Οικονομική αξιολόγηση της χρήσης συσκευής εκτροπής ροής του αίματος (blood flow diverter) και συγκεκριμένα της Pipeline Embolization Device (PED) έναντι του εμβολισμού με μικροσπειράματα (coil embolization/coiling) για την ενδαγγειακή αντιμετώπιση μη ραγέντων ενδοκράνιων ανευρυσμάτων.

A cost-effectiveness analysis of flow diversion (Pipeline Embolization Device) versus the conventional embolization intervention using coils, in patients with unruptured, intracranial aneurysms. (english)

  1. MSc thesis
  2. ΦΙΛΙΑ, ΠΟΛΥΞΕΝΗ
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 07 October 2016 [2016-10-07]
  5. Ελληνικά | Αγγλικά
  6. 150
  7. ΡΑΙΚΟΥ, ΜΑΡΙΑ
  8. ΡΑΙΚΟΥ, ΜΑΡΙΑ | ΝΙΑΚΑΣ, ΔΗΜΗΤΡΙΟΣ
  9. μη ραγέντα ενδοκράνια ανευρύσματα, ενδαγγειακή θεραπεία, εμβολισμός, μορφοτροπέας ροών, οικονομική αξιολόγηση, μελέτη κόστους-αποτελεσματικότητας, υπαραχνοειδής αιμορραγία.
  10. 1
  11. 17
  12. 328
  13. 2 ΩΡΕΣ
  14. 14 ΕΙΚΟΝΕΣ, 27 ΠΙΝΑΚΕΣ, 1 ΔΙΑΓΡΑΜΜΑ
    • Υπόβαθρο: Τα αγγειακά εγκεφαλικά νοσήματα, τα οποία περιλαμβάνουν τόσο ισχαιμικά όσο και αιμορραγικά επεισόδια, αποτελούν τη δεύτερη κατά σειρά αιτία θανάτου στις ανεπτυγμένες χώρες. Τα ενδοκράνια ανευρύσματα συναντώνται συχνά στο γενικό πληθυσμό αλλά τα περισσότερα είναι ασυμπτωματικά και η διάγνωση τους γίνεται με τυχαίο τρόπο. Σημαντικό είναι ότι αποτελούν την κυριότερη αιτία δημιουργίας υπαραχνοειδούς αιμορραγίας (Υ.Α.), ενός είδους ενδοκράνιας αιμορραγίας, η οποία στο 50% των περιπτώσεων οδηγεί στο θάνατο. Η πιθανή ρήξη ενός ανευρύσματος και η πρόκληση Υ.Α., πέραν των καταστροφικών συνεπειών που επιφέρει στους πάσχοντες, είναι επίσης δαπανηρή για το σύστημα υγείας. Έτσι, η προληπτική αντιμετώπιση αυτών των ενδοκράνιων ανευρυσμάτων των οποίων η ρήξη κρίνεται πιθανή μελλοντικά, αποκτά ιδιαίτερη σημασία, λαμβάνοντας πάντα υπόψη τους κινδύνους και τα οφέλη της εκάστοτε παρέμβασης. Σκοπός: Σκοπός της εργασίας είναι η οικονομική αξιολόγηση δύο εκ των μεθόδων ενδαγγειακής αντιμετώπισης μη ραγέντων μεγάλων σε μέγεθος ενδοκράνιων ανευρυσμάτων, του εμβολισμού με μικροσπειράματα σε συνδυασμό με την τοποθέτηση stent (stent-assisted coiling) και της χρησιμοποίησης μορφοτροπέα ροών (blood flow diverter). Βάσει της διεθνούς βιβλιογραφίας, η δεύτερη υπερτερεί της πρώτης από κλινικής άποψης, όμως η μεταξύ τους σχέση όσον αφορά το κόστος και την αποτελεσματικότητα δεν έχει διερευνηθεί. Μέθοδος: Η ανάλυση πραγματοποιήθηκε βάσει ενός μοντέλου Markov. Η έναρξη της ανάλυσης έγινε στην ηλικία των 50 ετών για τον πληθυσμό των ασθενών, και ακολούθησε ετήσιους κύκλους με χρονική διάρκεια ανάλυσης το προσδόκιμο ζωής των ατόμων. Η αποτίμηση της κλινικής αποτελεσματικότητας έγινε σε όρους μείωσης της πιθανότητας εμφάνισης εγγεφαλικής νόσου που αποδίδεται στην παρέμβαση ως αποτέλεσμα της βελτίωσης του ποσοστού του ολικού αποκλεισμού του ανευρύσματος που αυτή επιφέρει συγκριτικά με την παρέμβαση αναφοράς. Για τους σκοπούς της οικονομικής αξιολόγησης η αποτελεσματικότητα εκφράστηκε σε όρους προσδόκιμου επιβίωσης σταθμισμένο για ποιότητα ζωής (QALYs). Υπολογίστηκε το συνολικό κόστος των παρεμβάσεων και το αποτέλεσμα της ανάλυσης εκφράστηκε σε όρους πρόσθετου κόστους ανά κερδισμένο QALY σε όλη τη διάρκεια ζωής των ατόμων. Τα δεδομένα που χρησιμοποιήθηκαν στην ανάλυση αντλήθηκαν από τη βιβλιογραφία και η οπτική γωνία της ανάλυσης ήταν αυτή του αγοραστή των υπηρεσιών υγείας. Αποτελέσματα: Το συνολικό κόστος της τοποθέτησης μορφοτροπέα ροών προέκυψε 35741 €/ασθενή ενώ του stent-assisted coiling 39042,8 €/ασθενή για όλη τη διάρκεια ζωής τους. Όσον αφορά την αποτελεσματικότητα, αυτή εκτιμήθηκε ως 10,52 και 5,65 QALYs αντίστοιχα. Τα αποτελέσματα αυτά αναδεικνύουν ότι η τοποθέτηση blood flow diverter οδηγεί σε εξοικονόμηση πόρων (dominant), δηλαδή είναι περισσότερο αποτελεσματική και λιγότερο δαπανηρή του stent-assisted coiling. Το εύρημα αυτό επιβεβαιώθηκε από τα αποτελέσματα της ανάλυσης ευαισθησίας σε όλα τα σενάρια που εξετάστηκαν, με εξαίρεση την περίπτωση όπου ο αριθμός των χρησιμοποιούμενων coils και το κόστος τους θεωρήθηκε ότι μειώνεται στο ελάχιστο δυνατό. Στην περίπτωση