Σκοπός: Η παρούσα μελέτη θέλει να συμβάλει στην καταγραφή της ηθικής παρενόχλησης στους νοσηλευτές του Γενικό Νοσοκομείου Κερκύρας ώστε να αναδειχθεί η έκταση του φαινομένου και να ερευνηθεί η συσχέτιση ως προς το φύλο, την ηλικία, το τμήμα εργασίας, τα χρόνια προϋπηρεσίας καθώς με το εκπαιδευτικό τους επίπεδο.
Υλικό και μέθοδος: Ο πληθυσμός στόχος της έρευνας μας αποτέλεσαν οι Νοσηλευτές που εργάζονται στο Γενικό Νοσοκομείο Κερκύρας. Το σύνολο των νοσηλευτών που εργάζονται τόσο στον νοσηλευτικό τομέα όσο και στο ψυχιατρικό τομέα είναι 277. Εδόθησαν ερωτηματολόγια στον πληθυσμό και επεστράφησαν 114 συμπληρωμένα τα οποία αποτελούν και τα προς επεξεργασία στοιχεία. Στη μελέτη χρησιμοποιήθηκε το ερωτηματολόγιο LIPT (Leymann Inventory of Psychological Terror), αφού προηγήθηκε η σχετική γραπτή άδεια χρησιμοποίησης του. Για την ανάλυση χρησιμοποιήθηκε το στατιστικό πακέτο SPSS 22.0.
Αποτελέσματα: Από τους συμμετέχοντες το 83,3% ήταν γυναίκες και η μέση ηλικία ήταν τα 45,5 έτη (SD=7,8 έτη). Επίσης το 57,9% ήταν έγγαμοι και το 53,5% απόφοιτοι Λυκείου ενώ κανείς δεν ήταν απόφοιτος Δημοτικού/Γυμνασίου ή κάτοχος Διδακτορικού τίτλου. Το 58,8% των συμμετεχόντων ήταν Νοσηλευτές ΔΕ και το 54,4% εργάζονταν στο Νοσηλευτικό τομέα. Η μέση διάρκεια εργασίας στην υπηρεσία τους ήταν 18,9 έτη (SD=9,5 έτη), ενώ σε συγκεκριμένο τμήμα ήταν 7,4 έτη (SD=4,5 έτη). Από τους 114 συμμετέχοντες, οι 45 (39,5%) είχαν πέσει θύματα mobbing. Το 39,5% των συμμετεχόντων είχε υποστεί ψυχολογική βία στην εργασία τους τελευταίους 12 μήνες, με κυριότερους λόγους την κακή οργάνωση της εργασίας και τα προβλήματα ανταγωνισμού μεταξύ των ατόμων σε ποσοστά 46,7% και 44,4% αντίστοιχα, ενώ το 40,4% των συμμετεχόντων είχε αντιληφθεί άσκηση ψυχολογικής βίας εναντίον κάποιου άλλου ατόμου στον εργασιακό τους χώρο τους τελευταίους 12 μήνες. Όσοι εργάζονταν στο Νοσηλευτικό τομέα είχαν 33,5 φορές μεγαλύτερη πιθανότητα να έχουν υποστεί ψυχολογική βία στον εργασιακό χώρο, σε σχέση με αυτούς που εργάζονταν στον Ψυχιατρικό τομέα. Όσο αυξάνεται η ηλικία τόσο μειώνεται η πιθανότητα να έχουν υποστεί ψυχολογική βία στον εργασιακό χώρο. Όσο περισσότερο καιρό εργαζόταν σε ένα τμήμα τόσο λιγότερες συμπεριφορές παρενόχλησης είχαν στην ελευθερία της έκφρασης και την επικοινωνία (p=0,037). Τέλος, οι γυναίκες αντιμετώπιζαν σημαντικά λιγότερες συμπεριφορές παρενόχλησης στην επαγγελματική κατάσταση και ποιότητα ζωής σε σχέση με τους άντρες (p=0,035).
Συμπεράσματα: Η ηθική παρενόχληση αποτελεί υπαρκτό πρόβλημα στο χώρο του Γενικού Νοσοκομείου Κερκύρας με σημαντική έκταση στον νοσηλευτικό τομέα. Το συμπέρασμα αυτό οδηγεί στην αναγκαιότητα θέσπισης μέτρων πρόληψης του φαινομένου και της έγκαιρης διάγνωσης του.
Abstract
Purpose: The present study will contribute to the recording of mobbing in the nursing staff of the General Hospital of Corfu in order to highlight the extent of the phenomenon and to investigate the correlation in terms of gender, age, department, years of service and their educational level.
Material and method: The target population of our research was the nurses working at the General Hospital of Corfu. The total number of nurses working in both the nursing and psychiatric sectors is 277. Questionnaires were given to the population and 114 completed forms were returned, which are the data to be processed. The LIPT (Leymann Inventory of Psychological Terror) questionnaire was used in the study, after the relevant written permission to use it. The statistical package SPSS 22.0 was used for the analysis.
Results: Of the participants, 83.3% were women and the mean age was 45.5 years (SD=7.8 years). Also 57.9% were married and 53.5% high school graduates while no one was a primary / high school graduate or holder of a PhD 58.8% of the participants were Nurses and 54.4% worked in the Nursing sector. The average working time in the hospital was 18.9 years (SD = 9.5 years), while in the department nurses were working at the time of the study was 7.4 years (SD = 4.5 years). Of the 114 participants, 45 (39.5%) were victims of mobbing 39.5% of the participants had suffered psychological violence at work in the last 12 months, mainly due to poor work organization and competition problems between individuals at a rate of 46.7% and 44.4% respectively. Finally, 40.4% of the participants had experienced psychological violence against another person in their workplace in the last 12 months. Those who worked in the nursing sector were 33.5 times more likely to have suffered psychological violence in the workplace than those who worked in the Psychiatric sector. The older you get, the less likely you are to have experienced psychological violence in the workplace. Aslo, the longer you work in a department the less mobbing behaviors in freedom of expression and communication you would have(p=0.037). Finally, women experienced significantly less mobbing behaviors in the professional status and quality of life compared to men(p=0.035).
Conclusion: Mobbing is a real problem at Corfu General Hospital with a greater extent in the nursing sector. This conclusion leads to the need of an early diagnosis of mobbing existence and to the adoption of measures to prevent this phenomenon.
Full text