Επικοινωνιακές Δεξιότητες και Συναισθηματική Νοημοσύνη νοσηλευτικού προσωπικού δημοσίων νοσοκομείων: Η περίπτωση Γ.Ν.Θ. «Γ. Παπανικολάου

Communication skills and emotional intelligence of nursing staff at public hospitals: The case of GNT. G. Papanikolaou (english)

  1. MSc thesis
  2. Χατζηλεωνίδα, Ευαγγελία
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 15 September 2019 [2019-09-15]
  5. Ελληνικά
  6. 117
  7. Σαββάκης , Εμμανουήλ
  8. Σαββάκης , Εμμανουήλ | Τζιάλλας, Δημήτριος
  9. Επικοινωνία νοσηλευτή-ασθενή | Συναισθηματική νοημοσύνη
  10. 1
  11. 22
  12. 154
  13. Περιέχει: 18 πίνακες.
    • Εισαγωγή: Η επικοινωνιακή σχέση νοσηλευτών ασθενών έχει χαρακτηριστεί από πολλούς μελετητές και όχι αδίκως ως θεραπευτική. Η αποτελεσματικότητα της εν λόγω επικοινωνίας έγκειται στην ενσυναίσθηση και την κατανόηση της ευάλωτης ψυχοσωματικής κατάστασης των ασθενών, των αναγκών τους και των βιωμάτων τους από τους νοσηλευτές. Το νοσηλευτικό προσωπικό πρέπει να διαθέτει ανεπτυγμένες επικοινωνιακές δεξιότητες και υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, ώστε η επικοινωνία του με τον ασθενή να αποδεικνύεται ωφέλιμη και ουσιαστική ως προς την ποιότητα παροχής υπηρεσιών, αλλά και τη βελτίωση της υγείας του αρρώστου. Σκοπός: Η παρούσα συγγραφή επιχειρεί να παρουσιάσει τη σημαντικότητα της επικοινωνίας και της συναισθηματικής νοημοσύνης του νοσηλευτικού προσωπικού στη σχέση επαγγελματία υγείας και ασθενή. Επιπλέον να καταγράψει την ικανότητα επικοινωνίας των νοσηλευτών με τους ασθενείς σε σχέση με τη συναισθηματική νοημοσύνη και την ποιότητα επικοινωνίας. Υλικό-Μεθοδολογία: Εν συνέχεια, ακολουθεί ειδικό μέρος όπου περιέχει το ερευνητικό κομμάτι της μελέτης, στο οποίο συμμετείχαν 115 νοσηλευτές του Γενικού Νοσοκομείου Θεσσαλονίκης «Γ. ΠΑΠΑΝΙΚΟΛΑΟΥ» κατά την χρονική περίοδο Δεκεμβρίου 2018 έως Φεβρουάριο 2019. Για τη διερεύνηση των επικοινωνιακών δεξιοτήτων χρησιμοποιήθηκε το «Ερωτηματολόγιο επικοινωνίας» PELEKI, ενώ για τη διερεύνηση της ποιότητας της επικοινωνίας, χρησιμοποιήθηκε το «Ερωτηματολόγιο ποιότητας επικοινωνίας», N.Q.C.P.Q (Nurse Quality of Communication with Patient Questionnaire) και τέλος για τη μέτρηση της Συναισθηματικής Νοημοσύνης, το ερωτηματολόγιο «Wong Law Emotional Intelligence Scale» (WLEIS). Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα της συγκεκριμένης έρευνας παρουσιάζουν συσχέτιση της υποκλίμακας «Φροντίδα που προσφέρει το νοσηλευτικό προσωπικό στους ασθενείς καθώς και τις επικοινωνιακές του δεξιότητες» του ερωτηματολογίου επικοινωνίας με το ερωτηματολόγιο ποιότητας επικοινωνίας (rho=0,326 p<0,001) και με τις υποκλίμακες <<Αυτοαξιολόγηση συναισθημάτων>> (rho=0,338 p<0,001) και <<Έλεγχος συναισθημάτων>> (rho=0,349 p<0,001) του ερωτηματολόγιου WLEIS. Επίσης η υποκλίμακα <<Επικοινωνία που αναπτύσσεται μεταξύ νοσηλευτικού προσωπικού και ασθενών>> του ερωτηματολογίου PELEKI παρουσιάζει συσχέτιση με το ερωτηματολόγιο NQCPQ (rho=0,485 p<0,001) και με τις υποκλίμακες του ερωτηματολογίου WLEIS <<Αυτοαξιολόγηση συναισθημάτων>> (rho=0,411 p<0,001), <<Αξιολόγηση συναισθημάτων>> (rho=0,344 p<0,001), <<Χρήση συναισθημάτων>> (rho=0,372 p<0,001) και <<Έλεγχος συναισθημάτων>> (rho=0,447 p<0,001). Το νοσηλευτικό προσωπικό εμφανίζει υψηλό ποσοστό συναισθηματικής νοημοσύνης 74,7% με 95,6%, γεγονός που επηρεάζει θετικά την επικοινωνιακή σχέση του με τους νοσηλευόμενους. Οι συμμετέχοντες στην έρευνα νοσηλευτές εμφανίζουν ανεπτυγμένες επικοινωνιακές δεξιότητες ποσοστού που αγγίζει το 97,4%, ωστόσο, τα επιβαρυμένα καθήκοντά τους και η ψυχολογική πίεση λόγω του στρεσογόνου περιβάλλοντος, στο οποίο εργάζονται, δεν ευνοεί στην ανάπτυξη ουσιαστικής επικοινωνίας με τους ασθενείς. Συμπεράσματα: Η παρούσα έρευνα κατέδειξε ότι το νοσηλευτικό προσωπικό του υπό έρευνα δημοσίου νοσοκομείου διαθέτει υψηλή συναισθηματική νοημοσύνη, η οποία συνδέεται με την χρήση επικοινωνιακών δεξιοτήτων και τη δημιουργία μιας ουσιαστικής σχέσης επικοινωνίας νοσηλευτή – ασθενή. Η πολυετής πείρα συμβάλλει στην ανάπτυξη συναισθηματικής νοημοσύνης και στην εφαρμογή επικοινωνιακών δεξιοτήτων κατά την εκτέλεση των καθηκόντων νοσηλείας. Ωστόσο, η υπερφόρτωση των καθηκόντων του νοσηλευτή σε καθημερινή βάση αποτελεί το κυρίαρχο εμπόδιο στην ανάπτυξη ουσιαστικών επικοινωνιακών σχέσεων ασθενή- νοσηλευτή και στην ποιοτική υγειονομική περίθαλψη. Ωστόσο, υπάρχει δυνατότητα ανάπτυξης των επικοινωνιακών δεξιοτήτων μέσω σχετικών εκπαιδευτικών προγραμμάτων, εφόσον φυσικά υπάρχει και η ανάλογη θέληση από τους επαγγελματίες υγείας.
