ΤΟ ΕΠΙΠΕΔΟ ΤΗΣ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ ΣΤΟΥΣ ΣΠΟΥΔΑΣΤΕΣ/ΣΤΡΙΕΣ ΤΩΝ ΣΧΟΛΩΝ ΥΠΗΡΕΣΙΩΝ ΥΓΕΙΑΣ ΤΗΣ ΜΕΤΑΛΥΚΕΙΑΚΗΣ ΚΑΙ ΤΡΙΤΟΒΑΘΜΙΑΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ. ΓΝΩΜΕΣ, ΚΡΙΣΕΙΣ, ΠΡΟΣΔΟΚΙΕΣ ΚΑΙ ΠΡΟΤΑΣΕΙΣ ΤΩΝ ΕΚΠΑΙΔΕΥΟΜΕΝΩΝ ΓΙΑ ΠΟΙΟΤΙΚΟΤΕΡΗ ΠΑΡΟΧΗ ΕΠΙΣΤΗΜΟΝΙΚΗΣ ΘΕΩΡΗΤΙΚΗΣ ΚΑΙ ΠΡΑΚΤΙΚΗΣ ΓΝΩΣΗΣ

  1. MSc thesis
  2. ΡΟΥΜΕΛΙΩΤΟΥ, ΜΑΡΙΑ
  3. Διοίκηση Μονάδων Υγείας (ΔΜΥ)
  4. Νοέμβριος 2016 [2016-11]
  5. Ελληνικά
  6. ΕΠΙΠΕΔΟ ΠΑΡΕΧΟΜΕΝΗΣ ΕΚΠΑΙΔΕΥΣΗΣ
  7. In the curriculum of most medical schools traditionally include theoretical training of students through theoretical lecture courses and internship, initially through laboratory courses and then through the clinical practice. The main objective of the curriculum is the transmission of knowledge and the development of skills, attitudes and behaviors that lead to graduates of schools of health professions to good performance and excellent education. In clinical courses aims to develop basic clinical skills to the method of e-learning. The virtual patient applications run by students in decision-making in an environment that does not compromise the health of patients. Purpose: This study aims to investigate the views of students on the theoretical and clinical training. Material and Methods: Primary survey questionnaire by personal interview which involved 241 students / behavior shows, university and regional hospitals, Medical Schools, Technological Educational Institutes (TEI) and Public Vocational Training Institutes (DIEK). Results: Based on the analysis of the results the students believe that the curriculum is relevant to their future profession. They are satisfied with the benefits of Schools for them and especially to printed scientific materials - textbooks, libraries, as well as the criticism of their teachers which are seen as constructive. Reasons like, no matter object of study, behavior and clinical staff not approachable teachers seem not constitute occasions of absence from courses. But they believe that the volume of cases encountered in their clinical practice is not educational enough. As the two main practice deterrence reasons qualify as poor working conditions and low pay. Also show a relatively large proportion, approximately 35.0% are not satisfied with the curriculum. Presented particularly pessimistic as regards their professional future, when the question about the future employment prospects of the percentage of negative responses is quite high, about one out of two, close to 45.0%. Regarding technology - virtual patients, simulations, distance education - resulting very low confidence values in such methods, and this may be due to lack of experience from such practices. The students seem to believe that the practice in person training in the clinic may not be substituted. Finally espouse the view that the MSc is necessary for their vocational rehabilitation (43.6%). From the overall assessment of the results of this research shows that requiring interventions in the organization of studies and the exploitation and utilization of the logistics of hospitals, interventions will have a positive sign in the theoretical and clinical training of students. Conclusion: substantial contributions to the study outline is necessary to be done to make it more efficient linking of theory to clinical practice. Clinical education is fundamental, because it transforms the theoretical knowledge of students in clinical practice and skill and also sets standards of professional conduct.
