Αλλαγές στη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής, στην ικανοποίηση και στην κλινική έκβαση των ασθενών με Σακχαρώδη Διαβήτη Τύπου 1 μετά την παρακολούθηση δομημένης εκπαίδευσης σχετιζόμενη με την αυτοδιαχείριση της ασθένειας.

Changes in health-related quality of life, treatment satisfaction and clinical outcomes of patients with Type 1 Diabetes post observing structured education related to self-management of the disease. (english)

  1. MSc thesis
  2. Γιάχου, Ιωάννα
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 20 September 2020 [2020-09-20]
  5. Ελληνικά
  6. 77
  7. Λαμπίρης , Γεώργιος
  8. Λαμπίρης, Γεώργιος | Καστανιώτη , Αικατερίνη
  9. σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 | type 1 diabetes mellitus | κλινική έκβαση | clinical outcomes | treatment satisfaction | ικανοποίηση από θεραπεία | ποιότητα ζωής | quality of life | εκπαίδευση αυτοδιαχείρισης διαβήτη | diabetes self-management education
  10. 2
  11. 30
  12. Περιέχει: πίνακες, διαγράμματα
    • Εισαγωγή: Ο σακχαρώδης διαβήτης τύπου 1 ευθύνεται για το 5 έως 10% περίπου των συνολικών περιπτώσεων διαβήτη παγκοσμίως και για την αντιμετώπισή του, απαιτεί συγκεκριμένες μεταβολές στον τρόπο ζωής των ασθενών, όπως η υγιεινή διατροφή, η τακτική σωματική άσκηση, η συχνή λήψη ινσουλίνης, η απώλεια βάρους, η διακοπή του καπνίσματος και ο τακτικός γλυκαιμικός έλεγχος. Τα μέτρα αυτά είναι πολύ σημαντικά για τη διαχείριση της νόσου διότι μειώνουν σε μεγάλο βαθμό την πιθανότητα ανάπτυξης σοβαρών επιπλοκών που σχετίζονται με τον διαβήτη, αλλά πολλές φορές η εφαρμογή τους από τους ίδιους τους ασθενείς είναι πολύ δύσκολη, κι έτσι, συνιστάται η παρακολούθηση ειδικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων που εστιάζουν στην αυτοδιαχείριση και συμβάλλουν στην καλύτερη αντιμετώπιση του διαβήτη από τους ίδιους τους ασθενείς. Σκοπός: Βασικός σκοπός της παρούσας εργασίας ήταν η διερεύνηση των μεταβολών της σχετιζόμενης με την υγεία ποιότητας ζωής, του βαθμού ικανοποίησης και της κλινικής έκβασης των ασθενών με σακχαρώδη διαβήτη τύπου 1 ύστερα από την παρακολούθηση δομημένης εκπαίδευσης που σχετίζεται με την αυτοδιαχείριση της νόσου αυτής. Μεθοδολογία: Με δειγματοληψία ευκολίας, προσεγγίστηκαν 214 ασθενείς από τα εξωτερικά ιατρεία της Διαβητολογικής Κλινικής του νοσοκομείου του Cambridge, κατά το χρονικό διάστημα 3 Φεβρουαρίου έως 15 Μαΐου του έτους 2020, και το εργαλείο που αξιοποιήθηκε για τη συγκέντρωση των δεδομένων ήταν το ερωτηματολόγιο, το οποίο περιλάμβανε ερωτήσεις για τα δημογραφικά χαρακτηριστικά, το ερωτηματολόγιο DTSQ (“Diabetes Treatment Satisfaction Questionnaire”), το ερωτηματολόγιο DQOL – BCI (“Diabetes Quality of Life – Brief Clinical Inventory”), και ερωτήσεις σχετικά με την κλινική έκβαση των ασθενών. Όλα τα δεδομένα που συγκεντρώθηκαν από το δείγμα των ασθενών με διαβήτη τύπου 1 επεξεργάστηκαν μέσω του στατιστικού πακέτου SPSS v20. Αποτελέσματα: Κατά μέσο όρο, οι ασθενείς του δείγματος σημείωσαν μέτρια προς υψηλή βαθμολογία ικανοποίησης από τη θεραπεία, ενώ η συνολική βαθμολογία της ποιότητας ζωής των ασθενών ήταν μέτρια. Οι δημογραφικοί παράγοντες που επηρεάζουν στατιστικά σημαντικά τον βαθμό ικανοποίησης των ασθενών από τη θεραπεία τους ήταν το φύλο, η ηλικία, η εκπαίδευση, και ο αριθμός των συννοσηροτήτων, ενώ οι δημογραφικοί παράγοντες που επηρεάζουν στατιστικά σημαντικά την ποιότητα ζωής των ασθενών ήταν η οικογενειακή κατάσταση και η ηλικία. Συγκρίνοντας τα επίπεδα της ικανοποίησης των ασθενών από τη θεραπεία και της ποιότητας ζωής μεταξύ των ασθενών που είχαν λάβει την εκπαίδευση αυτοδιαχείρισης του διαβήτη και των ασθενών που δεν είχαν λάβει την εν λόγω εκπαίδευση, τα άτομα που είχαν λάβει την εκπαίδευση αυτοδιαχείρισης της νόσου είχαν υψηλότερη βαθμολογία ικανοποίησης από τη θεραπεία και υψηλότερη ποιότητα