Διαχείριση του εφηβικού σακχαρώδη διαβήτη και ψυχολογική επιβάρυνση των εφήβων και των οικογενειών τους

  1. MSc thesis
  2. Ρούζη, Σοφία
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 13 September 2020 [2020-09-13]
  5. Ελληνικά
  6. 130
  7. Τριανταφυλλίδου, Σοφία
  8. νεανικός διαβήτης | άγχος | κατάθλιψη | επιβάρυνση φροντιστών | ποιότητα ζωής | αυτοδιαχείριση | αυτο-αποτελεσματικότητα
  9. 2
  10. 19
  11. 59
  12. Πινακες, σχήματα εικόνες
    • Περίληψη Εισαγωγή: Ο διαβήτης είναι μια χρόνια ασθένεια που μπορεί να εμφανιστεί από πολύ μικρή ηλικία. Τα παιδιά, οι έφηβοι και οι γονείς τους καλούνται να αντεπεξέλθουν σε μια νέα και απαιτητική πραγματικότητα, η οποία επιβαρύνει όλη την οικογένεια. Σκοπός: Σκοπός της μελέτης είναι η αποτύπωση της ψυχολογικής επιβάρυνσης που έχουν τόσο οι έφηβοι όσο και οι φροντιστές / γονείς τους από την νόσο του νεανικού διαβήτη, αλλά και από την χρόνια, δύσκολη και απαιτητική διαδικασία της διαχείρισής του. Μεθοδολογία: Πρόκειται για μια συγχρονική μελέτη σε δείγμα 200 ατόμων (100 έφηβοι με τους αντίστοιχους 100 γονείς/φροντιστές τους), με τη χορήγηση ερωτηματολογίου που περιελάμβανε: την κλίμακα νοσοκομειακού άγχους και κατάθλιψης (HADS), την κλίμακα έκβασης της φροντίδας (BAKAS), την προσωπική αξιολόγηση για διαχείριση οικογενειακών κρίσεων (F-COPES), την ψυχομετρική αξιολόγηση για την αυτοδιαχείριση του διαβήτη (ADQ), την αυτό-αποτελεσματικότητα διαχείρισης διαβήτη (SMRC) και την ποιότητα ζωής εφήβων με σακχαρώδη διαβήτη (PedsQL Version 3.0). Αποτελέσματα: Το 48% των γονέων του δείγματος και το 34% των εφήβων παρουσίαζαν μέτριο προς υψηλό επίπεδο άγχους ενώ το 39% των γονέων και το 19% των εφήβων μέτρια προς υψηλή κατάθλιψη. Οι έφηβοι με υψηλό δείκτη BMI είχαν στατιστικά σημαντικά μεγαλύτερη πιθανότητα εμφάνισης κατάθλιψης. Στατιστικώς σημαντική, θετική συσχέτιση εντοπίστηκε επίσης μεταξύ του βαθμού άγχους και κατάθλιψης των γονέων και εκείνου των παιδιών τους. Οι γυναίκες από τους γονείς/φροντιστές, αλλά και τα κορίτσια στους εφήβους εμφάνισαν σημαντικά περισσότερες πιθανότητες ψυχολογικής επιβάρυνσης, ενώ οι γονείς με υψηλότερο μορφωτικό επίπεδο και καλύτερη οικονομική κατάσταση, παρουσίασαν χαμηλότερα επίπεδα άγχους, κατάθλιψης και επιβάρυνσης. Η αίσθηση αυτοαποτελεσματικότητας στη διαχείριση του διαβήτη, βρέθηκε να σχετίζεται θετικά με την ποιότητα ζωής των εφήβων και αρνητικά με τα επίπεδα άγχους και κατάθλιψης των γονέων και των εφήβων. Η οικογενειακή συνοχή βρέθηκε να σχετίζεται στατιστικά σημαντικά και αρνητικά με την κατάθλιψη των γονέων, ενώ η παθητική αντιμετώπιση των προβλημάτων από την πλευρά της οικογένειας, βρέθηκε να σχετίζεται με αυξημένα επίπεδα άγχους, τόσο στους εφήβους, όσο και στους γονείς τους. Συμπεράσματα: Η επιβάρυνση των εφήβων και των γονέων φροντιστών από τον νεανικό διαβήτη είναι σημαντική και αλληλεξαρτώμενη και πρέπει να αξιολογείται σε βάθος, έτσι ώστε να μπορούν να εντοπίζονται οι αιτίες της και να αμβλύνονται οι επιπτώσεις της. Η εκπαίδευση σε οικογενειακές στρατηγικές αντιμετώπισης και η αύξηση της αίσθησης αυτοαποτελεσματικότητας του εφήβου, φαίνεται να αποτελούν σημαντικά στοιχεία στην αντιμετώπιση των προκλήσεων της νόσου.
    • Abstract Introduction: Diabetes is a chronic disease that can occur from a very young age. Children, adolescents and their parents are called upon to cope with a new and demanding reality, which burdens the whole family. Objective: The main objective of the study is to capture the psychological burden that both adolescents and their caregivers / parents have from juvenile diabetes, but also from the chronic, difficult and demanding process of its management. Methodology: This is a cross-sectional study in a sample of 200 people (100 adolescents with their respective 100 parents / carers), with the provision of a questionnaire that included: the Hospital Anxiety and Depression Scale (HADS), the Care Outcome Scale (BAKAS), Personal Assessment for Family Crisis Management (F-COPES), Psychometric Assessment for Diabetes Self-Management (ADQ), Diabetes Self-Efficacy Management (SMRC), and Adolescent Diabetes Quality of Life (PedsQL Version 3.0). Results: 48% of the parents in the sample and 34% of the adolescents had moderate to high levels of anxiety while 39% of the parents and 19% of the adolescents had moderate to high levels of depression. Adolescents with a high BMI were statistically significantly more likely to develop depression. A statistically significant, positive correlation was also found between the degree of anxiety and depression of parents and that of their children. Women from parents / carers, but also girls in adolescents were significantly more likely to experience psychological distress, while parents with higher educational level and better financial status showed lower levels of anxiety, depression and burden. The sense of self-efficacy in managing diabetes was found to be positively related to the quality of life of adolescents and negatively related to the anxiety and depression levels of parents and adolescents. Family cohesion was found to be statistically significant and negatively associated with parental depression, while the passive treatment of family problems was found to be associated with increased levels of anxiety, both in adolescents and their parents. Conclusions: The burden of adolescents and caregivers parents on juvenile diabetes is significant and interdependent and should be evaluated in depth so that its causes can be identified and its effects mitigated. Training in family coping strategies and increasing the adolescent's sense of self-efficacy seem to be important elements in addressing the challenges of the disease.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.