ΣΧΕΤΙΖΟΜΕΝΗ ΜΕ ΤΗΝ ΥΓΕΙΑ ΠΟΙΟΤΗΤΑ ΖΩΗΣ ΑΣΘΕΝΩΝ ΜΕ ΣΑΚΧΑΡΩΔΗ ΔΙΑΒΗΤΗ ΤΥΠΟΥ 2 ΣΤΗΝ ΠΡΩΤΟΒΑΘΜΙΑ ΦΡΟΝΤΙΔΑ ΥΓΕΙΑΣ. Ο ΡΟΛΟΣ ΤΟΥ ΑΥΤΟΕΛΕΓΧΟΥ

HEALTH RELATED QUALITY OF LIFE OF PATIENTS WITH TYPE 2 DIABETES MELLITUS IN THE PRIMARY HEALTH CARE. THE ROLE OF SELF- CONTROL (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. Βαρδάκας, Κωνσταντίνος
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 22 Σεπτεμβρίου 2018 [2018-09-22]
  5. Ελληνικά
  6. 132
  7. Δομάγερ, Φίλιππος-Ριχάρδος
  8. Δομάγερ, Φίλιππος-Ριχάρδος | Σεργεντάνης, Θεόδωρος
  9. Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2 και Type 2 diabetes mellitus | Σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής και Health related quality of life | Εκπαίδευση και Education | Αυτοέλεγχος και Self-control | Αυτοφροντίδα και Self-care | Κατάθλιψη και Depression
  10. 3
  11. 28
  12. 160
  13. Περιέχει: πίνακες, σχήματα, διαγράμματα
  14. Οικονομική και χρηματοδοτική Διαχείριση Υπηρεσιών Υγείας. Θέματα Οικονομικής και Χρηματοδοτικής Διαχείρισης Υπηρεσιών Υγείας/Αλετράς Β., Ματσαγγάνης Μ., Νιάκας Δ.
    • ΠΕΡΙΛΗΨΗ Εισαγωγή: Ο Σακχαρώδης Διαβήτης (ΣΔ) τύπου 2 αποτελεί μια χρόνια μεταβολική νόσο με αυξανόμενη νοσηρότητα και μεγάλο εύρος επιπλοκών. Στην εξελικτική του πορεία κομβικό ρόλο διαδραματίζουν τα προγράμματα εκπαίδευσης των ασθενών στην αυτοδιαχείριση της νόσου. Σκοπός: Σκοπός της παρούσης μελέτης είναι η διερεύνηση της επίδρασης της εκπαίδευσης αυτοδιαχείρισης των ασθενών με ΣΔ τύπου 2, στο βαθμό αυτοδιαχείρισης των ασθενών, στη σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής (ΣΥΠΖ) και στην καταθλιπτική συμπτωματολογία των ασθενών, καθώς και η ανάδειξη πιθανών προγνωστικών παραγόντων αυτών των επιδράσεων. Μεθοδολογία: Πρόκειται για προοπτική, τυχαιοποιημένη, ελεγχόμενη μελέτη σε 119 άτομα με ΣΔ τύπου 2 που επισκέφτηκαν τακτικά και περιφερειακά ιατρεία του Κέντρου Υγείας Λυγουριού του Νομού Αργολίδος. Η προσέγγιση του δείγματος πραγματοποιήθηκε μέσα από προσωπικές συνεντεύξεις. Οι συμμετέχοντες κατανεμήθηκαν τυχαία στην ομάδα παρέμβασης και στην ομάδα ελέγχου: στην πρώτη ομάδα διενεργήθηκε εκπαίδευση ενώ στη δεύτερη ομάδα χορηγήθηκε μόνο η συνήθης φροντίδα. Πριν την έναρξη της παρέμβασης και τρεις μήνες μετά, οι ασθενείς συμπλήρωσαν ένα σύνθετο ερωτηματολόγιο αποτελούμενο από: α) κοινωνικο-δημογραφικές ερωτήσεις, β) το ερωτηματολόγιο «εκτίμησης της συμμόρφωσης των ασθενών με ΣΔ τύπου 2 στη θεραπεία τους», γ) το ερωτηματολόγιο PHQ-9 και δ) το ερωτηματολόγιο EQ-5D-5L. Αποτελέσματα: Συγκριτικά με την ομάδα ελέγχου, οι ασθενείς της ομάδας παρέμβασης επέδειξαν στατιστικώς σημαντικά βελτιωμένη συμμόρφωση στις ακόλουθες μεταβλητές αυτοδιαχείρισης: υγιεινή διατροφή (p<0,001), πλάνο διατροφής (p<0,001), κατανάλωση φρούτων και λαχανικών (p<0,001), φυσική άσκηση (p<0,001), συγκεκριμένη άσκηση εκτός από δουλειές του σπιτιού ή εργασία (p=0,004), αυτοέλεγχος σακχάρου τριχοειδικού αίματος (p=0,007), έλεγχος σακχάρου κατά την οδηγία του ιατρού (p=0,008), ), έλεγχος των ποδιών (p=0,001), έλεγχος εσωτερικού παπουτσιών (p=0,021), μοίρασμα γευμάτων υδατανθράκων σε ίσες μερίδες (p<0,001), πλύσιμο ποδιών (p<0,001), μούλιασμα ποδιών σε διάλυμα (p=0,016) και στέγνωμα δακτύλων των ποδιών (p<0,001). Οι διαφορές παρέμειναν στατιστικώς σημαντικές έχοντας ελέγξει για κοινωνικο-δημογραφικούς παράγοντες, για το επίπεδο ποιότητας ζωής (ΠΖ) και για τη βαθμολογία κατάθλιψης. Από τις πολυπαραγοντικές αναλύσεις αναδείχθηκαν οι ακόλουθοι στατιστικώς σημαντικοί προγνωστικοί παράγοντες αυτών των διαφορών: φύλο, ηλικία, οικογενειακή κατάσταση, αριθμός επιπλοκών ΣΔ, μηνιαίο εισόδημα νοικοκυριού, κάπνισμα, ΠΖ και κατάθλιψη. Επιπλέον, παρατηρήθηκε