η ενσυναίσθηση [OR:0.90 (95% CI: 0.84-0.97), p=<0.001] αλλά όχι η συνέπεια στη θεραπεία προβλέπουν την επείγουσα επίσκεψη σε ΤΕΠ, τη νοσηλεία ή θάνατο για όλες τις αιτίας μετά από προσαρμογή για ηλικία, το φύλο, τους κλασικούς παράγοντες κινδύνου για καρδιαγγειακά συμβάμματα, LVEF≤30%, το κλινικό στάδιο κατά NYHA, τη λήψη >6 φαρμάκων και το χώρο τακτικής παρακολούθησης για την ΚΑ. Συμπεράσματα: Ασθενείς με ΚΑ που αναφέρουν καλύτερη ποιότητα ζωής και ειδικότερα που αναφέρουν καλύτερη φυσική και συναισθηματική ποιότητα ζωής έχουν καλύτερη μεσοπρόθεσμη πρόγνωση. Η αντιλαμβανόμενη από τον ασθενή ενσυναίσθηση του θεράποντος ιατρού σχετίζονται ευθέως με υψηλότερη συνέπεια στην προτεινόμενη θεραπεία και με καλύτερη ποιότητα ζωής ενώ έχει θετική επίδραση στην πρόγνωση των ασθενών με ΚΑ όσο αφορά επείγουσα επίσκεψη στο ΤΕΠ, νοσηλεία ή θάνατο από όλες τις αιτίες. Ασθενείς που αναφέρουν υψηλότερη συνέπεια στην τήρηση της θεραπείας έχουν καλύτερη ποιότητα ζωής ενώ αναφέρουν υψηλότερη ενσυναίσθηση του ιατρού. Η αυξημένη συνέπεια στην τήρηση της θεραπείας δεν φαίνεται να επιδρά ευμενώς στην πρόγνωση
    • Background: Heart failure (HF) is a complex clinical syndrome associated with increased morbidity and mortality. Quality of life and adherence to the proposed treatment are related to the prognosis of chronic diseases and HF. The effect of the patient's perceived empathy of the physician and its relationship with other factors on the prognosis of HF has not been adequately studied. Purpose: To study the relationship among quality of life, compliance with the proposed treatment and the patient's perceived empathy of the physician and their effect on the mid-term prognosis of patients with known HF. Methods: 217 patients (85% male) with a history of HF who are followed at the Cardiology Outpatient Clinic of General Hospital of Athens "Hippokration" with a mean age of 71 ± 12 years were enrolled and prospectively followed up for the occurrence the primary endpoint for a period of 6 (5-7) months. The primary endpoint of the study was defined as the combination of an emergency visit to an Emergency Department (ED), hospitalization or death from any cause. A standardised and validated questionnaire was used to assess participants quality of life, patient’s compliance or non-compliance with the proposed treatment was assessed using the Simplified Medication Adherence Questionnaire (SMAQ). The assessment of the patient's perceived empathy of the treating physician was based on the Jefferson Scale of Patient's Perceptions of Physician Empathy (JSPPPE). Results:Patients who presented the combined primary endpoint of the study were older (73 ± 12 years vs. 69 ± 12 years, p = 0.01), had worse LVEF [30 (27-40)% vs. 40 (32-55)%], worse clinical NYHA stage (NYHA II: 30.9% vs. 42.3%, NYHA III: 46.9% vs. 28.8%, NYHA IV: 14.8% vs. 9.6%, p = 0.01), had more frequent history of prosthetic valve surgery (19.4% n vs 6.3%, p = 0.01) and a pacemaker (9.3% vs. 0%, p = 0.01) compared to patients free of adverse events. Although patients in both group of the study had similar rates of drugs prescribed for HF, patients who had adverse events were more likely to have additional drugs prescribed for other diseases in their current treatment (67.9% vs. 51.1%, p = 0.02). Patients who developed the study endpoint had a worse quality of life [p <0.001], worse physical (p <0.001) and worse adherence to treatment [p = 0.01] in comparison to event-free patients. The application of a logistic regression model showed that the worse quality of life [OR 1.02 (95% CI: 1.01-1.04), p = 0.04] and empathy [OR: 0.90 (95% CI: 0.84-0.97), p = <0.001 ] but not treatment compliance predicted the occurrence of an emergency visit to ED, hospitalization or death for all causes after adjustment for age, sex, classic cardiovascular risk factors, LVEF≤30%, NYHA clinical stage, taking> 6 drugs and the primary point of care. Conclusions: Patients with HF who report a better quality of life and particularly report a better physical and emotional quality of life have a better medium-term prognosis. The patient's perceived empathy of the treating physician is directly associated with higher compliance with the proposed treatment and better quality of life while it has a positive impact on the prognosis of patients with HF regarding emergency visit to the ED, hospitalization or death from all causes. Patients who report higher adherence to treatment have a better quality of life while reporting higher physician empathy. Increased compliance with pharmaceutical treatment does not appear to have a favorable effect on prognosis.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.