Εθνικά Μουσεία, ταυτότητα και φυσιογνωμία: Συσχετίζοντας δύο Εθνικά Μουσεία της Ισπανίας με διαφορετικές παραδόσεις, το Εθνικό Μουσείο Τέχνης του Πράδο στην Μαδρίτη και το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας.

National Museums, identity and physiognomy: Associating two National Museums of Spain with different traditions, the Prado National Art Museum in Madrid and the National Art Museum of Catalonia (Αγγλική)

  1. MSc thesis
  2. ΜΑΝΟΥΣΑΚΗ, ΑΙΚΑΤΕΡΙΝΗ ΑΝΝΑ
  3. Διοίκηση Πολιτισμικών Μονάδων (ΔΠΜ)
  4. 23 Σεπτεμβρίου 2018 [2018-09-23]
  5. Ελληνικά
  6. 100
  7. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ
  8. ΙΩΑΝΝΙΔΗΣ, ΙΩΑΝΝΗΣ | ΑΡΤΑΒΑΝΗ, ΜΑΡΙΑ ΑΘΗΝΑ
  9. Μουσείο | Museum | Κοινωνικός ρόλος | Social role | Κατηγοριοποίηση Μουσείων | Museum Categorization | Εθνική ταυτότητα | National identity | Εθνικό Μουσείο | National Museum | Πολιτιστική Ποικιλομορφία | Cultural Diversity | Πολιτιστική Αυτονομία | Cultural Autonomy | Ισπανία | Spain | Εθνικό Μουσείο του Πράδο | National Museum of Prado | Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας | National Art Museum of Catalonia | Πολιτιστική κληρονομιά | Cultural heritage
  10. 3
  11. 2
  12. 5
  13. 3 pictures and 1 table included
  14. Αθανασοπούλου Α., Γλύτση Ε., Χαμπούρη-Ιωαννίδου Αικ. (2002) «Οι Διαστάσεις των Πολιτιστικών Φαινομένων», τόμος Β’, Πολιτιστικό Πλαίσιο, Πάτρα, ΕΑΠ.
    • Η ιστορία του Μουσείου ξεκινάει από την αρχαία Ελλάδα, όπου σχετίζεται με τις Μούσες, τις Τέχνες, τα γράμματα και την επιστήμη, και μέσα στον χρόνο αυτός ο θρησκευτικός και διδακτικός του χαρακτήρας εμπλουτίζεται με έννοιες όπως η έρευνα και ο συλλεκτισμός, για να εξελιχθεί στον Μεσαίωνα στην κατάρτιση ιδιωτικών συλλογών πολύτιμων αντικειμένων, κυρίως από την Εκκλησία, και στην Αναγέννηση στο ιδιωτικό Μουσείο που χρησιμοποιείται για να δηλώσει μια συγκεκριμένη συλλογή. Τον 17ο αιώνα αρχίζει ο εκδημοκρατισμός του Μουσείου και ξεκινάει η μετάβαση από το ιδιωτικό στο δημόσιο Μουσείο, ενώ ιδρύονται και τα πρώτα Εθνικά Μουσεία που ανοίγουν τις πόρτες τους στο ευρύ κοινό και λειτουργούν για το κοινό όφελος, διαφυλάσσοντας και προωθώντας την ιδέα της εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Τον 19ο αιώνα το Μουσείο εξελίχθηκε σε κρατικό θεσμό, εν μέσω του τεταμένου κλίματος που επικρατούσε στην Ευρώπη, λειτουργώντας ως χώρος κατάλληλος για την διαμόρφωση της εθνικής συνείδησης, και απέκτησε την σημερινή του ταυτότητα. Ο ορισμός του ICOM του 1974, θέλει το Μουσείο έναν μη κερδοσκοπικό οργανισμό, στην υπηρεσία της κοινωνίας, ανοιχτό στο κοινό, που αποκτά, συντηρεί, ερευνά προβάλει και εκθέτει την υλική και άυλη κληρονομιά της ανθρωπότητας. Το σύγχρονο Μουσείο απορρέει κοινωνικά, πολιτιστικά και πολιτικά οφέλη, στην κοινότητα όπου αναπτύσσεται και μπορεί να διακριθεί σε διάφορες κατηγορίες, σύμφωνα με το περιεχόμενο (τις συλλογές του) και τον ιδρυτικό του φορέα. Το Εθνικό Μουσείο προωθεί την κοινωνική συνοχή, με την κατασκευή μιας διακριτής εθνικής ταυτότητας και λειτουργεί ως θεματοφύλακας της εθνικής πολιτιστικής κληρονομιάς. Σύμφωνα με το πρόγραμμα EuNaMus (European National Museums), τα Εθνικά Μουσεία εξετάζονται ως διαδικασίες θεσμοθετημένων διαπραγματεύσεων, όπου οι εθνικές αξίες εκφράζονται μέσω των συλλογών και των εκθέσεων, και ο χαρακτήρας τους επηρεάζεται από παράγοντες σχετικούς με την ιστορία και τον τρόπο συγκρότησης του κράτους όπου υπάγονται, το θεσμικό πλαίσιο λειτουργίας τους, τις εθνικές παραδόσεις, και τα τελευταία χρόνια και τον οικονομικό παράγοντα. Ο ρόλος των Εθνικών Μουσείων ως συστατικά στοιχεία του πολιτισμού κρίνεται ιδιαίτερα σημαντικός, αφού το κάθε αυτόνομο κράτος επιθυμεί να εκφράσει τη δική του εθνική ταυτότητα, μέσα σε ένα Διεθνές και Ευρωπαϊκό περιβάλλον όπου, σύμφωνα με τις ισχύουσες νομικές και κανονιστικές διατάξεις, προωθείται η πολιτισμική αυτονομία και η πολιτιστική ποικιλομορφία. Το πρώτο Εθνικό Μουσείο της Ισπανίας ήταν το Εθνικό Μουσείο Ζωγραφικής και