    • Introduction: The patient – nurse communication has been rightfully described as therapeutic by many researchers. Its effectiveness lies in the empathy and the understanding of the patients’ vulnerable psychosomatic condition, their needs and personal experiences on the part of nurses. The nursing staff should have well developed communication skills and high emotional intelligence so that their communication with the patient can prove beneficial and substantial as far as the quality of services and the improvement of the patient’s health are concerned. Purpose: The present paper attempts to present the importance of the communication and emotional intelligence of the nursing staff in the healthcare professional- patient relationship. It also aims at outlining the ability of the nursing staff to communicate with the patients in relation to emotional intelligence and the quality of communication. Methodology: Subsequently, a special part presenting the research of the paper follows, in which 115 nurses working at the “G. PAPANIKOLAOU” General Hospital of Thessaloniki participated, during the period from December 2018 to February 2019. For the investigation of communication skills the PELEKI “Communication questionnaire” was used, whereas for the assessment of the quality of communication the N.Q.C.P.Q (Nurse Quality of Communication with Patient Questionnaire) questionnaire was administered. Finally, for the measurement of Emotional Intelligence the «Wong Law Emotional Intelligence Scale» (WLEIS) questionnaire was used. Findings: The results of the current research have revealed a correlation between the “Care provided to patients by the nursing staff as well as their communication skills” subscale of the communication questionnaire, the quality of communication questionnaire (rho=0,326 p<0,001) and the “Self-assessment of Emotions” (rho=0,338 p<0,001) and “Control of Emotions” (rho=0,349 p<0,001) subscales of the WLEIS questionnaire. Also, the “Communication developed between the nursing staff and the patients” subscale of the PELEKI questionnaire correlates with the NQCPQ questionnaire (rho=0,485 p<0,001) as well as with the “Self-assessment of Emotions” (rho=0,411 p<0,001), “Assessment of emotions” (rho=0,344 p<0,001), “Use of emotions” (rho=0,372 p<0,001) and “Control of emotions” (rho=0,447 p<0,001) subscales of the WLEIS questionnaire. The nursing staff have shown a high rate of emotional intelligence, 74.7% to 95.6%, which positively affects patient-nurse communication. The participating nurses in the survey have manifested well developed communication skills, reaching 97.4%, although their workload and the psychological pressure, resulting from a stressful working environment, do not foster the development of meaningful patient-nurse communication. Conclusions: The present research has indicated that the nursing staff working in the public hospital in question are characterized by high emotional intelligence, which is associated with the use of communication skills and the establishment of meaningful patient-nurse communication. Multiannual experience contributes to the development of emotional intelligence and to the use of communication skills during the provision of nursing services. However, the nurse’s excessive workload on a daily basis constitutes the primary obstacle against the development of meaningful patient-nurse communication and the quality of health care. But, communication skills can be developed through relevant educational programmes, given the willingness on the part of health professionals.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.