Η διοίκηση του κεφαλαίου κίνησης αποτελεί μία από τις πιο σημαντικές δραστηριότητες του Οικονομικού Διευθυντή, διότι αφενός τα στοιχεία του κυκλοφορούντος ενεργητικού και οι βραχυπρόθεσμες υποχρεώσεις καταλαμβάνουν ένα σημαντικό τμήμα του ενεργητικού και του παθητικού αντίστοιχα, αφετέρου οι αποφάσεις που αφορούν επενδύσεις σε κεφάλαιο κίνησης, έχουν άμεσο αντίκτυπο στα κέρδη, στον κίνδυνο της επιχείρησης και στην αξία της μετοχής της. Για αυτό το λόγο μεγάλο μέρος του χρόνου του Οικονομικού Διευθυντή αφιερώνεται στη διοίκηση του κεφαλαίου κίνησης και υπάρχει καθημερινή και συνεχής παρακολούθηση των στοιχείων που το συνθέτουν. Στόχος αποτελεί η επιλογή του άριστου επιπέδου των στοιχείων του κεφαλαίου κίνησης και η κατάλληλη σύνθεση των βραχυπρόθεσμων και μακροπρόθεσμων πηγών χρηματοδότησης. Οι αποφάσεις αυτές σχετίζονται με την ανταλλαγή κινδύνου (trade off) που πρέπει να ληφθούν μεταξύ κέρδους και κινδύνου.
Ο Οικονομικός Διευθυντής λαμβάνοντας υπόψη τις ιδιαιτερότητες της επιχείρησης του, τις στρατηγικές της επιδιώξεις, το οικονομικό περιβάλλον (οικονομικές συνθήκες ανταγωνισμός), μέσα στο οποίο δραστηριοποιείται καλείται να επιλέξει εκείνες τις επενδύσεις που θα μεγιστοποιήσουν την αξία της επιχείρησης, προνοώντας όμως η επιχείρηση να έχει ικανές ταμειακές ροές, ώστε να μπορεί να ανταποκριθεί στις χρηματοοικονομικές της υποχρεώσεις και να αποφύγει τον κίνδυνο της χρεοκοπίας (insolvency)
Υπάρχουν μέθοδοι και υποδείγματα που μπορούν να εφαρμοστούν προκειμένου να επιτευχθεί η βέλτιστη διαχείριση των στοιχείων του κεφαλαίου κίνησης, δηλαδή ο καθορισμός του άριστου επιπέδου τους, που βρίσκεται στο σημείο όπου το οριακό κόστος ισοδυναμεί με το οριακό έσοδο, ωστόσο η σωστή εφαρμογή και διαχείρισή τους, επιβάλλει την άριστη γνώση των ιδιαιτεροτήτων του κάθε στοιχείου, της αλληλεπίδρασης των στοιχείων μεταξύ τους και του οικονομικού περιβάλλοντος που συνεχώς μεταβάλλεται και δημιουργεί νέα δεδομένα. Καταλληλότερο ίσως μέτρο για τη συνολική διαχείριση του κεφαλαίου κίνησης είναι η διάρκεια του ταμειακού κύκλου (cash convertion cycle), λόγω του δυναμικού του χαρακτήρα και της χρησιμοποίησής του ως μέτρο ρευστότητας και αποδοτικότητας.
Τα τελευταία έτη έχουν γίνει πολλές μελέτες που κατά κανόνα δείχνουν ότι η αποδοτικότητα των επιχειρήσεων συσχετίζεται αρνητικά με τη διάρκεια του ταμειακού κύκλου. Στην παρούσα εργασία διενεργείται εμπειρική μελέτη, οπού επιχειρείται να διερευνηθεί η σχέση του ταμειακού κύκλου και της αποδοτικότητας των επιχειρήσεων με χρήση οικονομετρικών μοντέλων. Τα στοιχεία αντλήθηκαν από τις δημοσιευμένες οικονομικές καταστάσεις 407 επιχειρήσεων που ανήκουν στον κλάδο τροφίμων και ποτών, στην Ελλάδα για τα έτη 2004-2009. Στα αποτελέσματα αντίθετα με τα ευρήματα της πλειονότητας αντίστοιχων μελετών η σχέση του ταμειακού κύκλου και των δεικτών αποδοτικότητας υπολογίστηκε θετική και στατιστικά σημαντική
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
