Πρόωρη Διακοπή Θεραπείας σε Φορέα Παροχής Υπηρεσιών Ψυχικής Υγείας: Δημογραφικοί, Κοινωνιο-Οικονομικοί και Κλινικοί Παράγοντες και η Προβλεπτική τους Αξία.

Drop-out in a Daily Psychotherapeutic Center: Sociodemographic, Socio-economic and Clinical Factors and their Predictive Value. (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΣΠΑΝΟΥ, ΒΑΣΙΛΙΚΗ
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 04 Οκτωβρίου 2016 [2016-10-04]
  5. Ελληνικά | Αγγλικά
  6. 469
  7. ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ
  8. ΛΑΔΟΠΟΥΛΟΥ, ΚΩΝΣΤΑΝΤΙΑ | ΝΙΚΟΛΕΝΤΖΟΣ, ΑΘΑΝΑΣΙΟΣ
  9. πρόωρη διακοπή θεραπείας | προβλεπτικοί παράγοντες | δέσμευση | αποχώρηση | αποδέσμευση | τερματισμός θεραπείας
  10. 2
  11. 4
  12. 498
  13. 15
  14. Περιέχει: Πίνακες, Σχήματα και Ερωτηματολόγια
    • Υπόβαθρο: Η ΠΔΘ έχει μελετηθεί εκτενώς στο παρελθόν, αλλά το πλήθος των μελετών που προέκυψαν από την βιβλιογραφική ανασκόπηση, αντί να ξεκαθαρίζει το πεδίο αναφορικά με τους παράγοντες που συνδέονται με αυτήν, το περιέπλεκε ακόμα περισσότερο, συνθέτοντας μια εικόνα χάους αναφορικά με την αντιφατικότητα των ευρημάτων και των ορισμών μεταξύ των ερευνητών. Σκοπός: Η έρευνα είχε σαν σκοπό να αναγνωρίσει τους παράγοντες που διαφοροποιούν τις περιπτώσεις ΠΔΘ από τις περιπτώσεις ολοκλήρωσης της θεραπείας σε εξωτερικούς ασθενείς ενός Τμήματος Θεραπειών Ενηλίκων της Αθήνας και στη συνέχεια να προχωρήσει στον εντοπισμό των προβλεπτικών παραγόντων της ΠΔΘ. Υλικό: Το υλικό που χρησιμοποιήθηκε για τη συλλογή των δεδομένων απαρτίστηκε από Ερωτηματολόγια όπως η φόρμα εισαγωγής νέων περιστατικών και η φόρμα απολογισμού της θεραπείας που χρησιμοποιεί το ΤΘΕ καθώς και Ψυχομετρικά Εργαλεία ευρέως χρησιμοποιούμεγια για διαγνωστικούς σκοπούς αλλά και για την αξιολόγησης της σοβαρότητας των συμπτωμάτων και της βελτίωσης της κλινικής εικόνας όπως τα Beck Anxiety Inventory (BAI), Beck Depression Inventory (BDI), Symptom Checklist 90-R (SCL-90-R), Personality Diagnostic Questionnaire-4+ (PDQ-4+), και το Center of Epidemiological Studies – Depression Scale (CES-D). Μέθοδος: Μια αναδρομική μελέτη μαρτύρων-περιτπώσεων (ή ασθενών) διενεργήθηκε με ασθενείς που έκαναν ΠΔΘ και χρησίμευσαν ως ομάδα των προς μελέτη περιπτώσεων (N=432), και ασθενείς που ολοκλήρωσαν το θεραπευτικό πλάνο και χρησίμευσαν σαν ομάδα ελέγχου δηλαδή μάρτυρες (N=575) και προέκυψαν από ένα πληθυσμό 1992 ασθενών που αιτήθηκαν θεραπείας στο ΤΘΕ την τελευταία δεκαετία. Δημογραφικά, κοινωνικο-οικονομικά και κλινικά στοιχεία χρησιμοποιήθηκαν για να συγκριθούν οι δύο ομάδες ασθενών. Το χ2, τα t-test, και η Λογιστική Παλινδρόμηση χρησιμοποιήθηκαν για την αναγνώριση των παραγόντων που συνδέονται με την αποδέσμευση από τη θεραπεία και αυτών που προβλέπουν την ΠΔΘ. Αποτελέσματα: Το ποσοστό της ΠΔΘ ήταν 21.7%, μέσα στα χαμηλότερα όρια των δεδομένων άλλων ερευνών. Μεταβλητές που αναγνωρίσθηκαν ως προβλεπτικές της ΠΔΘ συμπεριέλαβαν: την οικογενειακή κατάσταση [OR = 0.782, 95% CI (0,624 – 0,981)], το μορφωτικό επίπεδο [OR = 1.457, 95% CI (1.102 – 1.928)], προηγούμενη επαφή με ειδικό [OR = 1.380, 95% CI (1.044 – 1.825)], την θλίψη ως αρχικό αίτημα θεραπείας [OR = 0.621, 95% CI (0.448– 0.861)], τη συννοσηρότητα διαταραχών του Άξονα Ι και ΙΙ [OR = 0.778, 95% CI (0.688– 0.878)], την διάγνωση Αγχωδών Διαταραχών [OR = 1.829, 95% CI (1.334– 2.508)], τη διάγνωση Διαταραχών της Διάθεσης [OR = 1.881, 95% CI (1.320– 2.680)], τη διάγνωση Διαταραχών Πρόσληψης Τροφής [OR = 2.248, 95% CI (1.018– 4.962)], τη διάγνωση Διαταραχής Πανικού με Αγοραφοβία [OR = 3.380, 95% CI (1.529– 7.472)], διάγνωση Κοινωνικού Άγχους [OR = 2.134, 95% CI (1.190– 3.828)], τη διάγνωση Μείζονος Καταθλιπτικής Διαταραχής [OR = 2.607, 95% CI (1.392– 4.883)], τη Διάγνωση Δυσθυμικής Διαταραχής [OR = 2.603, 95% CI (1.256– 5.393)], τη διάγνωση Αποφευκτικής Διαταραχής Προσωπικότητας [OR = 1.960, 95% CI (1.226– 5.393)], και τη διάγνωση Ιδεοψυχαναγκαστικής Διαταραχής Προσωπικότητας [OR = 2.044, 95% CI (1.209– 3.686)]. Συμπεράσματα αποτελέσματα της έρευνας συζητώνται στο πλαίσιο των ευρημάτων άλλων ερευνών και στο πλαίσιο των προτάσεων της βιβλιογραφίας για μέτρα που οφείλουν να πάρουν οι κλινικοί προκειμένου να ελαχιστοποιηθεί η ΠΔΘ στα κλινικά περιβάλλοντα.
