Οι τράπεζες εκτείθονται σε πολλά είδη κινδύνων που έχουν κατά καιρούς προκαλέσει συστημικές κρίσεις. Οι κίνδυνοι μεταξύ άλλων, περιλαμβάνουν, τον κίνδυνο ρευστότητας (ο κίνδυνος ότι πολλοί καταθέτες θα ζητήσουν τις αποσύρσεις πέρα από τα διαθέσιμα κεφάλαια), τον πιστωτικό κίνδυνο (ο κίνδυνος ότι εκείνοι που οφείλουν τα χρήματα στην τράπεζα δεν θα ξεπληρώσουν), και τον κίνδυνο επιτοκίου (ο κίνδυνος ότι η τράπεζα θα είναι μη κερδοφόρα εάν τα αυξανόμενα επιτόκια την αναγκάσουν να πληρώνει σχετικά περισσότερα στις καταθέσεις από αυτά που λαμβάνει στα δάνειά της). Ιστορικά τραπεζικές κρίσεις έχουν προκληθεί όταν εμφανίζονται ένας ή περισσότεροι κίνδυνοι για έναν τραπεζικό τομέα στο σύνολό του.. Τα προεξέχοντα παραδείγματα περιλαμβάνουν την κρίση στη Αμερικάνικη Savings and Loan στη δεκαετία του '80 και στις αρχές της δεκαετίας του '90, και η ιαπωνική τραπεζική κρίση κατά τη διάρκεια της δεκαετίας του '90. Η Βασιλεία ΙΙ είναι η δεύτερη από τις συμφωνίες που έχει εκδώσει η Επιτροπή της Βασιλείας για τη τραπεζική εποπτεία και αφορά τους τραπεζικούς κανονισμούς και το τραπεζικό δίκαιο. Ο σκοπός της Βασιλείας ΙΙ είναι να δημιουργηθεί ένα διεθνές πρότυπο που οι τραπεζικοί οργανισμοί να μπορούν να εφαρμόζουν προκειμένου να μπορούν να προφυλαχθούν απέναντι σε όλα τα είδη των τραπεζικών κινδύνων. Οι υπερασπιστές της Βασιλείας ΙΙ θεωρούν ότι ένα τέτοιο διεθνές πρότυπο μπορεί να προστατεύσει το διεθνές χρηματοοικονομικό σύστημα από τα είδη των προβλημάτων που μπορούν να οδηγήσουν στην χρεοκοπία μιας τράπεζας. Κατά γενική ομολογία, αυτοί οι κανόνες σημαίνουν ότι όσο μεγαλύτερος είναι ο κίνδυνος στον οποίο η τράπεζα εκτίθεται, τόσο μεγαλύτερο πρέπει να είναι το ελάχιστο ύψος των ιδίων κεφαλαίων που πρέπει να διακραττεί η τράπεζα προκειμένου να προστατεύσει τη φερεγγυότητα και τη σταθερότητά της. Η Βασιλεία ΙΙ χρησιμοποιεί «τρεις πυλώνες» - (1) ελάχιστες κεφαλαιακές υποχρεώσεις έναντι του πιστωτικού και του λειτουργικού κινδύνου, (2) διαδικασίες για τον έλεγχο σε μόνιμη βάση της επάρκειας των ιδίων κεφαλαίων των τραπεζών και (3) ενδυνάμωση της πειθαρχίας που επιβάλλει η αγορά στις τράπεζες μέσω της γνωστοποίησης πληροφοριών - για να προωθήσει τη μεγαλύτερη σταθερότητα στο οικονομικό σύστημα. Η Βασιλεία Ι εξέτασε μόνο ορισμένα σημεία αυτών των τριών πυλώνων. Για παράδειγμα σχετικά με τον πρώτο πυλώνα εξέτασε με τρόπο απλό μόνο τον πιστωτικό κίνδυνο, ενώ ο κίνδυνος αγοράς ήταν μια ύστερη σκέψη και ο λειτουργικός κίνδυνος δεν εξετάστηκε καθόλου. Η Βασιλεία ΙΙ κυρίως απευθύνεται στις μεγάλες τράπεζες που δραστηριοποιούνται στο διεθνή χώρο. Το βασικό της πλαίσιο εντούτοις, πρέπει να είναι κατάλληλο για την εφαρμογή του σε όλες τις τράπεζες με ποικίλα επίπεδα πολυπλοκότητας και επιχειρησιακών δραστηριοτήτων.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