    • Στο πρόγραμμα σπουδών των περισσοτέρων ιατρικών σχολών παραδοσιακά περιλαμβάνεται η θεωρητική κατάρτιση των φοιτητών μέσα από μαθήματα θεωρητικών διαλέξεων και η πρακτική τους άσκηση, αρχικά μέσα από εργαστηριακά μαθήματα και έπειτα μέσα από την κλινική άσκηση. Ο βασικός στόχος των προγραμμάτων σπουδών είναι η μετάδοση γνώσεων και η ανάπτυξη δεξιοτήτων, στάσεων και συμπεριφορών που θα οδηγήσουν τους πτυχιούχους των σχολών των επαγγελμάτων υγείας στην καλή άσκηση και άρτια εκπαίδευσή τους. Στα κλινικά μαθήματα επιδιώκεται η ανάπτυξη βασικών κλινικών δεξιοτήτων με τη μέθοδο της ηλεκτρονικής μάθησης. Οι εφαρμογές εικονικών ασθενών εξασκούν τους φοιτητές στη λήψη αποφάσεων σε ένα περιβάλλον που δεν θέτει σε κίνδυνο την υγεία των ασθενών. Σκοπός: Η παρούσα μελέτη έχει στόχο να διερευνήσει τις απόψεις των φοιτητών για την θεωρητική και κλινική τους εκπαίδευση. Υλικό και μέθοδος: Πρωτογενής έρευνα με ερωτηματολόγιο με τη μέθοδο της προσωπικής συνέντευξης στην οποία συμμετείχαν 241 φοιτητές/τριες, πανεπιστημιακών και περιφερειακών νοσοκομείων, Ιατρικών Σχολών, ΤΕΙ και ΔΙΕΚ. Αποτελέσματα: Με βάση τη επεξεργασία των αποτελεσμάτων οι φοιτητές πιστεύουν ότι το πρόγραμμα σπουδών είναι συναφές με το μελλοντικό τους επάγγελμα. Είναι ικανοποιημένοι από τις παροχές των Σχολών προς αυτούς και ιδιαίτερα από το έντυπο επιστημονικό υλικό - συγγράμματα, βιβλιοθήκες, όπως επίσης και από την κριτική που τους ασκείται από τους καθηγητές την οποία βλέπουν ως εποικοδομητική. Λόγοι όπως, αδιάφορο αντικείμενο σπουδών, συμπεριφορά προσωπικού κλινικών και μη προσιτοί καθηγητές φαίνεται να μην αποτελούν αφορμές απουσίας από τα μαθήματα. Πιστεύουν όμως ότι ο όγκος των περιστατικών που αντιμετωπίζουν στην κλινική τους πρακτική δεν είναι εκπαιδευτικά επαρκής. Ως δύο βασικοί λόγοι αποτροπής άσκησης του επαγγέλματος προκρίνονται οι δυσμενείς συνθήκες εργασίας και οι χαμηλές αποδοχές. Επίσης δείχνουν με σχετικά μεγάλο ποσοστό, περίπου στο 35,0%, να μην είναι ευχαριστημένοι από το πρόγραμμα σπουδών. Παρουσιάζονται ιδιαίτερα απαισιόδοξοι, όσο αφορά το επαγγελματικό τους μέλλον, τη στιγμή που στην ερώτηση για τις προοπτικές μελλοντικής απασχόλησης το ποσοστό των αρνητικών απαντήσεων είναι αρκετά υψηλό, περίπου ο ένας στους δύο, κοντά στο 45,0%. Όσο αφορά την τεχνολογία - εικονικοί ασθενείς, προσομοιώσεις, εξ αποστάσεως εκπαίδευση - προκύπτουν πολύ χαμηλές τιμές εμπιστοσύνης σε τέτοιες μεθόδους, και αυτό μπορεί να οφείλεται στην έλλειψη εμπειρίας από τέτοιες πρακτικές. Οι φοιτητές δείχνουν να πιστεύουν ότι, η δια ζώσης πρακτική εκπαίδευση μέσα στην κλινική δεν μπορεί να υποκατασταθεί. Τέλος ασπάζονται την άποψη, ότι το μεταπτυχιακό δίπλωμα ειδίκευσης είναι απαραίτητο για την επαγγελματική τους αποκατάσταση (43,6%). Από την συνολική αποτίμηση των αποτελεσμάτων της παρούσας έρευνας, προκύπτει ότι πρέπει να γίνουν παρεμβάσεις στην οργάνωση των σπουδών και στην αξιοποίηση και χρησιμοποίηση της υλικοτεχνικής υποδομής των νοσοκομειακών ιδρυμάτων, παρεμβάσεις που θα έχουν θετικό πρόσημο στη θεωρητική και κλινική εκπαίδευση των φοιτητών. Συμπεράσματα: Είναι αναγκαίο να γίνουν ουσιαστικές παρεμβάσεις στο περίγραμμα σπουδών για καταστεί πιο αποδοτική η διασύνδεση της θεωρίας με την κλινική πρακτική. Η κλινική εκπαίδευση είναι θεμελιώδης, γιατί μετουσιώνει τη θεωρητική γνώση των φοιτητών, σε πράξη και κλινική δεξιότητα και επίσης διαμορφώνει πρότυπα επαγγελματικής συμπεριφοράς.
  9. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.