Γλυπτικής (Museo Nacional de Pintura y Escultura), γνωστό ως Μουσείο Τρινιδάδ (Museo de la Trinidad), σαν αποτέλεσμα της άποψης πως η τέχνη και ο πολιτισμός ήταν σημάδι ενός «εθνικού μεγαλείου». Έκτοτε τα Εθνικά Μουσεία Τέχνης στην Ισπανία, και ιδιαίτερα το Εθνικό Μουσείο του Πράδο στην Μαδρίτη (Museo Nacional del Prado – MNP), αποτελούν τα κατεξοχήν Εθνικά Μουσεία της χώρας, και το πιο επιτυχημένο παράδειγμα της πολιτιστικής στρατηγικής που ακολουθεί η Ισπανία, αλλά και οι περιφέρειες, οι οποίες ακολουθώντας αυτό το μοντέλο, αποβλέπουν σε έναν εθνικό αυτοπροσδιορισμό, όπως η Βαρκελώνη, με το Εθνικό Μουσείο Τέχνης της Καταλονίας (Museu Nacional d’Art de Catalunya – MNAC). Δύο Εθνικά Μουσεία Τέχνης της Ισπανίας, εκφραστές δύο διαφορετικών εθνικών ταυτοτήτων.
    • The history of the Museum begins in ancient Greece, where it is related to the Muses, the Arts, the letters and the science, and though the years this religious and teaching character was enriched with concepts such as “research” and “collections”, to evolve into Middle Ages in the training of private collections of precious objects, mainly from the Church, and in the Renaissance in the private Museum, which was used to declare a particular collection. In the 17th century began the democratization of the Museum and the transition from the private to the public museum, and the first National Museums were established, opening their doors to the general public and operating for the common benefit, preserving and promoting the idea of the national cultural heritage . In the 19th century, the Museum evolved into a state institution, among the tense climate which was prevailing in Europe, functioning as a place suitable for the formation of national consciousness, and acquired its present identity. The ICOM definition of 1974 wants the Museum to be a non-profit organization serving society, open to the public, which acquires, preserves, investigates and exposes the material and intangible heritage of humanity. The modern Museum derives social, cultural and political benefits in the community where it is developed and can be distinguished in various categories, according to the content (its collections) and its founding body. The National Museum promotes social cohesion, by building a distinct national identity and acting as the guardian of the national cultural heritage. According to the EuNaMus (European National Museums) program, National Museums are considered as institutionalized negotiation processes, where national values are expressed through collections and exhibitions, and their character is influenced by factors, relevant to the history and mode of constitution of the state where they belong, their institutional framework, national traditions and, in recent years, the economic factor. The role of a National Museum as a constituent element of culture is particularly important, since each autonomous state wishes to express its own national identity within an international and European environment where, in accordance with current legal and regulatory provisions, cultural autonomy and cultural diversity are promoted. The first National Museum of Spain was the National Museum of Painting and Sculpture (Museo Nacional de Pintura y Escultura), known as the Museo de la Trinidad, as a result of the view that art and culture were a sign of "national grandeur". Since then, the National Museums of Art in Spain, and in particular the Museo Nacional del Prado (MNP), are the most important National Museums of the country, and the most successful example of Spain's cultural strategy, but also the regions, which follow this model, aim at a national self-definition such as Barcelona, with the National Museum of Art of Catalunya (MNAC). Two National Museums of Art in Spain, which express two different national identities.
  16. Items in Apothesis are protected by copyright, with all rights reserved, unless otherwise indicated.