Public-private partnership» or “PPP” | Environment, waste management
1
16
ΠΕΡΙΕΧΕΙ ΠΙΝΑΚΕΣ, ΧΑΡΤΕΣ
Ο τομέας της διαχείρισης των απορριμμάτων αποτελεί ένα από τους βασικούς τομείς στο χώρο των έργων περιβάλλοντος καθώς και των αντιστοίχων υπηρεσιών τους. Οι στόχοι στη διαχείριση των στερεών αποβλήτων προσδιορίζονται στην Οδηγία Πλαίσιο για τα απόβλητα 2008/98/ΕΚ και έχουν ενσωματωθεί στο εθνικό δίκαιο με το Νόμο Πλαίσιο 4042/2012 (Α΄24) και στο Εθνικό Σχέδιο Διαχείρισης αποβλήτων (ΕΣΔΑ) (Αριθμ. Οικ. 51373/4684 ΦΕΚ2706/Β/15.12.2015). Επιπλέον στο ΕΣΔΑ καθορίζονται οι προοπτικές διαχείρισης έως το 2020 σύμφωνα με τις τάσεις που προδιαγράφονται στην Ευρωπαϊκή Ένωση και σήμερα προσεγγίζονται με τη Στρατηγική «Ευρώπη 2020», την πρόταση για το 7ο Πρόγραμμα Δράσης για το Περιβάλλον και το Χάρτη Πορείας για την αποδοτικότητα των πόρων. Ο τομέας της διαχείρισης των απορριμμάτων στο χώρο της Ελλάδας δεν έχει εναρμονιστεί με την ισχύουσα Ευρωπαϊκή Νομοθεσία και πιθανόν να κριθεί αναγκαίο να γίνουν σε σύντομο χρονικό διάστημα πολλές υποδομές. Η χρηματοδότηση αυτών θα αποτελέσει μία από τις προκλήσεις επίλυσης, καθώς τα κεφάλαια που παρέχονται μέσω των κοινοτικών κονδυλίων είναι απομειούμενα. Στο χρηματοδοτικό κενό που δημιουργείται η λύση της χρηματοδότησης από ιδιωτικά κεφάλαια είναι μία από τις εναλλακτικές επιλογές, η οποία λαμβάνει όλο και περισσότερο παγκόσμιο ενδιαφέρον και είναι γνωστή ως συμπράξεις Δημοσίου και Ιδιωτικού Τομέα «ΣΔΙΤ».
Ως «ΣΔΙΤ» ορίζονται οι συμβάσεις, κατά κανόνα μακροχρόνιες, οι οποίες συνάπτονται μεταξύ ενός δημόσιου φορέα και ενός ιδιωτικού τομέα, με σκοπό την εκτέλεση έργων ή την παροχή υπηρεσιών ή και τα δύο. Αποτελούν μια εναλλακτική δυνατότητα κατασκευής ή παροχής υπηρεσιών σε σχέση με αυτό που ήταν έως και σήμερα γνωστό, δηλαδή την έννοια του αμιγώς δημοσίου έργου ή την παροχή συγκεκριμένων υπηρεσιών από καθαρά δημόσιους φορείς. Στο πλαίσιο αυτό, ο ιδιωτικός φορέας αναλαμβάνει το σύνολο ή μέρος του κόστους υλοποίησης του έργου και ένα σημαντικό μέρος των κινδύνων που σχετίζονται με την κατασκευή και λειτουργία του. Από την άλλη πλευρά, ο δημόσιος τομέας επικεντρώνεται στον καθορισμό των σχεδιαστικών, τεχνικών και λειτουργικών απαιτήσεων του έργου και αποπληρώνει τους ιδιώτες με τμηματικές καταβολές συνδεδεμένες με τη διαθεσιμότητα του έργου και την τήρηση των προδιαγραφών λειτουργίας του. Παγκοσμίως, η δυνατότητα της σύμπραξης δημόσιου και ιδιωτικού τομέα («ΣΔΙΤ») έχει κεντρίσει το ενδιαφέρον μέρους της επιστημονικής κοινότητας, αλλά και των υπευθύνων των έργων Δημόσιων Φορέων και Ιδιωτών. Αφορά το σχεδιασμό και υλοποίηση έργων σε διάφορους τομείς, όπως οι οδικές μεταφορές, οι τεχνολογίες πληροφορίας και των επικοινωνιών, αλλά και τα περιβαλλοντικά έργα, χωρίς ωστόσο να υπάρχει, εν γνώσει μας, κάποια βιβλιογραφική ανασκόπηση για τις δημοσιεύσεις που περιγράφουν ή κάνουν κάποια κριτική σε αυτά τα έργα.
Ο τρόπος αυτός χρηματοδότησης έχει βρει εφαρμογή και στην Ελλάδα σε έργα περιβάλλοντος, τα οποία σήμερα βρίσκονται στην φάση της συμβασιοποίησης ή της κατασκευής, είτε μόλις έχουν εισέλθει στη φάση της λειτουργίας. Η εμπειρία της χρήσης των «ΣΔΙΤ» σε περιβαλλοντικά έργα στη χώρα είναι μικρή σε σχέση με ολοκληρωμένα έργα και υπηρεσίες σε άλλες χώρες. Συνεπώς, η συγκριτική αξιολόγηση της εμπειρίας που προέρχεται από τέτοια έργα, όπως προκλήσεις που αναδύονται στις εκάστοτε διακριτές φάσεις της διαδικασίας, θα μπορούσε να αποτελέσει χρήσιμη πληροφορία για μια συνολικότερη αποτίμηση της συνεισφοράς του τρόπου αυτού χρηματοδότησης. Όπως και επίσης, θα μπορούσε να δώσει χρήσιμο υλικό και κατευθύνσεις για την υλοποίηση εθνικών έργων.