στατιστικώς σημαντική επιδείνωση της ΠΖ και της κατάθλιψης στην ομάδα ελέγχου συγκριτικά με την ομάδα παρέμβασης (p=0,002 και p<0,001 αντίστοιχα), οι οποίες παρέμειναν στατιστικώς σημαντικές στις πολυπαραγοντικές αναλύσεις. Συμπεράσματα: Η εκπαίδευση των ασθενών με ΣΔ τύπου 2, αποτελεί αναπόσπαστο κομμάτι της ολιστικής φροντίδας υγείας, φαίνεται πως συμβάλλει στην βελτίωση της ικανότητας αυτοδιαχείρισης της νόσου και συνδέεται με τον περιορισμό της επιδείνωσης της καταθλιπτικής συμπτωματολογίας και της ΠΖ. Λέξεις-Κλειδιά: Σακχαρώδης Διαβήτης τύπου 2, σχετιζόμενη με την υγεία ποιότητα ζωής, εκπαίδευση, αυτοέλεγχος, αυτοφροντίδα, κατάθλιψη.
    • SUMMARY Introduction: Type 2 diabetes mellitus (DM) is a chronic metabolic disease with increasing morbidity and a wide range of complications. Patient education programs play a key role in the self-management of the disease in its evolutionary course. Purpose: The purpose of this study is to investigate the impact of self-management training of patients with type 2 DM, on the extent of compliance with treatment, on Health Related Quality of Life (HRQL) and depressive symptomatology of patients, as well as possible prognostic factors of these effects. Methodology: This is a prospective, randomized, controlled study in 119 people with type 2 DM who visited regular and regional clinics at the Lygourio Health Center in Argolida. The sampling approach was conducted through personal interviews. Participants were randomly assigned to the intervention team and the control group: the first group was trained and only the usual care was given to the second group. Prior to initiating the intervention and three months later, the patients completed a composite questionnaire consisting of: a) socio-demographic questions; b) the questionnaire "assessing the compliance of patients with type 2 DM in their treatment"; c) questionnaire PHQ-9 and d) the EQ-5D-5L questionnaire. Results: Compared with the control group, the intervention group patients showed statistically significantly improved compliance with the following self-management variables: healthy diet (p <0,001), diet plan (p <0,001), fruit and vegetable consumption (p <0,001), exercise (p <0,001), specific exercise other than housework or work (p =0,004), capillary blood glucose control (p =0,007), glucose control according to the doctor's instructions (p =0,008), leg control (p =0,001), internal shoe control (p =0,021), sharing carbohydrate meals in equal portions (p <0,001), foot washing (p <0,001), soaking feet in solution (p =0,016) and toe drying (p <0,001). Differences remained statistically significant, having been tested for socio-demographic factors, for quality of life (QL) and for depression scores. Multifactorial analyzes revealed the following statistically significant predictors of these differences: gender, age, marital status, number of complications, monthly household income, smoking, and depression. In addition, there was a statistically significant deterioration of QL and depression in the control group compared to the intervention group (p =0,002 and p <0,001 respectively), which remained statistically significant in multifactorial assays. Conclusions: The training of patients with type 2 DM is an integral part of holistic health care, it seems to contribute to the improvement of the self-management capacity of the disease and is associated with limiting the worsening of depressive symptomatology and QL. Key words: Type 2 diabetes mellitus, health related quality of life, education, self-control, self-care, depression.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.