ζωής. Αντίθετα, ως προς την κλινική έκβαση, δεν υπήρξαν στατιστικά σημαντικές διαφορές μεταξύ των ασθενών που είχαν λάβει την εκπαίδευση αυτοδιαχείρισης του διαβήτη και των ασθενών που δεν είχαν λάβει την εν λόγω εκπαίδευση. Συμπεράσματα: Η παρούσα έρευνα εξέτασε ταυτόχρονα την ποιότητα ζωής, την ικανοποίηση από τη θεραπεία και την κλινική έκβαση, και το πώς επηρεάζονται οι μεταβλητές αυτές, αλλά οδηγήθηκε σε ορισμένα αποτελέσματα που διαφέρουν σημαντικά από εκείνα προγενέστερων μελετών. Ως εκ τούτου, στο μέλλον, χρειάζεται η πραγματοποίηση περισσότερων σχετικών ερευνών, ώστε να διαπιστωθεί εάν πράγματι ένα εκπαιδευτικό πρόγραμμα αυτοδιαχείρισης μπορεί να βελτιώσει σημαντικά τις παραμέτρους αυτές μεταξύ ασθενών με διαβήτη τύπου 1.
    • Introduction: Type 1 diabetes mellitus is responsible for about 5% to 10% of all cases of diabetes worldwide, and for its management, specific changes in the patients’ lifestyle are required, such as healthy diet, frequent insulin intake, regular physical exercise, smoking cessation, weight loss and regular glycaemic control. These measures are very important for the management of the disease since they greatly reduce the possibility of developing serious complications related to diabetes, but their implementation by the patients themselves is often very difficult, and therefore, it is recommended to attend special educational programs focusing on self-management that are contributing to a better management of diabetes by patients themselves. Purpose: The main purpose of the present study was the investigation of the changes in health-related quality of life, satisfaction and clinical outcomes of patients with type 1 diabetes after attending structured education related to self-management of this disease. Materials and Methods: Using convenience sampling, 214 patients from Cambridge Diabetes Clinic were recruited, between February 3, 2020 and May 15, 2020, and the tool for the collection of the data was the questionnaire, which included questions for the demographic characteristics, the questionnaire DTSQ (“Diabetes Treatment Satisfaction Questionnaire”), the questionnaire DQOL – BCI (“Diabetes Quality of Life – Brief Clinical Inventory”), and questions about the clinical outcomes of the patients. All the data gathered from the sample of the patients with type 1 diabetes were processed with the use of the statistical package SPSS v20. Results: On average, the patients of the sample had moderate to high treatment satisfaction, while their overall score of the quality of life was moderate. The demographics which statistically significantly affect the patients’ treatment satisfaction were the sex, the age, the education and the number of comorbidities, while demographics that statistically significantly affected patients’ quality of life were marital status and age. Comparing the levels of patients’ treatment satisfaction and their quality of life between patients who had received the education and patients who had not received it, those who had received self-management training had a higher score. In contrast, in terms of clinical outcomes, there were no significant differences between patients who had received diabetes self-management education and patients who had not received such education. Conclusion: The present study studied simultaneously the quality of life, the treatment satisfaction and the clinical outcomes, and how these variables are affected, but it led to some results that differ significantly from those of previous studies. Therefore, in the future, more relevant research is required in order to determine whether a self-management educational program could significantly improve these variables among patients with type 1 diabetes.
  14. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.