Στην παρούσα εργασία διερευνάται ο τρόπος µε τον οποίο οι επενδυτές µπορούν να κατασκευάσουν αποτελεσµατικά χαρτοφυλάκια. Βασική υπόθεση της εργασίας είναι ότι οι αποδόσεις των χρηµατιστηριακών επενδύσεων είναι τυχαίες µεταβλητές και, ως τέτοιες, µπορούν να περιγραφούν από την αναµενόµενη τιµή τους (µέση απόδοση) και την τυπική τους απόκλιση (κίνδυνος). Ο κίνδυνος διακρίνεται σε µη συστηµατικό, ο οποίος αναφέρεται στον κίνδυνο που αντιστοιχεί σε µεµονωµένες συναλλαγές, και σε συστηµατικό που δεν µπορεί να µειωθεί από ένα χαρτοφυλάκιο. Γίνεται αναφορά στο πρόβληµα της αδράνειας στο ελληνικό χρηµατιστήριο και στην συνέχεια περιγράφεται η απλή γραµµική παλινδρόµηση καθώς και η διάκριση παλινδρόµησης και συσχέτισης. Ιδιαίτερη αναφορά δίνεται στον προβληµατισµό που έχει αναπτυχθεί σχετικά µε το διάστηµα υπολογισµού των αποδόσεων και τον κατάλληλο χρονικό ορίζοντα εκτίµησης των δεδοµένων. Η εργασία καταλήγει στο συµπέρασµα ότι το αντικείµενο του ενδιαφέροντος ενός ορθολογικού επενδυτή αποτελεί ο συστηµατικός κίνδυνος ο οποίος αποµένει µετά την διαφοροποίηση του χαρτοφυλακίου του. Εφαρµόζουµε το Υπόδειγµα της Αγοράς για βασικούς χρηµατιστηριακούς δείκτες του Χρηµατιστηρίου Αξιών Αθηνών και διαπιστώνουµε ότι δεν υπάρχουν ενδείξεις ετεροσκεδαστικότητας σε επίπεδο στατιστικής σηµαντικότητας 5%.
Hellenic Open University
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Συσχέτιση βασικών χρηματιστηριακών δεικτών με το γενικό δείκτη του Χρηματιστηρίου Αξιών Αθηνών - Identifier: 88226
Internal display of the 88226 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
