Αποτύπωση της λειτουργίας της Μονάδας Τεχνητής Διατροφής του Πανεπιστημιακού Γενικού Νοσοκομείου Πατρών σε διάστημα εννέα ετών: 2010-2018

Surveying the Operation of The Artificial Nutrition Unit of University General Hospital of Patras, over a eight year period: 2010-2018 (english)

  1. MSc thesis
  2. Παρτσαλάκη, Ιωάννα
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. 22 September 2019 [2019-09-22]
  5. Ελληνικά
  6. 116
  7. Αποστολάκης, Ιωάννης
  8. Αποστολάκης, Ιωάννης | Δομάγερ, Φίλιππος-Ριχάρδος
  9. Δυσθρεψία | Malnutrition | Διατροφικός Έλεγχος | Nutritional Screening | Διατροφική Εκτίμηση | Nutritional Assessment | Εντερική Διατροφή | Enteral Nutrition | Παρεντερική Διατροφή | Parenteral Nutrition | Μονάδα Τεχνητής Διατροφής ΠΓΝΠ | Artificial Nutrition Unit PGNP
  10. 2
  11. 4
  12. 70
  13. Διπλωματική Εργασία στα πλαίσια του ΜΠΣ ΔΜΥ.
    • Εισαγωγή: Η Τεχνητή Διατροφή (ΤΔ), υποδιαιρούμενη στην Εντερική (ΕΔ) και Παρεντερική (ΠΔ) ενδείκνυται για ασθενείς, που βρίσκονται σε κίνδυνο ανάπτυξης δυσθρεψίας (ή σε δυσθρεψία), όταν η σίτιση από το στόμα είναι πλημμελής και πρέπει να εφαρμόζεται από Ομάδα Υποστήριξης Θρέψης (ή Μονάδα Τεχνητής Διατροφής, ΜΤΔ). Στην Ελλάδα από 30ετίας λειτουργεί στο Πανεπιστημιακό Γενικό Νοσοκομείο Πατρών (ΠΓΝΠ) θεσμοθετημένη ΜΤΔ. Σκοπός: Ο σκοπός της μελέτης είναι η διερεύνηση για πρώτη φορά της τρέχουσας κλινικής πρακτικής, όπως εφαρμόζεται από την ΜΤΔ του ΠΓΝΠ. Μέθοδοι: Έγινε καταγραφή όλων των περιστατικών που εξυπηρέτησε η ΜΤΔ στο διάστημα 2010-2018 και διερευνήθηκαν τα είδη της ΤΔ, η διάρκεια εφαρμογής της, οι ενδείξεις τους, οι κύριες παθήσεις, τα χορηγούμενα συστατικά και οι επιπλοκές που εμφανίστηκαν. Αποτελέσματα: Η ΜΤΔ φρόντισε 518 περιστατικά (μέση διάρκεια 28 ημέρες) και το 65% αυτών έλαβαν ΕΔ, κυρίως μέσω ρινογαστρικού καθετήρα. Στο 86,3% της ΠΔ χρησιμοποιήθηκε η κεντρική-υποκλείδια οδός. Περίπου το 7% των περιστατικών χρειάστηκε να αλλάξουν το είδος της ΤΔ και σύνδρομο επανασίτισης εμφάνισαν περισσότερο αυτοί υπό ΠΔ. Οι κυριότερες επιπλοκές στην ΕΔ, ήταν οι διάρροιες, η απόφραξη στον ρινογαστρικό και η κακή τοποθέτηση στον ρινοεντερικό και στην ΠΔ το 12% με κεντρική-υποκλείδια γραμμή εμφάνισε σήψη σχετιζόμενη με τον καθετήρα. Από τις μεταβολικές επιπλοκές επικρατέστερη στην ΠΔ ήταν η υπεργλυκαιμία ακολουθούμενή από τη διαταραχή στην ηπατική βιοχημεία και στην ΕΔ η υπεργλυκαιμία, οι ηλεκτρολυτικές και/ή νεφρολογική επιβάρυνση και η υπερλιπιδαιμία/υπερτριγλυκεριδαιμία. Οι νευροχειρούργοι και οι χειρούργοι ζήτησαν περισσότερο για τα περιστατικά τους ΕΔ και η ΠΔ χρησιμοποιήθηκε κατά κόρων στα χειρουργικά. Η κύρια ένδειξη για τοποθέτηση ρινογαστρικού ήταν η δυσφαγία, για ρινοεντερικό η πάρεση στομάχου/ΓΕΣ και η παγκρεατίτιδα, ενώ το σύνδρομο δυσαπορρόφησης και η διάτρηση εντέρου για την τοποθέτηση κεντρικού-υποκλειδίου φλεβοκαθετήρα. Συμπεράσματα: Η μελέτη έδειξε ότι το είδος της ΤΔ (κυρίως ΕΔ), που επιλέχθηκε σε σημαντικό αριθμό νοσηλευόμενων ασθενών σχεδόν από όλες τις κλινικές του νοσοκομείου, ήταν σε συμφωνία με την κλινική κατάσταση κατά την έναρξη και οι διάφορες επιπλοκές περιορίστηκαν στα αναφερόμενα ποσοστά της βιβλιογραφίας, χωρίς σημαντικές αποκλίσεις, γεγονός που αντικατοπτρίζει την επαρκή λειτουργία της ΜΤΔ σύμφωνα με τα διεθνή επιστημονικά πρωτόκολλα.
    • Background: Artificial Nutrition-ΑΝ, divided into Enteral-EN and Parenteral Nutrition-PN, is indicated in patients who are at risk of malnutrition (or malnourished) and where oral feeding is inadequate, and should be applied by a trained Nutritional Support Team (or an Artificial Nutrition Unit-ANU). In Greece, at the University General Hospital of Patras-PGNP has been operating the ANU for more than 30 years. Objectives: To investigate for the first time the clinical practice, as it was implemented by the ANU of the PGNP. Methods: All cases reported by the ANU in space 2010-2018 were recorded and the types of AN, their indications, duration, main diseases, energy and protein supplementation and complications that appeared were explored. Results: The ANU took care of 518 patients (average duration of 28 days) and 65% of those received EN, mainly via a nasogastric catheter. The central-subclavian route was used in 86.3% of the PN. Approximately 7% of the patients had to change the type of AN and refeeding syndrome appeared more in those receiving PN. The main complications in EN were diarrhea, nasogastric catheter obstruction, and displacement of intestinal feeding tube and in PN catheter-related sepsis showed 12% of those with a central-subclavian line. Most prevalent metabolic complications were hyperglycemia followed by dysfunction in hepatic biochemistry in PN, whereas in EN hyperglycemia, electrolyte and/or renal disturbance and hyperlipidemia/hypertriglyceridemia. Neurosurgeons and surgeons requested EN more for their patients and PN was used most in the surgical clinics. The main indication for nasogastric tube placement were dysphagia, for nasoenteral feeding were gastric/enteral paresis and pancreatitis, whereas malabsorption syndrome and intestinal perforation for the placement of central-subclavian venous catheter. Conclusions: This study showed that the type of AN (mainly EN), applied in a significant number of hospitalized patients in almost all clinics, was in agreement with the medical condition of the patient at the beginning, and the various complications were limited to the reported percentages of the literature, without important deviations, which reflects the adequate operation of the ANU, in line with international scientific protocols.
  15. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.