Στην παρούσα εργασία συλλέχθηκαν πληροφορίες σχετικά με τις «ΣΔΙΤ» σε περιβαλλοντικά έργα με έμφαση σε έργα διαχείρισης στερεών αστικών αποβλήτων μέσα από μια εκτενή ανασκόπηση της βιβλιογραφίας, από την οποία διαπιστώθηκε ότι τα έργα διαχείρισης απορριμμάτων απαιτούν ένα υψηλό κεφάλαιο σε υποδομές και συνεπώς τα ΣΔΙΤ μπορούν να αποτελέσουν τρόπο χρηματοδότησης μειώνοντας το χρηματοδοτικό κενό. Ωστόσο δεν υφίσταται ακόμα η εμπειρία από την φάση λειτουργίας των υποδομών και των προβλημάτων που είναι πιθανό να προκύψουν.
Η εμπειρία του Δημοσίου Τομέα στις συμπράξεις αυτές είναι μικρή και μόνο με την ομπρέλα υποστήριξης από Ειδική Κεντρική Υπηρεσία είναι δυνατή η ανταπόκριση αυτών στα θέματα που προκύπτουν.
Από τα στοιχεία που συλλέχθηκαν για ΣΔΙΤ σε αναπτυσσόμενες χώρες προκύπτει ακόμα μεγαλύτερη ανάγκη για τέτοιου είδους συμβάσεις καθώς το χρηματοδοτικό κενό, η υποστελέχωση του δημοσίου και η ανυπαρξία τεχνογνωσίας είναι πολύ έντονα στις χώρες αυτές, όπως επίσης και η απόκλιση από περιβαλλοντικούς στόχους.
Η παρούσα εργασία μπορεί να δώσει μια σημαντική ανατροφοδότηση για τον σχεδιασμό περιβαλλοντικών έργων με βάση τις συμβάσεις «ΣΔΙΤ».
The sector of waste management is one of the key areas in the field of environmental projects and related services. The objectives of solid waste management are defined in the Waste Framework Directive 2008/98 / EC and have been incorporated into national law by Framework Law 4042/2012 (A24) and the National Waste Management Plan (NNAP) 51373/4684 Government Gazette 2002 / B / 15.12.2015). In addition, the management perspectives are defined in the ECHR by 2020 in line with the trends in the European Union and are now being engaged with the Europe 2020 Strategy, the proposal for the 7th Environment Action Program and the Roadmap for resource efficiency. The waste management sector in our country has not been harmonized with the current European legislation and it may be necessary to have many infrastructure constructed in the near future. Financialisation will be one of the challenges to be solved, as the funds provided through EU Community are diminished. In the financing gap created, the solution of private equity funding is one of the alternatives, which is becoming more and more of global interest and is known as Public Private Partnerships (PPPs).
PPPs are defined as long-term contracts concluded between a public body and a private sector for the execution of works or the provision of services, or both. They are an alternative to manufacturing or providing services in relation to what has been known to date, i.e. the concept of purely public work or the provision of specific services by purely public bodies. In this context, the private body assumes all or part of the cost of implementing the project and a significant part of the risks associated with its construction and operation. On the other hand, the public sector focuses on defining the design, technical and operational requirements of the project and repaying individuals with partial payments linked to the availability of the project and compliance with its operating specifications. Globally, the potential of public-private partnerships (PPPs) has sparked the interest of both the scientific community and those responsible for public and private sector projects. It concerns the design and implementation of projects in various fields, such as road transport, information and communication technologies, and environmental projects, but there is not, to our knowledge, a bibliographic review of the publications that describe or criticize these works.
This way of financing has also been applied in Greece to environmental projects, which are currently in the phase of contracting or construction, or have just entered the operational phase. The experience of using PPPs in environmental projects in the country is small compared to integrated projects and services in other countries. Consequently, benchmarking of experience from such projects, such as challenges emerging at each stage of the process, could be useful information for a more comprehensive assessment of the contribution of this funding. As well as, it could provide useful material and directions for the implementation of national projects.
In this work, information on "PPPs" was collected in environmental projects focusing on solid urban waste management projects through an extensive review of the literature from which it was found that waste management projects require a high capital in infrastructure and therefore PPPs can be a way of financing by reducing the existing funding gap. However, there is still no experience of the operational phase of the infrastructures and the problems that may arise.
The experience of the Public Sector in these partnerships is small and only with the support by a Special Central Office is possible to respond to issues that arise.
From the data collected for PPPs in developing countries, there is an even greater need for such contracts as the funding gap, the limited staffing of state employers and the lack of expertise are very common in these countries, as well as the divergence from environmental objectives.
This work can provide a significant feedback on the design of environmental projects under PPP contracts.
Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.
Description: 123331_ΤΑΤΣΗ_ΑΛΕΞΑΝΔΡΑ _ΜΔΕ_ΔΤΧ.pdf (pdf) Book Reader