Ασθενοκεντρική φροντίδα υγείας και Patient-centered care | Συναισθηματική νοημοσύνη και Emotional intelligence | Ενσυναίσθηση και Empathy | Ρύθμιση συναισθήματος και Regulation of emotion | Παρέμβαση και Intervention | Πρωτοβάθμια φροντίδα υγείας και Primary health care
2
3
146
Περιέχει : πίνακες, διαγράμματα
Η υγειονομική φροντίδα δεν είναι απλά μια ακόμη βιομηχανία παροχής υπηρεσιών. Η θεμελιώδης φύση της χαρακτηρίζεται από ανθρώπους που φροντίζουν άλλους ανθρώπους σε περιόδους ανάγκης και άγχους. Σταθερές σχέσεις εμπιστοσύνης μεταξύ τους μπορεί να είναι ζωτικής σημασίας στη θεραπεία ή τη διαχείριση μιας ασθένειας.
Σκοπός: Ο πρωταρχικός σκοπός αυτής της μελέτης ήταν να διερευνήσει τις ευρύτερες επιπτώσεις μιας παρέμβασης με στόχο τη βελτίωση της συναισθηματικής νοημοσύνης των επαγγελματιών υγείας, στην παροχή ασθενοκεντρικής φροντίδας.
Μέθοδοι: Πρόκειται για μια διαχρονική μελέτη παρέμβασης δύο χρονικών στιγμών. Εκατόν πενήντα τέσσερις επαγγελματίες υγείας της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας συμπλήρωσαν ερωτηματολόγια αυτοαναφοράς για την συναισθηματική νοημοσύνη, τη ρύθμιση του συναισθήματος, την ενσυναίσθηση και την ασθενοκεντρικότητα πριν την εφαρμογή μιας μεθόδου αυτοδιαχειριζόμενης εκπαίδευσης συναισθηματικών δεξιοτήτων και ειδικά της συναισθηματικής επίγνωσης. Ογδόντα τέσσερις συμπλήρωσαν τα ερωτηματολόγια για δεύτερη φορά ένα μήνα μετά. Για τη στατιστική ανάλυση των δεδομένων χρησιμοποιήθηκε το πρόγραμμα SPSS v. 24. Διενεργήθηκαν t-test για εξαρτημένα δείγματα, αναλύσεις διακύμανσης επαναληπτικών μετρήσεων, αναλύσεις συσχέτισης pearson, όπως επίσης t-test για ανεξάρτητα δείγματα και αναλύσεις διακύμανσης μονής κατεύθυνσης για να εξεταστούν τα αποτελέσματα της εκπαίδευσης, ατομικές διαφορές στα αποτελέσματα της εκπαίδευσης, συσχετίσεις μεταξύ των εργαλείων και ατομικές διαφορές στις μετρήσεις, αντίστοιχα.
Αποτελέσματα: Τα αποτελέσματα υπέδειξαν μια συνολικά αρνητική επίδραση της παρέμβασης [WLEIS, t(83) = 4.09, p < .001, d = 0.45, Γνωστική Αναπλαισίωση, t(83) = 2.70, p = .008, d = 0.31, JSE, t(83) = 3.94, p < .001, d = 0.45, Φροντίδα, t(83) = -2.54, p = .013, d = 0.28]. Οι συγκρίσεις μεταξύ των ομάδων ανέδειξαν υψηλότερα επίπεδα συναισθηματικής αυτοαποτελεσματικότητας για τις γυναίκες και τους νοσηλευτές από τους άντρες, WLEIS, t(152) = 2.38, p = .019, d = 0.48 και τους γιατρούς, WLEIS, t(152) = 2.84, p = .005, d = 0.49, αντίστοιχα, και περισσότερο ασθενοκεντρικές στάσεις για τους γιατρούς, t(152) = -2.48, p = .014, d = 0.42. Η συναισθηματική νοημοσύνη εμφάνισε θετική συσχέτιση με το κομμάτι της φροντίδας της ασθενοκεντρικότητας μόνο πριν την εκπαίδευση, Pearson's r(154)= .177, p = .028. Μετά την εκπαίδευση η συναισθηματική νοημοσύνη και η ασθενοκεντρικότητα εμφάνισαν αρνητική συσχέτιση, Pearson's r(84)= -.266, p = .015. Έχουν γίνει αρκετές υποθέσεις για να εξηγηθεί αυτή η μορφή των αποτελεσμάτων.
Συμπέρασμα: Στο βαθμό που η ασθενοκεντρική φροντίδα υγείας αποτελεί τον κανόνα, όλες οι πτυχές της συναισθηματικής νοημοσύνης θα έπρεπε να διδάσκονται με συστηματικό τρόπο, συμπεριλαμβανομένης της ενεργής επίβλεψης και της εποικοδομητικής ανατροφοδότησης. Επιπλέον εκπαίδευση στις δεξιότητες κοινής λήψης αποφάσεων απαιτείται για την προαγωγή της ασθενοκεντρικής φροντίδας υγείας.
Health care is not just another service industry. Its fundamental nature is characterized by people taking care of other people in times of need and stress. Stable, trusting relationships between them can be critical to healing or managing an illness.
Aim: The primary purpose of this study was to investigate the broader impact of an intervention aimed at improving healthcare professionals' emotional intelligence on the provision of patient-centered care.
Methods: This is a longitudinal intervention study with two time points. One hundred and fifty four primary healthcare professionals completed self-report measures on emotional intelligence, regulation of emotion, empathy and patient-centeredness before the implementation of a self-administered training method in emotional skills and the specific aspect of emotion awareness. Eighty four completed the same measures for a second time one month later. Data were statistically analyzed using SPSS v. 24. Dependent t-tests, repeated measures ANOVAs, pearson's correlations, as well independent t-tests and one-way ANOVAs were conducted to test the effects of the training, individual differences on training results, correlations between the measures and individual differences in measurements, respectively.
Results: The results revealed an overall negative effect of the intervention [WLEIS, t(83) = 4.09, p < .001, d = 0.45, Cognitive Reappraisal, t(83) = 2.70, p = .008, d = 0.31, JSE, t(83) = 3.94, p < .001, d = 0.45, Caring, t(83) = -2.54, p = .013, d = 0.28]. Comparisons between groups indicated higher levels of emotional self-efficacy for women and nurses than for men [WLEIS, t(152) = 2.38, p = .019, d = 0.48] and doctors [WLEIS, t(152) = 2.84, p = .005, d = 0.49], respectively, and more patient-centered attitudes for doctors [t(152) = -2.48, p = .014, d = 0.42]. Emotional intelligence was positively correlated with the caring part of patient-centeredness only before training, Pearson's r(154)= .177, p = .028. After training emotional intelligence and patient-centeredness were negatively correlated, Pearson's r(84)= -.266, p = .015. Several assumptions have been made to explain this pattern of results.
Conclusion: In the degree to which patient-centered care is the norm, all aspects of emotional intelligence should be taught in a systematic way, including active supervision and constructive feedback. Additional training in shared decision making skills is required in order to promote patient-centered care.
Παρέμβαση για την προαγωγή της ασθενοκεντρικής προσέγγισης στο κλινικό πλαίσιο της πρωτοβάθμιας φροντίδας υγείας