αυτή, ο δείκτης ICΕR εκτιμήθηκε στα 675 €/QALY, τιμή που οι περισσότεροι λήπτες αποφάσεων θα θεωρούσαν αποδεκτή. Συμπεράσματα: Τα αποτελέματα της παρούσας ανάλυσης δείχνουν ότι η τοποθέτηση blood flow diverter για την ενδαγγειακή αντιμετώπιση μη ραγέντων μεγάλων σε μέγεθος ενδοκράνιων ανευρυσμάτων φαίνεται να είναι μια αποδεκτή επιλογή έναντι του stent-assisted coiling. Εξαιτίας της απουσίας δεδομένων μακροχρόνιας κλινικής αποτελεσματικότητας, το εύρημα αυτό είναι κατά κύριο λόγο ενδεικτικό του μακροχρόνιου κόστους-αποτελεσματικότητας της παρέμβασης και μένει να επιβεβαιωθεί από τα αποτελέσματα του σημαντικού αριθμού κλινικών μελετών που αυτή τη στιγμή βρίσκονται σε εξέλιξη.
    • Background: Cerebrovascular diseases which are subdivided into ischemic events and cerebral hemorrhages are the second leading cause of death in the industrialized countries. Intracranial aneurysms which are relatively common in the general population are mainly asymptomatic and they are diagnosed only incidentally. Importantly they are the primary cause of subarachnoid hemorrhage, a fatal type of cerebral hemorrhage in 50% of the cases. The potential rupture of an intracranial aneurysm and the subsequent subarachnoid hemorrhage has devastating consequences for both the patient and the national health system. It becomes obvious that the preventive treatment of those intracranial aneurysms which carry a high risk of rupture is extremely important, of course accounting for the potential risks and benefits of the intervention. Aim: The present study attempts to assess the cost-effectiveness of two types of endovascular treatment for unruptured intracranial aneurysms. The first achieves the embolization of the aneurysm with the use of coils together with a stent (stent-assisted coiling) and the second uses a special stent-like device called blood flow diverter. The findings of the available clinical research consistently suggest that blood flow diverters provide better clinical results than stent-assisted coiling nonetheless the cost-effectiveness of the intervention has not been investigated to date. Methods: The analysis was based on a Markov model. The patient population entered the model at age 50 and was followed through annual cycles over lifetime. The intervention’s clinical effectiveness was assessed in terms of the reduction in the probability of cerebrovascular morbidity and mortality attributed to the intervention as a result of improved complete occlusion rates compared to the stent-assisted coiling intervention. For the purposes of the economic evaluation effectiveness was expressed in quality adjusted life years (QALYs). The perspective of the analysis is that of the purchaser of health services. The data used to populate the model were drawn from the literature. Results: The total lifetime cost of treating an unruptured aneurysm with a flow diverter was estimated at 35741 €/patient and at 39042.8 €/patient for the coiling intervention. Effectiveness was estimated at 10.52 QALYs and 5.65 QALYs respectively over lifetime. These results indicate that the treatment of an unruptured aneurysm with a flow diverter is more effective and less costly (dominates). This finding was confirmed by the results of the sensitivity analysis in all cases considered but one, where the number of coils and consequently their cost was assumed to attain the minimum likely value. In this case, the ICER becomes 675 €/QALY which most decision-makers would probably consider acceptable. Conclusion: The results of the present analysis indicate that blood flow diverters appear to be an acceptable and possibly a preferred treatment option over stent-assisted coiling for the endovascular treatment of unruptured large intracranial aneurysms. Due to the lack of long-term clinical effectiveness data, this finding is mainly indicative of the long-term cost-effectiveness of the intervention and it remains to be confirmed by the results of the extensive number of ongoing clinical trials.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.