Το αντικείµενο της µελέτης αυτής είναι η παρουσίαση της πιστωτικής πολιτικής των τραπεζών ως αποτέλεσµα της ύπαρξης του πιστωτικού κινδύνου και της ανάγκης διαχείρισης του. Η µελέτη αποτελείται από δύο µέρη, το θεωρητικό και το εµπειρικό. Στο θεωρητικό µέρος (κεφάλαια 1-9), παρουσιάζονται οι βασικές αρχές δανεισµού και οι µέθοδοι που ακολουθούν οι περισσότερες τράπεζες κατά το στάδιο της διαχείρισης του πιστωτικού κινδύνου. Κατά το στάδιο αυτό, λαµβάνεται η απόφαση συναλλαγής µε τον αντισυµβαλλόµενο για µία από τις παραδοσιακές τραπεζικές εργασίες, τη χρηµατοδότηση (άµεση και έµµεση) των επιχειρήσεων. Έτσι, αρχικά επιχειρείται (κεφάλαιο 2) µία συνοπτική παρουσίαση των πιστωτικών διευκολύνσεων των τραπεζών προς τις επιχειρήσεις και έπονται (κεφάλαιο 3,4) οι µέθοδοι αξιολόγησης του πιστωτικού κινδύνου σε επίπεδο δανείου µέσω της χρηµατοοικονοµικής ανάλυσης (financial analysis) και συγκεκριµένα µέσω των χρηµατοοικονοµικών δεικτών και των καταστάσεων ταµειακών ροών. Παράλληλα, γίνεται µία σύντοµη αναφορά (κεφάλαιο 5) στη διαχείριση του πιστωτικού κινδύνου µέσω των συστηµάτων «credit scoring». Ακολουθεί (κεφάλαιο 6), η παρουσίαση των εξασφαλίσεων (ενοχικών και εµπράγµατων) τις οποίες λαµβάνουν οι τράπεζες ως εναλλακτική πηγή αποπληρωµής (second way out) των παρεχόµενων πιστώσεων. Εξάλλου, το ύψος και η ποιότητα αυτών λαµβάνονται υπόψη κατά τον υπολογισµό της κεφαλαιακής επάρκειας των τραπεζών, δηλαδή της απαιτούµενης ίδιας συµµετοχής τους κατά τη διενέργεια των χρηµατοδοτήσεων. Η αποδοτικότητα των πιστοδοτικών σχέσεων αποτελεί το βασικό λόγο για την ανάληψη του πιστωτικού κινδύνου από τις τράπεζες γι’ αυτό και παρουσιάζονται (κεφάλαιο 7) οι µέθοδοι υπολογισµού της. Επίσης, λόγω του τεράστιου ενδιαφέροντος που έχουν δείξει οι χρηµατοπιστωτικοί οργανισµοί παγκοσµίως για την ανάπτυξη και εφαρµογή νέων µοντέλων στη διαχείριση και µέτρηση του πιστωτικού κινδύνου, επιχειρείται µία σύντοµη αναφορά (κεφάλαιο 8) της προσέγγισης της αξίας σε κίνδυνο (VaR). Τέλος, παρουσιάζεται (κεφάλαιο 9) η έννοια του συστηµατικού κινδύνου (συντελεστής βήτα) και οι επικρατέστεροι τρόποι υπολογισµού του ως απαραίτητο θεωρητικό υπόβαθρο για την εµπειρική εφαρµογή της µελέτης. 1 Πιστωτική Πολιτική Τραπεζών και Πιστωτικός Κίνδυνος Σκοπός της εµπειρικής εφαρµογής (κεφάλαιο 10) είναι α) η εκτίµηση, µε τη χρήση του οικονοµετρικού πακέτου E-Views, του συντελεστή βήτα (beta) 30 εταιρειών εισηγµένων στο Χρηµατιστήριο Αξιών Αθηνών (Χ.Α.Α.), σύµφωνα µε το υπόδειγµα του ενός δείκτη (Single Index Model) και τη µέθοδο των ελαχίστων τετραγώνων (O.L.S), β) η χρηµατοοικονοµική ανάλυση µέσω δεικτών των ίδιων εταιρειών, προκειµένου να εξαχθούν συµπεράσµατα για το αν η χρηµατοοικονοµική τους κατάσταση µπορεί να δικαιολογήσει την εκτίµηση της τιµής του συντελεστή βήτα. Από τα αποτελέσµατα των εκτιµήσεων προκύπτει ότι ο πιστωτικός κίνδυνος των εταιρειών, όπως αυτός αξιολογείται από την χρηµατοοικονοµική ανάλυση των λογιστικών τους καταστάσεων, συνδέεται τις περισσότερες φορές µε το µέγεθος του συντελεστή βήτα (beta factor). Το αποτέλεσµα αυτό επιβεβαιώνουν διεθνείς έρευνες που αναζητούν τη σχέση µεταξύ της χρηµατοοικονοµικής κατάστασης εταιρειών και της χρηµατιστηριακής τους παρουσίας.
Hellenic Open University
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Κύρια Αρχεία Διατριβής
Πιστωτική πολιτική τραπεζών και πιστωτικός κίνδυνος - Identifier: 88220
Internal display of the 88220 entity interconnections (Node labels correspond to identifiers)