    • Background: Premature termination has been extensively studied in the past, but the researches we came across in our literature review, complicated the set of factors related to drop-out, instead of sheding light to them, and the research findings composed a chaotic picture of inconsistent findings and discrepancies as far as the definintion of premature termination is concerned. Aim and Objective: The aim of this study was to identify the factors that differentiated the cases of treatment drop-out from treatment completion in clients from a CBT out-patient Adult Treatment Center in Athens, Greece and then move on to the indentification of factors predicting premature termination of treatment. Material: The material used to collect the data consisted of Questionnaires, such as the intake and the therapy’s termination forms of the Treatment Center and Psychometric tests broadly used for diagnosis and evaluation of symptoms’ severity and clinical improvement, such as the Beck Anxiety Inventory (BAI), the Beck Depression Inventory (BDI), the Symptom Checklist 90-R (SCL-90-R), the Personality Diagnostic Questionnaire-4+ (PDQ-4+), and the Center of Epidemiological Studies – Depression Scale (CES-D). Method: A case-control study was conducted, with patients who prematurely terminated their therapy as cases (N=432), and patients who completed their treatment plan as controls (N=575) out of 1992 patients who petitioned the Adult Treatment Centre for therapy during the last decade. Demographic, socio-economic and clinical data were compared between the two groups. Chi-square, t-tests and logistic regression were used to identify the factors associated with treatment disengagement and the ones that serve as predictors of premature termination of therapy. Results: The frequency of drop-out was 21.7%, which is within the lowest range of other studies’ findings. Variables that were identified as predictors of drop-out included: marital status [OR = 0.782, 95% CI (0,624 – 0,981)], educational level [OR = 1.457, 95% CI (1.102 – 1.928)], prior treatment [OR = 1.380, 95% CI (1.044 – 1.825)], sadness as the initial complaint [OR = 0.621, 95% CI (0.448– 0.861)], comorbidity of Axes I and II [OR = 0.778, 95% CI (0.688– 0.878)], diagnosis of anxiety disorders [OR = 1.829, 95% CI (1.334– 2.508)], diagnosis of Affect Disorders [OR = 1.881, 95% CI (1.320– 2.680)], diagnosis of Eating Disorders [OR = 2.248, 95% CI (1.018– 4.962)], diagnosis of Panic Disorder with Agoraphobia [OR = 3.380, 95% CI (1.529– 7.472)], diagnosis of Social Anxiety Disorder [OR = 2.134, 95% CI (1.190– 3.828)], diagnosis of Major Depressive Disorder [OR = 2.607, 95% CI (1.392– 4.883)], diagnosis of Dysthymic Disorder [OR = 2.603, 95% CI (1.256– 5.393)], diagnosis of Avoidant Personality Disorder [OR = 1.960, 95% CI (1.226– 5.393)], and diagnosis of Obsessive Compulsive Personality Disorder [OR = 2.044, 95% CI (1.209– 3.686)]. Conclusions: Results of the study are discussed in terms of other studies’ findings and in terms of the measures the literature proposes should be taken by clinicians in order to minimize the rates of premature termination of therapy in clinical settings.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.